روسیه به دنبال سربازگیری از مردان ایرانی ۱۸ تا ۵۵ ساله: اگر ایدز و سل ندارید به ارتش روسیه خوش آمدید

سایت رویداد 24: عرفان بیوک نژاد و سارا ریاضی

دیروز در نزدیکی سفارت روسیه در تهران، شبنامه‌ای پخش شد که مردان ایرانی ۱۸ تا ۵۵ ساله را با وعده حقوق دلاری و قرارداد رسمی وزارت دفاع روسیه به جنگ اوکراین فرامی‌خواند؛ آگهی‌ای که پرسش‌های جدی درباره تلاش مسکو برای سربازگیری از داخل ایران ایجاد کرده است.

در روزهایی که نرخ دلار در تهران سقف‌های جدید را می‌شکند و حداقل حقوق کارگر ایرانی به زحمت به صد دلار می‌رسد، یک شبنامه عجیب در چهارراه کالج نزدیک سفارت روسیه ظاهر شد؛ یک برگ ساده که مثل دعوت‌نامه‌ای از یک جهان موازی، وعده می‌دهد هر مرد ایرانی ۱۸ تا ۵۵ ساله می‌تواند با دریافت ۱۵ تا ۱۸ هزار دلار پاداش اولیه و ماهیانه ۲۵۰۰ تا ۲۸۰۰ دلار حقوق، تنها با یک پاسپورت، یک تست پزشکی و کمی شجاعت به ارتش روسیه بپیوندد.
تصویر شبنامه پیوستن به ارتش روسیهشبنامه شما را به یک کانال تلگرامی کوچک هدایت می‌کرد؛ کانالی که تا دیشب کمتر از ۲۰۰ دنبال‌کننده داشت و ظرف چند ساعت، ۸۰۰ مخاطب جدید پیدا کرد—مخاطبانی که احتمالاً دنبال «راه ثروتمند شدن» بودند.

در این کانال، آگهی‌های چندزبانه—فارسی، عربی، لاتین و روسی—ادعا می‌کنند قرارداد‌ها مستقیماً با وزارت دفاع روسیه بسته می‌شود. وعده‌ها بزرگ‌اند: مسکن رایگان، مراقبت پزشکی رایگان، یونیفورم مادام‌العمر رایگان، و البته… حقوقی برابر با ۳۵۰ میلیون تومان در ماه.

وقتی خبرنگار رویداد۲۴ با شماره درج‌شده در کانال تماس گرفت، فردی که خودش را «کارگزار ارتش روسیه» معرفی می‌کرد، شرط ورود را ساده توضیح داد: «زیر ۴۰ سال باشی، پاسپورت داشته باشی و آزمایشات پزشکی نشان دهد که HIV و سل نداری. همین.»

ویزا؟ بلیط؟ مسکو؟

«با ما.»

وقتی خبرنگار سؤال سخت‌تری پرسید، کارگزار با لحنی مشکوک گفت: «مگر روسیه چند تا ارتش دارد؟» و سپس او را بلاک کرد.تصویر مکالمه خبرنگار رویداد۲۴ با فردی که خود را کارگزار ارتش روسیه معرفی کرده
کانال ادعا کرده که این یک «برنامه حمایت‌شده دولتی با حمایت کامل قانونی تحت وزارت دفاع روسیه است.»

کانال پر است از عکس‌هایی که صورت نیرو‌های خارجی را پوشانده‌اند؛ در یکی از آنها دو نفر که «ایرانی» معرفی شده‌اند که ۱۲ جولای ۲۰۲۵ به ارتش روسیه پیوسته‌اند. در ویدئویی دیگر، مردی با یونیفورم روس‌ها، فارسی صحبت می‌کند: «محمدیان خطیبی هستم، از ایران.»

ثانیه ۱۶ ویدئو یک ایرانی با لباس نظامی روسیه خود را معرفی می‌کنددو نفر که کانال مدعی است ایرانی‌اند و در جولای امسال به ارتش روسیه پیوسته‌اندیک تصویر دیگر، مردانی از چندین ملیت را در فرودگاه‌های روسیه می‌بینید. پیام کانال این است؛ نگران هیچ چیز نباشید، «ما از مهمانان خارجی در فرودگاه استقبال می‌کنیم.»

به گزارش رویداد۲۴ ، تصویر یک کلاس‌های آموزشیِ در کانال متتشر شده؛ روی دیوار‌ها تصاویر پوتین، سرگئی شویگو و یک چهره امنیتی روسیه نصب شده. کانال توضیح می‌دهد که داوطلبان خارجی در یک برنامه فشرده «زبان روسی، تاریخ، تاکتیک، نظامی‌گری و ورزش» را می‌آموزند.
پیوستن به ارتش روسیهاما آنچه این آگهی‌ها پنهان می‌کنند، همان چیزی است که تحلیلگران بین‌المللی ماه‌هاست درباره‌اش هشدار می‌دهند: روسیه گوشت جلوی توپ می‌خواهد.
چرا این پیام برای ایران خطرناک‌تر از آن چیزی است که به‌نظر می‌رسد؟
کانال در یکی از پست‌های توضیح داده که چرا باید یک خارجی به ارتش روسیه بپیوندد؛ دلایل تراژیک است؛ وحدت ایدئولوژیک، حافظه تاریخی، شرافت نظامی و برادری! اما مهمتر از همه برای خارجی‌هایی که ترغیب می‌شوند کسب شهروندی روسیه است.

