وقتی تماشای پورن تمام زندگی را میبلعد؛ «نمیتوانستم چشم بردارم»
رأی دهید
او که اکنون ۳۰ ساله است میگوید: «از همان اول این فیلمها مرا جذب کرد».
«از نظر من این آدمها طوری رفتار میکردند که انگار دارند بهترین لحظات عمرشان را تجربه میکنند».
کنجکاوی شان فلوریس به سرعت تبدیل به عادتی شد که او دیگر نمیتوانست جلوی آن را بگیرد.
او تعریف میکند که صبح و ظهر و شب چنین فیلمهایی تماشا میکرد و برایش «مثل مسواک زدن روزانه کاری عادی شده بود».
او میگوید: «متوجه شدم که دیگر انرژی انجام دادن هیچ کاری ندارم. دلم نمیخواست دیگر فوتبال بازی کنم، فقط میخواستم خانه باشم».
«اما همراه با آن احساس گناه و شرم هم داشتم و هر کاری میکردم نمیتوانستم تماشای آن را ترک کنم».
«این موقع بود که فهمیدم اتفاقی برایم افتاده است».
هرچند همه افرادی که پورنوگرافی تماشا میکنند چنین رابطه ناسالمی با آن برقرار نمیکنند اما شان درعادت به تماشای این فیلمها تنها نبود.
به گزارش سال ۲۰۲۴ سازمان تنظیمکننده مقررات رسانهای بریتانیا، ۲۹٪ از بزرگسالان در بریتانیا در ماه مه ۲۰۲۴ به محتوای پورنوگرافی آنلاین دسترسی داشتهاند. بهعلاوه پژوهش تازه یوکات، مرکز درمان اعتیاد نشان میدهد که میلیونها بریتانیایی به طور منظم محتوای پورنوگرافی تماشا میکنند. ۱/۸ میلیون بریتانیایی روزانه پورنوگرافی تماشا میکنند و برخی چندین بار در روز چنین فیلمهایی میبینند.
به گفته سازمانها و مؤسسات حمایتی و درمانی افراد به طور روزافزون به دلیل استفاده مشکلساز از پورنوگرافی درخواست کمک و درمان میکنند.
دکتر پائولا هال، روانپزشک رسمی در زمینه سکس و رابطه جنسی از مؤسسه یوکات در مرکز لورل لندن متخصص کمک و درمان افراد دچار اعتیاد به سکس و پورنوگرافی است.
او در گفتگو با بیبیسی میگوید: «در سالهای اخیر تعداد مراجعهکنندگان به مرکز ما به دلیل مشکلات ناشی از تماشای پورنوگرافی دو برابر شده است در نتیجه ما از متخصصان درمانی بیشتری برای آموزش در این زمینه دعوت کردهایم».
دکتر هال همچنین میگوید به طور مداوم افرادی در سنین پایینتر به دلیل این مشکل به آنها مراجعه میکنند.
او میگوید: «ده سال پیش اکثر مراجعان ما مردان متأهل حدود ۴۰ و ۵۰ ساله بودند که از ما درخواست کمک میکردند چون همسرشان به دلیل استفاده آنها از کارگران جنسی درخواست طلاق داده بود».
«اما حالا به طور روزافزون مراجعان ما افراد ۲۰ یا ۳۰ ساله بیشتر مجردی هستند که متوجه حضور بیش از اندازه و تأثیر منفی فزاینده استفاده از پورنوگرافی در زندگی خود و تأثیر آن بر ایجاد یا حفظ رابطه جنسی شدهاند».
«وقتی شروع کنی به سختی میتوانی آن را ترک کنی»
لی فرناندز، از درمانگران گروه یوکات میگوید تعداد افرادی که به دلیل استفاده مشکلساز از فیلمهای پورنوگرافی به آنها مراجعه میکنند در سالهای اخیر به طور «بارزی» افزایش پیدا کرده است.
آنها اکنون هر روز درخواست کمک از افرادی دریافت میکنند که مشکلاتی درباره تماشای فیلمهای پورنوگرافی دارند درحالیکه پیش از سال ۲۰۲۰ فقط یکی دو مراجعه در هفته بود.
