فارس نیوز با این عکس حمید رسایی را در صحن مجلس رسوا کرد

کانال مورد علاقه رسایی شکار عکاسان شد؛ کانال همسریابی«همسر ایده‌آل»

عکاس خبرگزاری فارس نشان داد که اولین کانالی که حمید رسایی نماینده تهران، در شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کند، کانال همسریابی«همسر ایده‌آل!» است؛ تصویری که توجه کاربران را به سطح دغدغه‌های او جلب کرده است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تصویری که توسط عکاس خبرگزاری فارس منتشر شده نشان می‌دهد اولین کانالی که حمید رسایی، نماینده چهار درصدی مجلس، دنبال می‌کند، کانال «همسر ایده‌آل!» است. 

این عکس واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی را به همراه داشت و توجه‌ها را به انتخاب‌های نماینده و اولویت‌های او جلب کرده است. برخی کاربران با طنز به این موضوع واکنش نشان داده‌اند و آن را نمایانگر «سطح دغدغه‌های رسایی» دانسته‌اند.

تصاویر خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، از صحن علنی مجلس در روز سه‌شنبه، نشان می‌دهد حمید رسایی، نماینده تهران، اولین کانالی که در پیام‌رسان داخلی «ایتا» دنبال می‌کند، «کانال همسریابی ایده‌آل» است.

پس از واکنش کاربران در شبکه‌های اجتماعی به این تصویر، خبرگزاری فارس ضمن حذف این تصویر، انتشار آن را «بی‌دقتی و نقض حریم شخصی حمید رسایی» خواند و نوشت: «برخی رسانه‌ها با سوءاستفاده از این اشتباه، اقدام به انتشار تحلیل‌های نادرست و شایعاتی کردند که جنبه توهین‌آمیز نسبت به این نماینده مجلس داشت.»

 

حمید رسایی به دلیل استفاده فعال خود از پلتفرم‌های اجتماعی غربی مانند ایکس (توییتر سابق) و تلگرام، که برای عموم مردم ایران رسماً ممنوع و فیلتر شده‌اند، با انتقادات شدید و اتهاماتی مبنی بر ریاکاری مواجه شده است. 

رسایی، به عنوان یک مبلغ پرشور سانسور اینترنت و محدودیت دسترسی عمومی به رسانه‌های خارجی، بارها به خاطر حضور خود در همین پلتفرم‌ها مورد توجه قرار گرفته و این موضوع به عنوان یک استاندارد دوگانه فاحش برجسته شده است. رسایی در دفاع از این عمل، استدلال کرده که مقامات موظف هستند در این "منطقه جنگی" برای مبارزه با دشمنان جمهوری اسلامی فعالیت کنند، و تلویحاً می‌گوید که ورود عموم مردم به دلیل "عدم آموزش کافی" مجاز نیست. 

منتقدان این توضیح را به عنوان توجیهی نخبه‌گرایانه برای یک سیستم دو لایه می‌بینند، که در آن استانداردهای سخت‌گیرانه اخلاقی و سیاسی، از جمله محدودیت در دسترسی به اطلاعات، فقط برای شهروندان اعمال می‌شود نه برای طبقه حاکم.

رسایی یکی از چهره‌های اصلی در درگیری‌های شدید جناحی در میان اصولگرایان ایران بوده و به ویژه به دلیل حملات علنی و مکرر خود به چهره‌های محافظه‌کار سنتی‌تر، مانند محمدباقر قالیباف (رئیس مجلس)، شناخته شده است. 

منتقدان معتقدند که رسایی از استانداردهای دوگانه در بررسی اخلاقی و ایدئولوژیک استفاده می‌کند؛ او به سرعت رقبای خود را به فساد یا ضعف ایدئولوژیک متهم می‌کند، در حالی که اغلب در مورد مسائل مشابه مربوط به جناح سیاسی خود، یعنی جبهه پایداری، سکوت می‌کند یا از آن‌ها دفاع می‌نماید. 

به عنوان مثال، او متهم شده است که با استفاده از اعتبار تندرو خود، حملاتی "با انگیزه سیاسی" را علیه مخالفان خود به راه می‌اندازد که هدف آن کسب نفوذ و کنترل مجلس است و نه صرفاً مبارزه با فساد.

دیدگاه‌های به شدت محافظه‌کارانه رسایی اغلب او را به موضع‌گیری‌های بسیار بحث‌برانگیز در مورد آزادی‌های اجتماعی و مدنی سوق می‌دهد که از سوی مخالفان به عنوان موضع‌گیری‌هایی تحقیرآمیز و متناقض تفسیر می‌شوند. 

رسایی در اظهارنظر در مورد اعتراضات گسترده، از جمله اعتراضات پس از درگذشت مهسا امینی، سخنانی را بیان کرد که مخالفان آن را غیرانسانی و ساده‌انگارانه توصیف کردند، به این معنا که تنها خواسته‌های معترضان، آرزوهای اساسی و حیوانی بود، مانند "هر شب با یک نفر خوابیدن و مثل حیوان رفتار کردن." 

این گونه اظهارات به عنوان نمونه‌هایی از استاندارد دوگانه شدید ذکر می‌شوند، جایی که یک روحانی و قانونگذار برجسته، در عین بهره‌مندی از امتیازات سیاسی نظام، کاملاً از به رسمیت شناختن یا احترام به شکایات مشروع مدنی، اقتصادی یا اجتماعی مطرح شده توسط مردم، امتناع ورزیده و در عوض جنبش‌های پیچیده را به صرفاً شکست‌های اخلاقی تقلیل می‌دهد.

 

یکی دیگر از مواردی که منتقدان رسایی را به استفاده از استانداردهای دوگانه متهم می‌کنند، سوءاستفاده هدفمند از تریبون‌های مذهبی و رسمی برای پیشبرد منافع حزبی و تخریب رقبای سیاسی است. 

حمید رسایی به عنوان یک روحانی، اغلب از جایگاه مذهبی خود، از جمله در سخنرانی‌های عمومی و نماز جمعه (در مقام‌های قبلی)، برای حمله مستقیم به افراد و گروه‌هایی استفاده کرده است که دیدگاه‌های متفاوتی دارند یا متعلق به جناح‌های رقیب هستند. 

مخالفان استدلال می‌کنند که این عمل، نقض صریح بی‌طرفی است که از یک چهره مذهبی و نماینده انتظار می‌رود؛ او به جای ترویج وحدت یا تمرکز بر مسائل کلان دینی و ملی، به‌طور مداوم ایدئولوژی و باورهای مذهبی را به سلاحی برای خصومت‌های سیاسی داخلی تبدیل کرده است. 

این رفتار، به ویژه در مقایسه با استاندارد سخت‌گیرانه‌ای که او برای "انحراف" یا "فتنه" در میان دیگران قائل است، به وضوح نمایانگر یک استاندارد دوگانه است که اجازه می‌دهد اصول مذهبی صرفاً در خدمت اهداف زودگذر سیاسی قرار گیرند.