وقتی حداقل حقوق کارگر ایرانی حدود ۱۰ میلیون تومان—کمتر از ۱۰۰ دلار—است، وعده‌ی ۲۸۰۰ دلار حقوق ماهانه برای بسیاری نه فرصت، بلکه راه نجات به‌نظر می‌رسد.

اما این داستان فقط درباره پول نیست. این بخش کوچکی از کمپین جهانیِ سربازگیری روسیه است؛ کمپینی که از آفریقا تا چین، از هند تا نپال و از ایران تا خاورمیانه گسترده شده.

در دو سال گذشته، رسانه‌های هند، نپال، چین، اردن، کنیا و آفریقای جنوبی گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد چگونه کارتل‌های سربازگیری—بعضاً با پشتیبانی مستقیم نهاد‌های روسی—افراد را با وعده کار، ویزا یا درآمد بالا، به روسیه می‌کشانند و سپس به خط مقدم دونباس می‌فرستند.

هندی‌هایی که با وعده کار در دبی به روسیه منتقل شده‌اند.

نپالی‌هایی که ۹ هزار دلار به آژانس‌های جعلی داده‌اند و بعد در «روستوُف» آموزش دیده و مستقیم به جنگ برده شده‌اند.

سریلانکایی‌هایی که در پی بحران اقتصادی کشورشان به دام افتاده‌اند و بعضی از آنها در حملات پهپادی کشته شده‌اند.

حتی یک مقام نپالی تخمین زده که تا پایان ۲۰۲۳ حداقل ۲۰۰ نپالی برای روسیه جنگیده‌اند.

اوایل اکتبر، یک شهروند هندی توسط نیرو‌های اوکراینی اسیر شد. رسانه‌های اوکراینی مدعی شدند این جوان ۲۲ ساله ادعا کرده که در زمان تحصیل در روسیه بازداشت شده و تحت فشار قرار گرفته که برای رهایی از زندان، قرارداد خدمت در ارتش روسیه را امضا کند. او تنها پس از دو هفته آموزش ابتدایی، مستقیماً به خط مقدم جنگ در اوکراین اعزام شده است.

به گزارش رویداد۲۴ ،همان زمان روزنامه لس‌آنجلس تایمز گزارش داد که روسیه ممکن است ده‌ها هزار جنگجوی خارجی را از طریق شبکه‌های اجتماعی جذب کرده باشد؛ بسیاری از آنها از کشور‌های محروم در خاورمیانه، آفریقا و شرق آسیا با وعده مزایای چشمگیر از جمله حقوق بالا و اعطای شهروندی روسیه در ازای خدمت نظامی می‌آیند.

الجزیره هم گزارشی درباره پیوستن جوانان جنوب آسیا به ارتش روسیه منتشر کرده است؛ هندی ها، نپالی‌ها و سریلانکایی ها. پدر دو تن از این سربازان که از کشمیر به خط مقدم جنگ با اوکراین اعزام شده به الجزیره گفته «پسرانش از طریق شرکت‌های کاریابی کلاهبردار، فریب داده شده و به روسیه فرستاده شدند و در مرز اوکراین، به‌عنوان مزدور برای روسیه به جنگ وادار شدند.»

جالب اینجاست که روزنامه هندی «هندو» در گزارشی گفته با اینکه این جوانان با وعده پول به روسیه رفته‌اند، نه تنها حقوقی نگرفته‌اند بلکه در خط مقدم جبهه‌ها کشته شده‌اند و راه‌های فرارشان پر از مانع است.

یک مقام وزارت خارجه نپال هم در گفت‌و‌گو با رسانه‌های این کشور تخمین زده تا پایان سال ۲۰۲۳ حدود ۲۰۰ نپالی برای روسیه می‌جنگیده‌اند.
چرا روسیه این‌قدر به جنگجویان خارجی نیاز دارد؟
پاسخ کوتاه است: تلفات انسانی و اجتماعی جنگ روسیه در اوکراین.

به گفته وزارت دفاع بریتانیا، روسیه از آغاز حمله به اوکراین بیش از یک میلیون کشته و زخمی داشته است—رقمی که از جنگ‌های شوروی نیز بالاتر است.

مسکو تمایلی ندارد که به‌طور گسترده دست به بسیج اجباری شهروندان روس بزند. بسیج «جزئی» در سپتامبر ۲۰۲۲، واکنش شدید داخلی را برانگیخت و صد‌ها هزار روس برای فرار از خدمت اجباری، کشور را ترک کردند. راه حل چیست؟ نیروگیری از کشور‌های خارجی با وعده پول یا استفاده از زندانیان در روسیه با وعده آزادی و بخشش جرم.

