قوانین فیزیک دقیقی که پشت نقاشی «شب پرستاره» ون گوگ پنهان است
رأی دهید
این نقاشی، که در ژوئن ۱۸۸۹ خلق شد، با به تصویر کشیدن آسمان آبی چرخان، ماه زرد و ستارهها با استفاده از انفجاری از رنگها و اشکال، بیش از یک قرن است که میلیونها نفر را شیفته کرده است.
هر ستاره در این نقاشی مشهور با موجهایی از رنگ زرد محصور شده است، و درخششی شبیه انعکاس نور بر آب دارد.
ضرب قلمموی نوآورانه این هنرمند پریشان تصویری توهمآمیز از حرکت آسمان ایجاد میکند.
اکنون، دانشمندان نقاشی ون گوگ را تجزیه و تحلیل کردهاند تا از آنچه «آشفتگی پنهان» در ترسیم این نقاش از آسمان مینامند پرده بردارند.
یونگشیانگ هوانگ، یکی از نویسندگان این پژوهش، توضیح داد: «با استفاده از تصویری دیجیتال با وضوح بالا، توانستیم اندازه معمول ضربات قلممو را بهدقت بسنجیم و آنها را با مقیاسهای قابل انتظار در نظریههای آشفتگی مقایسه کنیم.»
پژوهشگران متخصص در حرکت سیالات ضربات قلممو در این نقاشی را با برگهایی که در گردبادی میچرخند مقایسه کردند.
آنها اندازه نسبی و فاصله بین ضربات چرخشی قلممو را بررسی و نسبت درخشندگی رنگهای گوناگون را محاسبه کردند.
پژوهشگران بهویژه مقیاس مکانی ۱۴ شکل چرخان اصلی در نقاشی را بررسی کردند.
با توجه به این مشاهدات دقیق، آنها شکل، انرژی، و مقیاسگذاری جو ترسیمشده در این نقاشی را برآورد کردند.
یافتههای این پژوهش نشان داد که این نقاشی با قانون فیزیک موسوم به «قانون کولموگروف»، که حرکت جوی را پیشبینی میکند، مطابقت دارد.
بهطور کلی، دانشمندان میگویند که استفاده دقیق این هنرمند از مقیاس و درخشندگی، قوانین پشت آشفتگی جو و جریان انرژی در حرکت هوا از مقیاسهای کوچک به بزرگ را «بهدرستی به تصویر میکشد».
آنها دریافتند برخی قوانینی که در فیزیک واقعی آسمان صدق میکنند در نقاشی این هنرمند نیز صادقاند.
به گفته پژوهشگران، به نظر میرسد این هنرمند مشهور ابعاد گوناگونی از فیزیک را با «دقتی شگفتانگیز» به تصویر کشیده است.
دکتر هوانگ گفت: «تصویر دقیق ون گوگ از آشفتگی ممکن است ناشی از بررسی حرکت ابرها و جو یا حسی درونی در مورد نحوه به تصویر کشیدن پویایی آسمان باشد.»
او در ادامه افزود: «این نشاندهنده درکی عمیق و شهودی از پدیدههای طبیعی است.
