«شوهرم سال‌ها به من مواد مخدر می‌داد و در خواب تجاوز می‌کرد»

در آن بعد از ظهر به خصوص که کیت و شوهرش نشستند تا گفتگو کنند، آن زن هرگز آمادگی آن را نداشت تا آنچه را که شوهرش می‌خواست به او بگوید، بشنود.

شوهر به زن گفت: «من به تو تجاوز جنسی کرده‌ام. سال‌هاست که تو را بیهوش می‌کنم و از تو عکس می‌گیرم.»

زبان کیت (این نام واقعی او نیست) بند آمد. آنجا خشکش زده بود. او نمی‌توانست درک کند که منظور شوهرش چیست.

او می‌گوید: «او طوری این را گفت که مثل اینکه یک حرف روزمره است. مثلا فردا برای شام اسپاگتی بولونیز می‌خوریم، به نظرت درست است که نان برداری؟»

هشدار: این داستان حاوی توضیحاتی در مورد خشونت جنسی است

برای سال‌ها شوهرش پشت درهای بسته اتاق خواب رفتار تسلط جویانه داشته و با او بدرفتاری ‌کرده بود. او خشن بود و قرص‌هایی استفاده می‌کرد که با نسخه داده می‌شد.

حالا کیت یادش آمد که در طول سال‌ها، مواردی بود که وقتی از خواب می‌پرید متوجه می‌شد که شوهرش دارد با او رابطه جنسی برقرار می‌کند و نمی‌خواست به آن رضایت دهد. چون خواب بود، پس این تجاوز بود.

بعد شوهرش ابراز ندامت می‌کرد و او را قانع می‌کرد که خواب بوده و نمی‌دانسته دارد چه کار می‌کند. می‌گفت که مریض است و حتما اشکالی دارد.

کیت هم از او حمایت کرد که با متخصصان پزشکی تماس بگیرد.

اما در آن زمان نمی‌دانست که شوهرش شب‌ها داخل چای او داروهای خواب‌آور می‌ریخته تا خوابش ببرد و در خواب به او تجاوز کند.

او پس از اعتراف به این کار، به کیت گفت که اگر به پلیس بگوید، زندگی‌اش تمام است و بنابراین کیت هم به پلیس مراجعه نکرد.

او پدر بچه‌هایش بود. او نمی‌خواست باور کند که کسی که شریک زندگی‌اش بود، بخواهد به او آسیب بزند.

با این حال، در ماه‌های بعد، وحشت از کاری که او می‌گفت با او کرده، به تدریج آثار جسمی به جا گذاشت.

کیت می‌گوید که به شدت مریض شد، وزنش به شدت کاهش یافت و دچار حملات عصبی شدید می‌شد.

نزدیک به یک سال پس از این اعتراف، کیت هنگام یک حمله عصبی خیلی شدید، همه ماجرا را برای خواهرش تعریف کرد.

خواهرش هم به مادرشان زنگ زد و او هم با پلیس تماس گرفت. پلیس شوهر کیت را دستگیر و بازجویی کرد.

با این حال، چهار روز بعد، کیت با پلیس منطقه دوون و کورنوال تماس گرفت و گفت که نمی‌خواهد شکایتش را دنبال کند.

او می‌گوید: «فقط آمادگی این کار را نداشتم، نه فقط به خاطر خودم، بلکه به خاطر بچه‌ها چون پدرشان همان کسی نبود که تصور می‌کردند.»

با این وجود، کیت دیگر نمی‌خواست شوهرش در همان خانه باشد و او هم از آن خانه به جای دیگری نقل مکان کرد.

پس از این، او شروع کرد به طور روشن‌تری به این موضوع فکر کند و شش ماه بعد، کیت دوباره به پلیس مراجعه کرد.

تحقیقات پلیس زیر نظر کان مایک اسمیت آغاز شد.

کیت می‌گوید این کارآگاه به او کمک کرد تا بفهمد که او قربانی یک جنایت جدی است: «به من کمک کرد تا قدرتم را بازپس بگیرم. من که خودم متوجه نشده بودم که آن را از دست داده‌ام. او توضیح داد که این کار شوهرم تجاوز جنسی است.»
کیت بین پرونده خود و ژیزل پلیکو (تصویر بالا) که در سطح بین‌المللی مطرح شد، شباهت‌هایی می‌بیندسوابق پزشکی شوهر سابقش حاوی شواهد مهمی بود. پس از اعتراف به کیت، او به روانپزشک خصوصی مراجعه کرده و برای آن پول پرداخته بود.