فرناندز توضیح میدهد که پیشرفت فناوری و در نتیجه دسترسی آسان به فیلمهای پورن باعث شده است که افراد در هر سنی بتوانند به طور آنلاین به محتوای جنسی دسترسی پیدا کنند. او معتقد است همین باعث افزایش مراجعان و متقاضیان کمک و درمان در این زمینه میشود که او شاهد آن است.
«هیچ کاری ندارد چه ۱۲ ساله باشی چه ۶۰ ساله گوشی خود را در میآوری، وارد سایت پورنوگرافی میشوی و فیلم تماشا میکنی و همین مشکلساز است».
به نظر فرناندز دلایل دیگر تماشای آنلاین پورن شامل کنجکاوی، ملال، کاهش تنش و استرس و عدم رضایت جنسی میشود.
ممکن است تماشای فیلمهای پورن به این دلایل شروع شود اما فرناندز توضیح میدهد که «بسیار اعتیادآور است».
او توضیح میدهد: «این فیلمها سیستم پاداش دوپامین را در بدن فعال میکند و اگر شروع کنید بهسختی میتوانید آن را ترک کنید».
«پورنوگرافی دیگر فقط محدود به سایتهای ویژه بزرگسالان نیست»
هرچند استفاده مشکلساز از پورنوگرافی ممکن است شبیه به اعتیاد باشد اما از نظر تشخیصی و بالینی اعتیاد تلقی نمیشود.
درعوض به عنوان مشاهده مشکلساز پورنوگرافی یا نوعی رفتار جبری طبقهبندی میشود.
برای افرادی که چنین رابطهای با پورنوگرافی ایجاد کنند میتواند اثرات منفی داشته باشد.
و برای افراد کمسن در جامعه که محتوای جنسی آزاد دم دستشان قرار دارد تأثیر منفی این مواجهه زودهنگام فراتر از حد تصور است.
کمیساریای کودکان انگلستان حامی و محافظ حقوق کودکان است و در پژوهش اخیر خود دریافت که در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰٪ از کودکان در ۹ سالگی و ۲۷٪ از کودکان در ۱۱ سالگی فیلمهای پورن تماشا کردهاند.
راشل دی سوزا، مدیر این نهاد به بیبیسی میگوید:«کودکان به من میگویند که پورنوگرافی همه جا هست و عادی شده است و متوسط سنی که کودکان در معرض تماشای پورنوگرافی قرار میگیرند به ۱۳ سال رسیده است».
«پورنوگرافی دیگر فقط منحصر به سایتهای ویژه بزرگسالان نیست. کودکان برای من تعریف میکنند که محتوای خشونتآمیز، تصاویر زورگویی و تهدید و تحقیر و توهین و رفتارهای جنسی را در شبکههای اجتماعی تماشا میکنند».
«پیامدهای مشاهده چنین محتوا و صحنههایی بسیار گسترده است. در پژوهشی که انجام دادم دریافتم افرادی که به طور مداوم فیلمهای پورن میبینند بیشتر احتمال دارد که رفتارهای جنسی واقعی خشونتآمیز داشته باشند».
دی سوزا در ادامه میگوید: «برای داشتن رابطه باکیفیت بسیار مهم است که به آموزشهای جنسی به اندازه موضوعات دیگر اهمیت داده شود و به جوانان کمک شود تا دریابند تصویری که پورنوگرافی ارائه میدهد واقعی نیست».
سیلوا نیوس، رواندرمانگری که در زمینه رفتارهای جبری جنسی تخصص دارد هم معتقد است تماشای فیلمهای پورن اثرات مخربی بر کودکان میگذارد.
هرچند او تأکید میکند که نبود آموزشهای صحیح جنسی برای کودکان باعث میشود که آنها اطلاعاتی که میخواهند را در جاهای دیگر جستجو کنند.
او میگوید: «دراین فیلمها، آنها آلتهای زنانه بدون مو و آلتهای مردانه ۲۰ سانتی میبینند».
«آنها به تماشای روابط جنسی بیپرده و خشنی مینشینند که ۳۰ دقیقه طول میکشد و با تماشای همه این چیزها با خودشان فکر میکنند آهان پس سکس همین است».
«تقصیر را به گردن پورنوگرافی انداختن و گفتن اینکه مشکل پورنوگرافی است کاری ندارد».
