برتری اسرائیل در حوزه فناوری از سال ۱۹۶۷ تاکنون؛ جهان در عصر فناوری به سر می‌برد، نه عصر شجاعت و قهرمانی
رأی دهید
وقتی از جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهوری فقید مصر، پرسیدند چرا در جنگ ۱۹۶۷ شکست خورد، پاسخ داد که اسرائیل بر ما برتری هوایی داشت و به همین دلیل توانست هم‌زمان با ما (مصر، سوریه و اردن) بجنگد. سپس روزنامه‌نگار به او گفت: مصر هم ناوگان بزرگی از هواپیماهای جنگی دارد (در آن زمان مصر ۴۲۰ جنگنده از جمله جنگنده پیشرفته میگ۲۱ داشت). جمال عبدالناصر در پاسخ گفت: تعداد خلبان‌های آن‌ها از خلبان‌های مصر بیشتر است. اسرائیل برای هر جنگنده سه خلبان دارد، یعنی روزی چند بار می‌توانند با یک هواپیما بجنگند.
توجیه جمال عبدالناصر درست بود، اما برتری اسرائیل به دلیل وارد کردن هواپیماهای پیشرفته نیست، بلکه علت آن توسعه کل تشکیلات نظامی اسرائیل و نهادهای حامی آن است که بر پایه برنامه‌های بسیار پیشرفته استوار شده‌اند.
اسرائیل در دو عملیات فنی ویژه، پیجرها و دستگاه‌های بی‌سیم اعضای حزب‌الله را منفجر کرد. در این عملیات بیش از چهار هزار نفر کشته و زخمی شدند.
امروز جهان در عصر فناوری به سر می‌برد، نه عصر شجاعت و قهرمانی. جنگ امروز تمدنی است نه تاریخی. بنابراین، تلفن‌ها و سایر وسایل ارتباطی از جمله رایانه‌ها، تلویزیون‌ها، خودروهای الکتریکی و پهپادها، همگی می‌توانند سلاح‌های بالقوه باشند. به‌عنوان مثال، در خودرویی مانند تسلا که مجهز به هشت دوربین است، یک هکر می‌تواند همه افراد داخل و خارج آن را تحت نظر داشته باشد، می‌تواند آن را از یک کشور دور هک کند و تحت کنترل بگیرد و حتی آن را به یک سلاح تبدیل کند.
استفاده از تلفن‌های بی‌سیم و پیجرها به‌عنوان ابزارهای کشتار فاصله‌ها را افزایش می‌دهد و پیروزی تنها در جنگ‌های نظامی را غیرممکن می‌کند. جمال عبدالناصر نیم قرن پیش هم از برتری اسرائیل شکایت داشت، در حالی که امروز فاصله میان دو طرف از نظر پیشرفت و فناوری دو برابر شده و ایده تغییر با نیروی مسلح را تقریبا ناممکن کرده است.
در طول تاریخ، فناوری همواره در جنگ‌ها و برتری یک امپراتوری بر امپراتوری دیگر نقش تعیین‌کننده‌ای داشته است. چنانچه مغول‌ها کما‌ن‌هایی ترکیبی طراحی کردند که مبارزان را قادر می‌کرد در حالی که بر اسب سوارند، با دقت و بی‌وقفه تیر پرتاب کنند. همین بود که لشکر مغول توانست نیمی از جهان را به تصرف درآورد.
مبارزان عرب پس از ساختن سلاح‌های شیمیایی آتش‌زا که از قیر ساخته می‌شد، به چند قاره جهان لشکرکشی کردند و عثمانی‌ها با اختراع توپ‌های غول‌پیکر که به آن‌ها کمک کرد قلعه‌هایی تسخیرناپذیری مانند قسطنطنیه را ویران کنند، در عصر خود به قدرت برتر جهان تبدیل شدند. بریتانیا، این جزیره کوچک و دورافتاده، هم با بهره‌گیری از فناوری نصب توپ روی کشتی‌ها که توان ویران کردن قلعه‌ها را از دریا داشتند، جهان را درنوردید. سپس کشتی‌های زرهی و راه‌آهن‌هایی ساخت که روند حمل‌ونقل تجهیزات و سربازان را تسریع می‌کرد. بمب هسته‌ای هم که اوج فناوری نابودگر بشر بود و پایان جنگ جهانی دوم را به سود ایالات متحده و متحدانش رقم زد؛ سلاحی ویرانگر که همچنان برتری خود را در تعیین سرنوشت جنگ‌ها حفظ کرده است.