او در این جلسه توضیح داده بود که «به همسرش مواد مخدر می‌داد تا با او در هنگام خواب رابطه جنسی برقرار کند.» روانپزشک این اعترافات را در یادداشت خود ثبت کرده بود.

کیت می‌گوید که شوهرش نزد گروه حمایت از معتادان و همچنین دوستانش در کلیسایی که هر دو برای عبادت به آنجا می‌رفتند، اعتراف کرده بود.

پرونده‌ای که پلیس تهیه کرده‌ بود، در نهایت برای پیگیری به سازمان سلطنتی خدمات دادستانی ارسال شد. سازمان تصمیم گرفت علیه شوهر کیت پرونده اتهامی تشکیل ندهد.

کیت نمی‌توانست دلیل این تصمیم را بفهمد.

او می‌گوید: «من فکر کردم، اگر آنها هم تشخیص داده‌اند که در پرونده من، مدارک کافی همراه با اعترافات فرد مورد نظر وجود ندارد که به استناد آنها بشود احتمالا از دادگاه حکم محکومیتش را گرفت، پس باید به کجا مراجعه کنم؟»

او که کاملا ناراحت شده بود، خواستار بازنگری تصمیم دادستانی در مورد مختومه شدن پرونده شد. بعد از شش ماه، دادستانی گفت که اتهام شوهر سابقش را دنبال خواهد کرد. «دادستانی گفت که تصمیم اولیه برای پیگیری نکردن پرونده اشکال حقوقی داشت.»

یکی از سخنگویان دادستانی به برنامه تحقیقات رادیو۴ بی‌بی‌سی گفت که «اگرچه اکثریت قریب به اتفاق تصمیم‌های ما در مورد پرونده‌های اتهامی درست است، اما در این یک مورد اینطور نبوده و ما از شاکی پرونده به خاطر ناراحتی که این امر ایجاد کرده، عذرخواهی می‌کنیم.»
پروفسور هستر هشدار می‌دهد که استفاده از داروها به عنوان سلاح در موارد آزار خانگی «احتمالا بسیار فراگیر» استاین پرونده در سال ۲۰۲۲، یعنی پنج سال پس از اعتراف شوهر سابق کیت به دادگاه رفت.

در طول محاکمه، شوهرش ادعا کرد که کیت دچار این خیال‌پردازی جنسی بوده که او را در خواب ببندد و با این فکر از خواب بیدار شود و رابطه جنسی ارضاکننده برقرار کند. او اعتراف کرد که مواد مخدر به کار می‌برده اما به این منظور که بدون بیدار کردن کیت، او را ببندد. او انکار کرد که برای این مواد مخدر به کار می‌برده که در حالت بیهوشی به او تجاوز کند. اما هیئت منصفه حرفش را باور نکرد.

کارآگاه کان اسمیت می‌گوید: «برای من این حرف کاملا مضحک بود. برای کیت آزاردهنده‌ترین چیز در زندگی بود اما آنها طوری این را ترسیم کرده بودند که گویی نوعی سرگرمی برای ارتباط جنسی بوده است.»

پس از یک هفته محاکمه، شوهر سابقش در ارتباط با تجاوز جنسی، تعدی جنسی همراه با دخول و استفاده عمد از ماده روانگردان مجرم شناخته شد.

قاضی هنگام صدور حکم او را «فردی خود شیفته، که همیشه نیازهای بی‌پایان خود را در اولویت قرار می‌دهد» توصیف کرد که «درمورد جرمی که مرتکب شده هیچ پشیمانی واقعی از خود نشان نداده است.»

او به ۱۱ سال زندان و ممنوعیت مادام العمر از نزدیک شدن به همسر سابقش محکوم شد.

سه سال پس از آن ماجرا کیت در تلاش است تا زندگی خود را با فرزندانش از نو بسازد. از آن زمان به بعد تشخیص داده شد که او به استرس ناشی از این واقعه و اختلال عصبی ناشی از ضربه‌ای که خورده، مبتلاست.

کیت بین پرونده خود و پرونده ژیزل پلیکو شباهت‌هایی می‌بیند. ژیزل پلیکو یک زن فرانسوی است که شوهر سابقش به او مواد مخدر می‌داده و به او تجاوز جنسی می‌کرده و همچنین همسرش را برای سوء استفاده جنسی در اختیار ده‌ها مرد قرار می‌داده است.