به گزارش رویداد۲۴ ،جالب است بدانید اشتیاق کرملین برای جذب جنگجویان خارجی، صرفاً برای «پر کردن عدد» نیست. از نگاه مسکو، استفاده از نیرو‌های غیرروس هم ارزان‌تر است و هم ریسک سیاسی کمتری دارد..

از سال ۲۰۲۲، کرملین سیستم گسترده‌ای از پرداخت غرامت برای سربازان روسِ کشته یا زخمی در اوکراین ایجاد کرده است. اما این پرداخت‌ها شامل اتباع خارجی نمی‌شود.
ماشین سربازگیری روسیه چگونه کار می‌کند؟
روسیه با راه‌اندازی یک کمپین هدفمند در شبکه‌های اجتماعی، جذب سربازان خارجی را افزایش داده است. احتمال می‌رود شبنامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی ایران منتشر شده نیز بخشی از همین کمپین باشد؛ یعنی شبنامه‌ای در چهارراه کالج در کار نبوده بلکه یک برگه، راه را برای ورود داوطلبان به جریان جذب نیرو، باز کرده است.

به گزارش رویداد۲۴ ،گزارش‌های متعدد نشان می‌دهد تعداد این آگهی‌ها از کمتر از ۱۰۰ مورد در اوایل سال ۲۰۲۴، به بیش از ۴۵۰۰ آگهی در ماه رسیده است. همه گزارش‌ها حاکی از آن است که جذب نیرو از طریق شبکه اجتماعی صورت گرفته است. توییتر، تلگرام، واتس اپ و حتی تیک تاک محلی برای جذب داوطلبان خارجی برای عضویت در ارتش روسیه بوده است.

گزارش مفصل پولیتیکو نشان می‌دهد مسکو از یک اکوسیستم پیچیده استفاده می‌کند؛ دولت‌های محلی روسیه با بودجه خود شرکت‌های منابع انسانی را استخدام می‌کنند. این شرکت‌ها صد‌ها کارگزار آزاد را در تلگرام، تیک‌تاک و یوتیوب فعال می‌کنند؛ هر کارگزار برای جذب یک داوطلب خارجی ۱۲۸۰ تا ۳۸۰۰ دلار کمیسیون می‌گیرد. امضای هر قرارداد برای داوطلب تا ۲۵ هزار دلار پاداش اولیه دارد.

نتیجه؟ جذب ماهانه ۳۰ هزار داوطلب—کافی برای جبران تلفات سنگین روسیه.

به گزارش رویداد۲۴ ،مقامات روس معمولاً درباره حضور اتباع خارجی در ارتش این کشور بسیار کم‌حرف بوده‌اند، اما در ماه‌های اخیر برخی مسئولان روسیه هم به‌طور ضمنی حضور نیرو‌های کوبایی را تأیید کرده‌اند. «آندری کارتاپولوف»، رئیس کمیته دفاعی دوما (پارلمان) روسیه، از جذب کوبایی‌ها دفاع کرد و گفته «اگر جوانان کوبا بخواهند به کشور ما کمک کنند، هیچ چیز عجیبی در این موضوع وجود ندارد.»

صراحت، در مورد مشارکت سربازان کره شمالی در جنگ روسیه بیشتر هم هست. زمانی که نخستین گزارش‌ها درباره اعزام نیرو‌های کره شمالی به روسیه در اواخر ۲۰۲۴ منتشر شد، کرملین با مجموعه‌ای از تکذیب‌ها واکنش نشان داد. چند ماه بعد، خود پوتین رسماً حضور یک یگان کره شمالی را تأیید کرد و در آوریل ۲۰۲۵ گفت: «ما همواره قهرمانان کره‌ای را که جان خود را برای روسیه و برای آزادی مشترک‌مان داده‌اند، همانند برادران روس خود در سلاح، گرامی خواهیم داشت.»
و ایران؟
به گزارش رویداد۲۴ ،در حالی که این شبکه جهانی در حال گسترش است، سکوت وزارت خارجه ایران عجیب و خطرناک است.

اگر این آگهی‌ها جعلی‌اند، چرا وزارت خارجه سفارت روسیه در ایران را مجبور نمی‌کند تکذیبیه‌ای منتشر کرده و تکلیف داوطلبان ایرانی که به دنبال فرار از وضعیت اقتصادی ممکن است در دام این کلاهبرداران بیافتند روشن کند؟

و اگر جعلی نیستند، چرا هیچ هشداری به شهروندان ایرانی داده نمی‌شود؟ 

در کشوری که حداقل حقوق رسمی یک ایرانی کمتر از ۱ درصد حقوق پیشنهادی ارتش روسیه است، این تبلیغات فقط یک آگهی شغلی نیست— یک تهدید امنیتی است.

یک کانال برای کشاندن جوانان بی‌پناه به خط مقدم یکی از مرگبارترین جنگ‌های قرن.