رمز پیروزی بشر در پیشرفت علمی و فناوری نهفته است و پیشرفت تسلیحات به پیشرفت جامعه و نهادهای مختلف آن بستگی دارد.
در واقع، علاقه روزافزون اسرائیل به دانش و فناوری آن را به قدرتی برتر تبدیل کرد. پیشرفت مستمر در زمینه فناوری اسرائیل را همواره و در جنگ و صلح به پیروزی رساند و باعث شد این کشور با وجود وسعت جغرافیایی اندک، قدرت اقتصادی بزرگی شود.
اسرائیل در زمینه امنیت سایبری، تولید تجهیزات نظامی، هوش مصنوعی، وسایل نقلیه خودران، فناوری پزشکی و فناوری آبیاری و کشاورزی به‌سرعت در حال پیشرفت است. این در حالی است که قدرت حزب‌الله و جمهوری اسلامی ایران بر جنگجویان فدایی، استخدام نیروی جنگی ارزان از کشورهای لبنان، عراق، افغانستان و یمن و توسعه تسلیحات کپی‌شده از روسیه و چین و نامیدن آن‌ها به اسامی پرطمطراق شاهد و فاتح و قسام و زلزال استوار است.
سازمان حزب‌الله نیز مانند القاعده بر شجاعت و آمادگی ایدئولوژیک جنگجویانش برای فداکاری متکی است. در حالی که این راهبرد در جنگ‌های باستانی هم کارآیی چندانی نداشت؛ درست همان‌گونه که یکی از تحلیلگران با اشاره به شوک و خسارات مرگبار حزب‌الله در نتیجه انفجار پیجرهایی که سازمان اطلاعات اسرائیل دستکاری کرده بود، گفت: «شما نمی‌توانید با مفاهیم ایدئولوژیک به مصاف فناوری بروید.»
کشته‌شدگان هر دو طرف (حزب‌الله و اسرائیل) معتقدند به بهشت می‌روند، در حالی که مهم‌ترین چیز در همه جنگ‌ها این است که چه طرفی پیروز میدان می‌شود.
این‌گونه جنگ‌ها بدون نتیجه قطعی همچنان ادامه خواهند داشت، زیرا یک طرف جنگ در تلاش برای توسعه توانایی‌های جنگی است و از رویارویی با مخالفانش به‌عنوان صحنه‌ای برای آزمایش‌های علمی پیشرفته استفاده می‌کند، در حالی که طرف دیگر به ژرفای مفاهیم فراطبیعی فرورفته است و قربانی شدن انسان‌ها برایش هیچ اهمیت و ارزشی ندارد.
توجیه جمال عبدالناصر درست بود، اما برتری اسرائیل به دلیل وارد کردن هواپیماهای پیشرفته نیست، بلکه علت آن توسعه کل تشکیلات نظامی اسرائیل و نهادهای حامی آن است که بر پایه برنامه‌های بسیار پیشرفته استوار شده‌اند.
اسرائیل در دو عملیات فنی ویژه، پیجرها و دستگاه‌های بی‌سیم اعضای حزب‌الله را منفجر کرد. در این عملیات بیش از چهار هزار نفر کشته و زخمی شدند.