کیت می‌گوید: «به یاد می‌آورم که در آن زمان فقط امیدوار بودم و دعا می‌کردم که از او حمایت و به حرف‌هایش اعتماد شود.»

«کنترل شیمیایی» اصطلاحی است که اکنون برای سوء‌استفاده از مواد روانگردان به عنوان سلاح برای آزار خانگی به کار می‌رود. پروفسور ماریان هستر، پژوهشگر مرکز تحقیقات جنسیت و خشونت در دانشگاه بریستول هشدار می‌دهد که کاربرد کنترل شیمیایی «احتمالا بسیار فراگیر است.»

او می‌گوید: «من همیشه به این کار به عنوان ابزار سوء‌استفاده نگاه می‌کنم و اینکه اگر داروهای با نسخه در خانه باشد آیا فرد مجرم در واقع آنها را به عنوان ابزار سوء‌استفاده به کار خواهد گرفت؟»
جس فیلیپس، معاون حفاظت از زنان در مقابل خشونت: «جنایت شرورانه‌ای است که به اعتماد و احساس امنیت قربانیان آسیب می‌زند»دیم نیکول جاکوبز، کمیسر سوء‌استفاده خانگی در انگلستان و ولز، می‌گوید که جرایمی مانند خوراندن مخفیانه مواد روانگردان تا حدی به دلیل تغییرات در نحوه ثبت جرایم توسط پلیس کمتر گزارش شده است.

او می‌گوید: «اگر وزرا می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که اقداماتی که برای کاهش خشونت علیه زنان و دختران در دهه آینده به کار می‌گیرند، آسیب‌ها را کاهش خواهد داد، باید تمام جرایم مربوط به آزار خانگی که به پلیس گزارش می‌شود، به‌دقت بررسی شوند.»

«این کار نه تنها برای اطمینان از پاسخگویی مجرمان مهم است، بلکه برای این هم لازم است که قربانیان پس از سوءاستفاده از کمک‌های لازم برای بازسازی برخوردار شوند.»

وزارت کشور به ما گفت که در حال توسعه نرم‌افزار پلیس است که می‌تواند خوراندن مواد روانگردان را که به عنوان بخشی از جرم دیگری رخ می‌دهد، شناسایی کند.

بر اساس لایحه پلیس و جرم و جنایت که در حال حاضر در پارلمان در دست بررسی است، دولت در حال تعریف جرم جدیدی با عنوان «به کارگیری یک ماده مضر، از جمله از طریق خوراندن» است، تا قربانیان این نوع جرایم تشویق شوند که ماجرا را به پلیس گزارش دهند.

در حال حاضر، خوراندن مواد مخدر در سراسر بریتانیا جرمی محسوب می شود که در قالب سایر قوانین - از جمله قانون ارتکاب جرم علیه شخص، مصوب سال ۱۸۶۱ میلادی - در نظر گرفته می‌شود.

بر اساس قانون جدید – که در انگلستان و ولز اجرا خواهد شد – برای مجرمان تا ۱۰ سال زندان پیش‌بینی شده است.

وزارت دادگستری می‌گوید تعریف یک جرم خاص به پلیس کمک می‌کند تا ارتکاب جرم را دنبال و «قربانیان بیشتری را تشویق کند تا این جرم را گزارش کنند.»

جس فیلیپس - معاون پارلمانی وزیر در امور حمایت و مقابله با خشونت علیه زنان و دختران - در بیانیه‌ای ارسالی برای رادیو بی‌بی‌سی ۴ گفت که خوراندن مواد روانگردان «جنایت شرم‌آوری است که اعتماد و احساس امنیت قربانیان را نقض می کند.»

مذاکراتی برای تعمیم این قانون به ایرلند شمالی در جریان است.

دولت محلی اسکاتلند می‌گوید که در حال حاضر هیچ برنامه‌ای برای تعریف یک جرم خاص ندارد اما وضعیت را زیر نظر خواهد داشت.

کیت در نهایت از عدالت برخوردار شد. اما اگر تصمیم اولیه دادستانی را به چالش نمی‌کشید که «براساس محتویات این پرونده، احتمال گرفتن محکومیت کم است» الان شوهر سابقش زندانی نبود.