رابطه استاد - دانشجو از ایران تا استرالیا

این رابطه استاد - دانشجو در استرالیا است

۱- انتقاد استاد از شاگرد یا بالعکس به معنای دشمنی یا حالگیری نیست و نیازی هم به طی کردن یک دوره طولانی  آشنایی با هم ندارد و  می شود  همان جلسه اول آشنایی٬ بقول معروف شاخ به شاخ شد. آستانه نقد هیچ خط قرمزی و ملاحظه ای را بر نمی تابد جز توهین و افترا.

۲- رابطه استاد -دانشجو در چارچوب یکسری فکت مطرح است و مسائل عاطفی ٬ احساسی (درک کردن همدیگر!) جایی ندارد.

۳- استاد در بیان نظرات خود بسیار رک و صریح است و انتظار دارد دانشجو هم چنین باشد.  استاد خیلی زود وارد اصل مطلب می شود بدون صغری کبری چیدن های اضافه

۴- در جلسات رو در رو یا هر گونه مکالمه یک حس طنز و گوشه و کنایه هم مطرح است. بطور خاص استرالیایی ها دوست دارند حاشیه هم بروند (مثلا دو تا بد و بیراه به نخست وزیر بگویند) و دوست ندارند فقط بحث در رابطه با موضوع اصلی باشد . بقول خودشان از زبان رنگارنگ colourful language استفاده می کنند.

۵- استاد را می شود به اسم کوچک صدا کرد. با هم سیگار کشید ٬ قهوه خورد و ....

۶- برای ملاقات استاد در دفتر کار حتما قرار قبلی لازم است. قرار باید در وقت اداری یا ساعت کار باشد. بموقع سر قرار رفتن و پانکچوالیتی خیلی مهم است.

۷- آسانترین و سریعترین راه دسترسی از طریق ایمیل است و استاد سعی می کند در اولین فرصت ممکن تحت هر شرایطی جواب ایمیل را بدهد (البته نه درخواست نامعقول یا جانک میل).

۸- جلسات گرو هی و میتینگ ها با اینکه خیلی جدی و مهم تلقی می شوند ولی این بمعنی خشک و عبوس بودن نیست. ریلکس و راحت.

۹- وقتی دانشجو از یک موضوعی کلی گویی می کند٬  استاد حتی اگر یک مورد استثنا هم سراغ داشته باشد به رخ دانشجو می کشد.

۱۰- استاد از بکار بردن هر صفت عالی تو سط دانشجو - که توی ایران خیلی مرسومه ! - مثل بهترین ٬ اولین ٬ عالیترین ٬ کاربردی ترین و .... اصلا خوشحال نمی شود و آنرا دال بر نادانی دانشجو از دامنه کار یا موضوع طرح می داند.

۱۱- دانشجو موقع پرزنتیشن و ارائه کار باید از هرگونه بزرگنمایی ٬ اغراق و کلی گویی خودداری کند.

۱۲- نظر دادن راجع به یک موضوع یا طرح تا وقتی با آمار ٬ ارقام یا گرافیک همراه نباشد خیلی جدی گرفته نمی شود. بکار گرفتن احساس و قسم و   ... کمکی به تفهیم بهتر نمی کند.

۱۳- استاد از اعتماد بنفس دانشجو یا هرگونه خلاقیت و خوش سلیقگی خوشحال می شود و متعاقبا ابراز احساسات  می کند.

۱۴- نیازی به توضیح دادن جزئیات کار نیست. و اصولا روش کار هم زیاد جدی گرفته نمی شود مهم نتیجه خروجی است. اتفاقا از روش تحقیق یا محاسبات کلاس بالا زیاد خوشش نمی آید !

۱۵- روی قول استاد با خطای ۱۵٪ می شود حساب کرد. اگر کاری از دستش بر نیاید یا در حوزه اختیارش نباشد بدون رودربایستی جواب منفی می دهند. Sorry

۱۶- استاد با اعمال سیاست دایی جان ناپلئونی سعی می کند با دانشجو در نیفتد٬ البته اگر موردی پیش آمد سعی می کند بیشتر دانشجو ضرر کند تا خودش.

۱۷- استاد در مورد نحوه پوشش ٬ قیافه٬ مذهب ٬ لهجه ٬ رنگ پوست و موارد دیگزی که حریم شخصی دانشجو تلقی می شود اصلا دخالت یا قضاوت نمی کند و احترام می گذارد. سوئ استفاده از موقعیت استادی یا توهین و تحقیر جایی ندارد و قابل شکایت و پیگیری قانونی است.

۱۸- تقریبا صدر در صد مسئولیت کار (و هر اتفاقی که بیفتد ) با دانشجو است حتی اگر دانشجو کاری را به توصیه استاد انجام داده باشد.

۱۹- اگر جواب سئوال را بداند اینقدر توضیح می دهد که دانشجو بگوید بسه ! اگر بلد نباشد راحت می گوید نظری ندارم

۲۰- رابطه استاد-شاگرد فقط در محیط دانشگاه معتبر است و بیرون از دانشگاه بی معنی .

علی

https://alishar.blogfa.com/

وبلاگ از شار تا شهر