پایان دوره ژاک شیراک در فرانسه

پایان دوره ژاک شیراک در فرانسه

با پایان ریاست جمهوری آقای شیراک، وزیر پیشین دولت او، نیکولا سارکوزی که برنده انتخابات اخیر ریاست جمهوری فرانسه شد، رسماً رهبری این کشور را در دست می گیرد.

آقای شیراک در سخنان کوتاهی که در نطق خداحافظی خود با مردم داشت گفت که فرانسه باید کشور فرصتهای برابر برای همگان و موتور انسجام اروپا باشد.

این در حالی است که فرانسه در دوران رهبری او شاهد تظاهرات گسترده جوانانی شد که به عدم برابری فرصتها در این کشور اعتراض داشتند و همچنین، مردم فرانسه به قانون اساسی واحدی که برای تمامی اتحادیه اروپا تدوین شده بود رأی منفی دادند.

ژاک شیراک در نطق خود اشاره ای به اینکه چه دستاوردهایی در دوران دوازده ساله ریاست جمهوری اش داشته نکرد و تنها گفت به اینکه وظیفه اش را به انجام رسانده احساس غرور می کند.

او همچنین گفت که می داند جانشینش نیکولا سارکوزی فرانسه را بسوی پیشرفت هدایت خواهد کرد.

فرانسه در دوران ریاست جمهوری ژاک شیراک شاهد رکود اقتصادی و تنشهای اجتماعی بود، آقای سارکوزی در تبلیغات انتخاباتی اش وعده داد که برای رفع این مشکلات دست به اصلاحات در کشور خواهد زد.

ژاک شیراک در نطق خداحافظی اش گفت که از این پس فعالیت خود را به "گفتگو بین فرهنگها" و "توسعه پایدار" منعطف خواهد کرد.

او در دوران ریاست جمهوری بیش از رهبران پیشین فرانسه به حفظ محیط زیست توجه نشان داد و همواره در سخنانش بر تفاهم میان فرهنگها تأکید می کرد.

از نخستین اقداماتی که ژاک شیراک در دوران ریاست جمهوری اش انجام داد، پایان دادن به آزمایشهای اتمی فرانسه برای همیشه بود که معمولاً در جزایر تحت حاکمیت فرانسه در اقیانوس آرام انجام می گرفت.

وی همچنین در سیاست خارجی اش توجه ویژه ای به آفریقا و بویژه کشورهایی در این قاره داشت که در گذشته مستعمره فرانسه بوده اند، او با وجود مخالفتهای فراوان هیچگاه حاضر نشد به فعالیت پایگاههای نظامی فرانسه در آفریقا پایان دهد.

از مهمترین تصمیم گیریهای ژاک شیراک در زمینه سیاست خارجی، مخالفت او با پیوستن به آمریکا در جنگ با عراق بود.

او در سال 1975 که نخست وزیر فرانسه بود، به دعوت صدام حسین، معاون وقت رئیس جمهور عراق، سفری به بغداد کرده، با امضای قراردادی 23 درصد امتیاز نفت عراق را از آن فرانسه کرد و در ازای آن رآکتوری اتمی در اختیار عراق قرار داد که چند سال بعد، هواپیماهای اسرائیلی آن را بمباران و نابود کردند.

ژاک شیراک که 74 سال سن دارد، با پایان بخشیدن به ریاست جمهوری اش در واقع به چهل سال حضور در صحنه سیاسی پایان می دهد.

او بنیانگذار حزب راستگرای جنبش نئوگلیست برای جمهوری است که اکنون با نام تازه اش، اتحاد برای جنبش مردمی (او. ام. پ) حزب حاکم فرانسه است و نیکولا سارکوزی رهبری تا پیش از رسیدن به ریاست جمهوری رهبری آن را در دست داشت.

از ژاک شیراک به عنوان رهبری یاد می شود که به جریان راستگرا در فرانسه قدرت بخشید.

او در مراسم روز ملی فرانسه (چهاردهم ژوئیه) در سال 2002 هدف سوء قصد مردی قرار گرفت که گلوله ای به خودروی حامل او شلیک کرد اما مداخله رهگذران مانع از آن شد که بتواند گلوله های بیشتری شلیک کند.

عامل سوء قصد عضو حزب راستگرای افراطی، اتحاد رادیکال بود که در پی این سوء قصد، این حزب از جانب دولت منحل اعلام شد.

