دادنامه یک زندانی سیاسی به گزارشگر ویژه سازمان ملل:«تمام دندان‌هایم در دهانم خرد شد»

ایران وایر: مطلب احمدیان، زندانی سیاسی که ۱۵ سال است بدون مرخصی در حبس به سر می‌برد طی نامه‌ای به مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، به شرح شکنجه‌های وی در زمان بازداشت پرداخت و نوشت از حق درمان و رسیدگی پزشکی محروم شده است.

اقای احمدیان با اشاره به بازجویی‌های خود در زمان بازداشت در سال ۱۳۸۹ نوشت: «در طی دوران بازجویی یک پایم شکسته شد، کتفم از جا درآمد و تمامی دندان‌هایم به غیر از سه عدد در دهانم خرد شد. مشت و لگد و کابل جیره روزانه من بود و یک بار با وارد آمدن ضربه به کمرم با میلگرد آهنی، یکی از مهره‌های کمرم شکست و تا ۶ ماه فلج شدم و قادر به حرکت نبودم»

این زندانی سیاسی در ادامه گفت به دلیل این شکنجه‌ها دچار مشکلات و بیماری‌های فراوانی از جمله تنگی کانال نخاع، عفونت شدید بیضه، کولیت روده و خونریزی روده، پارگی فتق و پرده دیافراگم، پیچ‌خوردگی معده، تپش قلب، تنگی نفس، زخم اثنی‌عشر و نارسایی کلیه شده است.

احمدیان اضافه کرد با وجود تایید پزشکی قانونی و بهداری زندان برای درمان خارج از زندان و تامین وثیقه ۵۰ میلیارد ریالی، دادستان تهران، صالحی، با توقف حکم او مخالفت کرده است.

مطلب احمدیان به مای ساتو نوشته وی تنها زندانی نیست که از حق درمان و رسیدگی پزشکی محروم شده و زندانیانی مثل اسدالله هادی در زندان اوین، زینب جلالیان در زندان یزد، غلامحسین کلبی در زندان شیبان اهواز، علی معزی در زندان قزل‌حصار کرج، فرزانه قره‌حسنلو در زندان وکیل‌آباد مشهد، راحله راحمی‌پور و مرضیه فارسی در بند زنان زندان اوین نیز از این حق اولیه محروم شده‌اند.

او از مای ساتو، گزارشگر سازمان ملل خواسته تا به نقض حق درمان، به عنوان یکی از اساسی‌ترین حقوق زندانیان، توجه ویژه‌ای نشان دهد.

مطلب احمدیان در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۸۹ توسط نیروهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی  در شهرستان سردشت استان آذربایجان غربی بازداشت شد. او به مدت ۲۳۰ روز در سلول انفرادی بازداشتگاه‌های امنیتی سردشت، سقز و سنندج تحت بازجویی و شکنجه‌های شدید قرار گرفت.

خانواده وی نیز تا مدت‌ها از محل نگهداری و وضعیت او هیچ اطلاعی نداشتند و وزارت اطلاعات نیز در ابتدا منکر بازداشت وی شده بود.

وی در در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۹ از سوی دادگاه انقلاب اسلامی سقز به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در یکی از احزاب کرد مخالف جمهوری اسلامی  به ۳۰ سال حبس محکوم شد و از آن زمان بدون مرخصی در حبس به سر می‌برد.