بیانیه برخی از خانواده های شهدا، ایثارگران و دلسوزان ایران: در برابر نسل امروز بدهکار و شرمنده‌ایم

به نام خدا

در سال ۱۳۵۷ تصور می‌کردیم با وقوع انقلاب، رفاه و آسایش، و پیشرفت و توسعه، به همراه عدالت و معنویت را به ایران عزیزمان هدیه می‌کنیم.

ما فکر می‌کردیم پس از شکست صدام و بیرون کردن متجاوزین از کشور، نوبت ساختن اساسی ایران می‌شود و هر روز با اخبار پیشرفت‌های جدید در کشور، دل مردم شاد خواهد شد.

اما به هزاران دلیل این اتفاق‌ها نیفتاد.

و امروز در برابر مطالبات به‌حق نسل جدید، ما جز شرمساری چیزی برای عرضه نداریم.

اینکه جامعه روزبه‌روز فقیرتر می‌شود، آزادی به بهانه‌های مختلف به محاق رفته و بسیاری اندیشمندان و مطالبه‌گران دلسوز ایران، در دادگاه های غیرعلنی به حبس‌ محکوم می‌شوند.

احکام اعدام، ابزاری شده برای ترساندن مردم، و ایران در صدر کشورهای با اعدام بالا در دنیا قرار گرفته.

دزدی و اختلاس و قاچاق در کشور امری عادی شده و افشاگران مفاسد به زندان انداخته می‌شوند.

بسیاری از جوانان و سرمایه‌های کشور جلای وطن نموده و یا به مهاجرت فکر می‌کنند.

بی‌توجه به مخالفت اکثریت مردم، سرمایه‌های کشور، صرف اموری در خارج از کشور می‌شود.

و حاکمیت خود را مبرا از هر پرسشگری و به‌رسمیت شناختن حق اعتراض مردم دانسته و هر اعتراض قانونی را به سرعت سرکوب می‌کند.

ما هرگز انتظار چنین روزهایی را نداشتیم و خود را در برابر نسل امروز کشور بدهکار و شرمنده می‌دانیم.
اعتراض حق این مردم است.

برخورداری از زندگی‌ای بهتر از حقوق اولیه آنهاست.

امید به آینده بهتر، برخورداری از حاکمیتی که سرافرازی ایران و رفاه مردم ایران را اولین هدف خود بداند.

قرار نبود پس از تقدیم صدها هزار شهید و جانباز، کشوری در حال ورشکستگی، با صنعتی ناتوان، پول ملی به‌شدت سقوط کرده، جامعه‌ای ملتهب از تهدید جنگ، بی‌عدالتی و ناامنی به ارمغان آورده شود.

حاکمان چند دهه گذشته نقش اول را در این نابسامانی‌ها بر عهده داشته و امروز باید پاسخگوی عملکرد خود در برابر مردم باشند.

ما جمعی از دلسوزان کشور، که سوابق‌مان نشان از آن دارد هرگز هدفی جز سربلندی ایران و مردم دردکشیده‌اش نداشته‌ایم، و غالبأ از ایثارگران، خانواده‌های شهدا و اهالی علم و فرهنگ کشور می‌باشیم، امروز اعلام می‌کنیم ادامه وضعیت فعلی ممکن است به انهدام بنیان‌های کشور بینجامد، لذا سکوت و بی‌تفاوتی را به هیچ عنوان جایز نمی‌دانیم.

اینک که در آستانه پانزدهمین سال حصر سه تن از بزرگانی هستیم که بدون برگزاری هیچ دادگاهی، به مجازات حصر درآمده‌اند و آن را مصداق بارز نقض اصول قانون اساسی جاری کشور و حقوق انسانی حصر شدگان می‌دانیم، تقاضای رفع سریع حصر و برگزاری اجتماعی اعتراضی را داریم.

اعتراض حق همه شهروندان است و حاکمیت موظف به اجابت درخواست هر اعتراض مسالمت‌آمیزی است.

اصول قانونی باید در کشور رعایت گردیده و احدی از فعالین سیاسی پیش از برگزاری دادگاهی علنی، با حضور هیات منصفه، به حبس یا حصر برده نشود.

چنانچه این حصر غیرقانونی تا ۲۵ بهمن ماه امسال خاتمه پیدا نکند، ما در تجمعی مسالمت آمیز خواهان پایان آن و پاسخگویی مسئولین در قبال وضعیت نابسامان کشور خواهیم شد.

حاکمیت ملزم به ایجاد زمینه های لازم برای این اعتراض قانونی بوده، و در همین رابطه آقایان رحیم قمیشی و ناصر دانشفر به عنوان هماهنگ کننده با وزارت کشور، برای تجمع ۲۵ بهمن ماه، به نمایندگی جمع، معرفی می‌شوند.

حصر غیرقانونی باید شکسته شود.

مقامات باید پاسخگوی مطالبات مردم باشند.

زندانیان بی‌گناه با اتهامات واهی باید آزاد شوند.

احکام بی‌حساب اعدام‌ باید لغو شوند.

و تدابیری اتخاذ شود تا مردم از این وضعیت بغرنج اقتصادی و فقر ناشی از آن، رهایی یافته و در صورت مطالبه رفراندوم از این حق قانونی برخوردار باشند.

از جوانان عزیز تقاضا کرده‌ایم در این کنش، خود را به خطر نینداخته و اجازه دهند ما که خود در به‌وجود آمدن شرایط حاضر مقصر بوده‌ایم، در متن این اقدام و حرکت جمعی باشیم، شاید دریچه‌ای برای بیان سایر تقاضاهای به‌حق مردم و تغییرات اساسی در کشور، گشوده شود.

کشوری آباد، آزاد، سرافراز و پیشرفته، برای همه ایرانیان، هدف اصلی ماست و ما از این خواسته کوتاه نخواهیم آمد.

رحیم قمیشی
ناصر دانشفر
مهدی نصیری
اکبر دانش سرارودی
حسین جعفری
عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
عبدالله مومنی
محمد جواد مظفر
علی مرادی
محمد جمادی
عیسی سحرخیز
احمد منتظری
سعیده منتظری
امید فراغت
علیرضا رجبیان
مهدی محمودیان

:::

حمایت بزرگان

آقای دکتر سعید مدنی
آقای ابوالفضل قدیانی

علاوه بر بسیاری از بزرگان دیگر، به کمپین تقاضا برای رفع حصر، و اعتراض به تداوم آن پیوسته و از زندان، همبستگی خود را با مردم اعلام نمودند.
زبان ما از بیان بزرگی این زندانیان آزاده قاصر است. رحیم قمیشی