برای او تماشای پورنوگرافی بیشتر به دلیل فقدان آموزشهای مناسب جنسی بود. او میگوید کلاسهای مدرسه بر بیولوژی تولیدمثل تأکید میکردند و در مورد تجربه جنسی اطلاعاتی در اختیار ما نمیگذاشتند.
او میگوید تابوی موجود درباره مسائل جنسی باعث میشد بیشتر مجذوب تجربه کردن و فهمیدن آن شود.
او تعریف میکند: «در نهایت به جستجوی ویدئوهای سکسی برآمدم. دری بود که به دنیای کاملاً جدیدی باز میشد».
«پورنوگرافی انتظارات غیرواقعی در من به وجود آورد»
کورتنی ابتدا به صورت پراکنده و گاهی آخر هفتهها یا پیش از مدرسه پورنوگرافی تماشا میکرد اما او میگوید کمی بعد تبدیل به عادتی هر روزه شد.
او میگوید: «این زمان بود که دریافتن تأثیر منفی بر من میگذارد چون بیش از اندازه مشغول تماشای چنین فیلمهایی شده بودم».
کورتنی بکارت خود را در ۱۸ سالگی از دست داد، لحظهای که او آن را «هولناک» توصیف میکند.
«هرگز احساس نکردم زندگی واقعی با حالوهوایی که در فیلمها میدیدم یا حسی که هنگام خودارضایی داشتم شباهت داشته باشد».
کورتنی دریافت که وابستگی و رابطه ناسالمی با فیلمهای پورن پیدا کرده است.
«همیشه در حال مبارزه با خودم بودم که آیا میتوانم دست از تماشای پورنوگرافی بکشم اما این کار فقط باعث میشد که به شدت احساس ناتوانی کنم».
او در حدود ۲۰ سالگی از تماشای پورنوگرافی خوددداری کرد و تصمیم گرفت از رابطه جنسی هم پرهیز کند. همراه با نامزدش تصمیم گرفتند تا زمانی که ازدواج نکردهاند از رابطه جنسی خودداری کنند.
شان فلوریس روی تخت دراز کشیده
او میگوید: «من فکر میکنم نقش پورنوگرافی این بود که احساس واقعی نسبت به خودم را منحرف میکرد و نوعی حس زشتانگاری نسبت به بدن و آلت تناسلی و رابطه جنسی به من میداد».
کارشناسان میگویند تشخیص این موضوع هم اهمیت دارد که برای بسیاری افراد ممکن است که رابطه سالمی با فیلمهای پورن برقرار کنند و برای برخی افراد شاید حتی مفید باشد.
برای مثال پژوهشی که هیئت ردهبندی سنی فیلمهای بریتانیا انجام داده نشان میدهد فیلمهای پورن راهی است برای جوانانی که از جنسیت خود مطمئن نیستند تا بتوانند درک بهتری از خودشان پیدا کنند.
فرناندز نتیجه میگیرد: «باید به خاطر داشته باشیم رابطه ناسالم با پورنوگرافی زمانی پدید میآید که فرد قدرت انتخاب خود را از دست بدهد. در نتیجه نمیتواند زندگی روزانه خود را بدون تماشای پورنوگرافی بگذراند».
«ما به همه افرادی که به چنین مرحلهای رسیدهاند توصیه میکنیم که به جستجوی کمک تخصصی برآیند».
کورتنی میگوید: «پورنوگرافی مرا با بسیاری پرسشهای بیپاسخ و موضوعاتی که یاد نگرفته بودم مواجه کرد. من باید یاد میگرفتم سکس و رابطه جنسی واقعی چگونه است».
«من باید یاد میگرفتم که بدنم را دوست داشته باشم و آن را با بدن زنان دیگر مقایسه نکنم».
«من باید یاد میگرفتم عشق بورزم و به آدمها چه زن و چه مرد به چشم ابزار نگاه نکنم. من باید آنها را همچون انسان ببینم نه ابزارهای جنسی».
«اگر میتوانستم زمان را به عقب بازگردانم هرگز تماشای پورنوگرافی را شروع نمیکردم».
برای شان ترک تماشای پورن «بهترین تصمیمی بود که گرفته است».
او میگوید: «اعتیاد به تماشای پورنوگرافی باعث شده بود تمام ارتباطم را با دیگران از دست بدهم و حالا تلاش میکنم دوباره با افرادی که دوست دارم و برایم مهم هستند ارتباط برقرار کنم».
