خانم علم الهدی! اگر شوهرت زنده بود، باز هم از اشاعه فحشا شکایت داشتی؟

روزنامه شرق نوشت: این روزها صحبت‌های رک و پوست‌کنده‌ای از همسر رئیس‌جمهور فقید سیزدهم درباره یک نابهنجاری اجتماعی در شبکه‌های خبری و مجازی با سرعت بالایی وایرال می‌شود؛ سخن از فحشا و اشاعه آن در جامعه است.

اگر اکنون بتوانیم به زمان گذشته برگردیم و رئیس‌جمهور فقید یعنی آقای رئیسی در قید حیات بودند، آیا همسر محترم ایشان به همین حدت و شدت از سقوط اخلاقی جامعه گلایه می‌کرد؟ این نابهنجاری اجتماعی قطعا مربوط به چند ماه و چند سال نیست؛ سال‌هاست پدیده‌ای به این مهمی در زیر پوست جامعه رخنه کرده، آب انداخته و مانند خوره‌ای در حال خوردن آن است.

اما متأسفانه مسئولان زمانی که در مسند قدرت قرار دارند، بسیاری از مبتلات رایج جامعه را نمی‌بینند یا اگر می‌بینند، به‌راحتی از کنار آن می‌گذرند. عوامل فحشا و تن‌فروشی که منتج به تشکیل‌نشدن خانواده استوار می‌شود، چه موضوع هولناکی می‌تواند باشد؟ کانون و مرکز پیچیده و تنیده‌شده انسان‌ها به این روابط غیر انسانی، در مرتبه اول، فقر و مشکلات اقتصادی است که به تبع آن مشکلات اجتماعی و فرهنگی را در جامعه افسارگسیخته می‌کند.

زمانی که فقر و نداری است، بی‌کاری نسل جوان به‌ویژه تحصیل‌کرده بیشتر می‌شود، چه انتظاری می‌توان داشت که خانواده تشکیل شود و روابط سالم جنسی در قالب آن شکل گیرد. آمار ازدواج کشور به شکلی باورنکردنی در حال تنزل است و در همان حال ازدواج که انجام می‌شود، آستانه تحمل زوجین از همدیگر به‌شدت کاهش پیدا می‌کند که منجر به طلاق می‌شود و از همین نقطه، فساد و روابط ناسالم اجتماعی فوران می‌کند. نمی‌توان موضوع را تعمیم داد که مثلا در فلان نقطه ایران چون درآمد بالا نیست، اما هم ازدواج بیشتر است و هم فرزندآوری.

خانم علم‌الهدی! چرا از معلول‌ها صحبت می‌کنید و علت‌ها را نمی‌گویید و راه‌حل ترسیم نمی‌کنید؟ یک مرتبه مانند بمب ساعتی صحبت‌کردن از بی‌عفتی، بی‌غیرتی و فحشا نه‌تنها دردی را درمان نمی‌کند، بلکه شهروندان را بیشتر خجالت‌زده و نگران می‌کند. خوب است که مسائل این‌چنینی در نهادهای اجتماعی و فرهنگی جامعه کنکاش شود و مورد آسیب‌شناسی قرار گیرد، نه آنکه با گرفتن تریبون در یک مجلس رسمی با صحبت‌های پرطمطراق عنوان شود. بله، همه ما نگران وضعیت اجتماعی و فرهنگی جامعه هستیم؛ کار به جایی رسیده که افرادی که دارای فرزند جوان و نوجوان هستند، خود را فراموش کرده‌اند و تمام دغدغه‌شان آینده فرزندان‌شان است.

بشخصه دارای دو فرزند اناث هستم. فرزند بزرگم دانشجو است، از زمانی که برای رفتن به دانشگاه سوار تاکسی آنلاین می‌شود، تا زمان مراجعه به منزل، تمام تن و بدنم می‌لرزد که بتواند بدون مشکلی به دانشکده مراجعه کند و سپس به منزل برگردد.

خانم دکتر، چون استاد دانشگاه هستید، حتما مشاهده کرده‌اید اطراف دانشکده‌ها را؛ بچه‌های نازنین و جوانان و نوجوانان نوشکفته کشور به چه راحتی تمایل به استعمال دخانیات از انواع مختلف دارند. این نسل تماما پرورش‌یافته آموزش و پرورش عصر حاضر این کشورند.

دارای دو قلمرو هستند؛ دنیای واقعی و سیر در فضای مجازی که این دو دنیا از همدیگر لاینفک هستند، ولی سؤال اینجاست که اگر همین فضای بی‌کران و هوشمند وجود نداشت، چه برنامه‌ای برای فضای واقعی این نسل دگرگون‌شده امروزی داشتیم؟

با این‌همه کانون فرهنگی، اخلاقی، مذهبی و… چرا یک جای کارمان به‌شدت می‌لنگد؟ البته می‌دانم منظور شما از بی‌عفتی و فحشا، قشر خاصی نبود اما لاجرم باید پذیرفت که بیشتر افراد جوان، سالم و تنومند جامعه‌اند که در این مسیر بیشتر آسیب‌پذیرند و در معرض خطر قرار دارند، هرچند می‌دانیم فقر، حتی فقر مطلق، حتما دلیل بر این نوع ناهنجاری‌ها نیست و چه‌بسا افرادی در فقر زندگی کنند، اما به‌شدت پایبند به مسائل اخلاقی باشند.

خانم دکتر، شما درس فلسفه خوانده‌اید و استاد فلسفه هستید. می‌دانید برای آلوده‌کردن یک جامعه فقط کافی است در وهله اول قبح یک مسئله شکسته شود و سپس برای اضمحلال فرهنگی یک کشور، درهای فساد بر روی آن باز شود. اما هرچه فقر و نابرابری گسترش پیدا کند، حل این مشکلات آب در هاون کوبیدن است، بنابراین عمق و ریشه این نابهنجاری اجتماعی را بیشتر بشناسیم.