کاهش چشمگیر نقش خانواده در همسریابی؛ زوج‌های آمریکایی این روزها چگونه با هم آشنا می‌شوند؟
رأی دهید
نتایج این بررسی نشان می‌دهد که در سال ۱۹۳۰ بیش از ۲۲.۷۶ درصد زوج‌های آمریکایی از طریق معرفی خانواده‌ها و ۲۲.۵۵ درصد نیز در دوران مدرسه با هم آشنا می‌شدند.
همچنین، ۴۰.۳۹ درصد زوج‌ها هم از طریق معرفی دوستان (۱۸.۵۸ درصد)، همسایگی (۱۱.۴۹ درصد) و شرکت در مراسم مذهبی (۱۰.۳۲ درصد) یکدیگر را پیدا می‌کردند. در آن دوره، شانس زوج‌یابی از طریق رفتن به بار و دیسکو، هم دانشگاهی و همکار بودن در مجموع ۱۴.۳ درصد بوده است.
از سال ۱۹۳۹، سهم معرفی دوستان از آشنایی در مدرسه پیشی می‌گیرد و یکسال بعد هم بارها و دیسکوها نسبت به کلیساها به محیط‌های مساعدتری برای زوج‌یابی بدل می‌شوند. آشنایی‌ها در محیط‌های کاری هم از فضای دانشگاهی بیشتر می‌شود.
در آغاز دهه ۱۹۵۰ سهم کلیساها باز هم کاسته می‌شود، چنان که دیگر فقط از دانشگاه‌ها بالاتر است. از ۱۹۵۷ هم زوج‌یابی در محیط‌های کاری نسبت به همسایگی پیشی می‌گیرد.
در ابتدای ۱۹۶۰ حضور در کلیساها از بعد تلاش برای برقراری رابطه عاشقانه نسبت به روش‌های دیگر پایین‌ترین جذابیت را پیدا می‌کند و سهم آن به کمتر از ۶ درصد می‌رسد. از اواخر این دهه، بارها و دیسکوها به سومین کانون شکل‌گیری روابط عاشقانه بدل می‌شود.
از ابتدای دهه ۱۹۷۰ هم فضاهای کاری برای زوج‌یابی از محیط‌های مدرسه کارآمدتر می‌شود.
با آغاز دهه ۱۹۸۰، سهم خانواده‌ها در معرفی زوج‌ها به یکدیگر به کمتر از آشنایی در بارها و محیط‌های کاری می‌رسد. همچنین، روش آشنایی از طریق ارتباطات آنلاین در شبکه جهانی اینترنت ظهور می‌کند. سهم این روش در زوج‌یابی در سال ۲۰۰۱ از سهم ۵ درصدی رفتن به کلیسا سبقت می‌گیرد.
در حالی که سهم همسایه از سال ۲۰۱۰ از نقش کلیساها هم کمتر می‌شود، شتاب عاشق شدن از طریق حضور در فضای مجازی چنان بالاست که از سال ۲۰۱۲ به رایج‌ترین روش زوج‌یابی بدل می‌شود.
این بررسی نشان می‌دهد که در حال حاضر بیش از ۶۱ درصد زوج‌ها از طریق برقراری رابطه و آشنایی در فضای مجازی یکدیگر را پیدا می‌کند. سهم کلیساها با وجود این که تنها ۲ درصد است ولی از همسایگی (۱.۲۵ درصد) و هم دانشگاهی بودن (۰.۶۸ درصد) بالاتر است.
پس از فضای آنلاین، معرفی دوستان (۱۳.۶۴ درصد)، همکاری (۸.۶۸ درصد)، در بار (۴.۷۹ درصد)، خانواده (۴.۴۳ درصد) و مدرسه (۳.۲۷ درصد) است.