آخرین سفر رسمی خارجی ژاک شیراک به عنوان رئیس جمهور، دیدار او از برلین، پایتخت آلمان بود، جانشین او، نیکولا سارکوزی نیز قرارا است بلافاصله پس از ادای سوگند ریاست جمهوری راهی برلین شود.

پس از ریاست جمهوری

گفته می شود که آقای شیراک قرار است برای استراحت همراه با همسرش برنادت به مراکش برود.

خانواده رفیق حریری، نخست وزیر پیشین و مقتول لبنان که دوستی نزدیکی با شیراک داشت، آپارتمان مجللی برای سکوت در پاریس در اختیار او قرار داده اند، او برای هر یک از مشاغل مهمی که داشته مستمری بازنشستگی جداگانه ای دریافت می کند و مستمری بازنشستگی اش از ریاست جمهوری حدود شش هزار یورو در ماه خواهد بود.

وی همچنین عضو شورای قانون اساسی فرانسه می شود که وظیفه تطبیق مصوبات مجلس با قانون اساسی را به عهده دارد و رؤسای جمهور بر اساس قانون، بلافاصله پس از پایان دادن به ریاست جمهوری عضو مادام العمر آن می شوند.

تنها رئیس جمهور پیشین در فرانسه که هنوز زنده و عضو این شوراست، والری ژیسکاردستن است که دوران ریاست جمهوری اش هفت ساله اش در سال 1981 به پایان رسید.

والری ژیسکاردستن همچنین تنها رئیس جمهور فرانسه بود که همچون ژاک شیراک با نطق تلویزیونی از مردم خداحافظی کرد.

پیش از ریاست جمهوری

ژاک شیراک دانش آموخته مؤسسه مطالعات سیاسی پاریس و مدرسه ملی مدیریت است که بسیاری از سیاستمداران فرانسه از این دو مرکز آموزش عالی برخاسته اند.

او فعالیت سیاسی را با عضویت در حزب کمونیست فرانسه آغاز کرد و طی چند سال که به عنوان کارمند دولت به کار پرداخت، پیشرفتی سریع داشت و رئیس دفتر شخصی ژرژ پمپیدو نخست وزیر وقت فرانسه شد.

ژرژ پمپیدو به علت پرکار بودن به او لقب "بولدوزر" داد و این نام همچنان بر وی مانده است.

بخشی از پیشرفت کاری ژاک شیراک نیز به خویشاوندی همسر او با نزدیکترین یار ژنرال دوگل، فرمانده ارتش آزادیبخش فرانسه در جنگ جهانی دوم و رئیس جمهور این کشور در سالهای پس از جنگ نسبت داده می شود.

وی در این دوره از فعالیت در حزب کمونیست به جناح راست تغییر خط مشی داد و به ابتکار ژرژ پمپیدو نامزد انتخابات مجلس ملی فرانسه از حزب محافظه کار گلیست شد و در سال 1967 به صف قانونگذاران وارد گردید.

ژاک شیراک پس از آن، به ترتیب، معاون وزارتخانه های اموراجتماعی، اقتصاد و معاون نخست وزیر در امورمجلس شد و سپس در سال 1972 که ژرژ پمپیدو به ریاست جمهوری رسید، وزیر کشاورزی و پس از آن وزیر کشور شد.

با مرگ ژرژ پمپیدو، والری ژیسکاردستن که جانشین او شد، ژاک شیراک را به نخست وزیری برگزید اما ژاک شیراک پس از دو سال و در پی اختلاف با والری ژیسکاردستن از نخست وزیری استعفا داد و سال بعد، پس از آنکه مقام شهرداری پاریس پس از بیش از یک قرن دوباره ایجاد گردید، با پیروزی در انتخابات، شهردار پاریس شد و هیجده سال این مقام را برای خود حفظ کرد، حتی طی دوره دو ساله ای که بار دیگر نخست وزیر شد، همچنان شهردار پاریس نیز بود.

او با پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری 1995 فرانسه به رهبری فرانسه رسید و هفت سال بعد بار دیگر با پیروزی در انتخابات در این مقام ابقا شد.

در دور دوم ریاست جمهوری اش، مجلس ملی فرانسه طول دوران ریاست جمهوری را به پنج سال کاهش داد اما آقای شیراک در پایان دومین دوره اعلام کرد که دیگر قصد نامزدی برای انتخابات ریاست جمهوری ندارد و از نیکولا سارکوزی در انتخابات حمایت کرد.