امروز جهان در عصر فناوری به سر می‌برد، نه عصر شجاعت و قهرمانی. جنگ امروز تمدنی است نه تاریخی. بنابراین، تلفن‌ها و سایر وسایل ارتباطی از جمله رایانه‌ها، تلویزیون‌ها، خودروهای الکتریکی و پهپادها، همگی می‌توانند سلاح‌های بالقوه باشند. به‌عنوان مثال، در خودرویی مانند تسلا که مجهز به هشت دوربین است، یک هکر می‌تواند همه افراد داخل و خارج آن را تحت نظر داشته باشد، می‌تواند آن را از یک کشور دور هک کند و تحت کنترل بگیرد و حتی آن را به یک سلاح تبدیل کند.
استفاده از تلفن‌های بی‌سیم و پیجرها به‌عنوان ابزارهای کشتار فاصله‌ها را افزایش می‌دهد و پیروزی تنها در جنگ‌های نظامی را غیرممکن می‌کند. جمال عبدالناصر نیم قرن پیش هم از برتری اسرائیل شکایت داشت، در حالی که امروز فاصله میان دو طرف از نظر پیشرفت و فناوری دو برابر شده و ایده تغییر با نیروی مسلح را تقریبا ناممکن کرده است.
در طول تاریخ، فناوری همواره در جنگ‌ها و برتری یک امپراتوری بر امپراتوری دیگر نقش تعیین‌کننده‌ای داشته است. چنانچه مغول‌ها کما‌ن‌هایی ترکیبی طراحی کردند که مبارزان را قادر می‌کرد در حالی که بر اسب سوارند، با دقت و بی‌وقفه تیر پرتاب کنند. همین بود که لشکر مغول توانست نیمی از جهان را به تصرف درآورد.
مبارزان عرب پس از ساختن سلاح‌های شیمیایی آتش‌زا که از قیر ساخته می‌شد، به چند قاره جهان لشکرکشی کردند و عثمانی‌ها با اختراع توپ‌های غول‌پیکر که به آن‌ها کمک کرد قلعه‌هایی تسخیرناپذیری مانند قسطنطنیه را ویران کنند، در عصر خود به قدرت برتر جهان تبدیل شدند. بریتانیا، این جزیره کوچک و دورافتاده، هم با بهره‌گیری از فناوری نصب توپ روی کشتی‌ها که توان ویران کردن قلعه‌ها را از دریا داشتند، جهان را درنوردید. سپس کشتی‌های زرهی و راه‌آهن‌هایی ساخت که روند حمل‌ونقل تجهیزات و سربازان را تسریع می‌کرد. بمب هسته‌ای هم که اوج فناوری نابودگر بشر بود و پایان جنگ جهانی دوم را به سود ایالات متحده و متحدانش رقم زد؛ سلاحی ویرانگر که همچنان برتری خود را در تعیین سرنوشت جنگ‌ها حفظ کرده است.
رمز پیروزی بشر در پیشرفت علمی و فناوری نهفته است و پیشرفت تسلیحات به پیشرفت جامعه و نهادهای مختلف آن بستگی دارد.
در واقع، علاقه روزافزون اسرائیل به دانش و فناوری آن را به قدرتی برتر تبدیل کرد. پیشرفت مستمر در زمینه فناوری اسرائیل را همواره و در جنگ و صلح به پیروزی رساند و باعث شد این کشور با وجود وسعت جغرافیایی اندک، قدرت اقتصادی بزرگی شود.
اسرائیل در زمینه امنیت سایبری، تولید تجهیزات نظامی، هوش مصنوعی، وسایل نقلیه خودران، فناوری پزشکی و فناوری آبیاری و کشاورزی به‌سرعت در حال پیشرفت است. این در حالی است که قدرت حزب‌الله و جمهوری اسلامی ایران بر جنگجویان فدایی، استخدام نیروی جنگی ارزان از کشورهای لبنان، عراق، افغانستان و یمن و توسعه تسلیحات کپی‌شده از روسیه و چین و نامیدن آن‌ها به اسامی پرطمطراق شاهد و فاتح و قسام و زلزال استوار است.
سازمان حزب‌الله نیز مانند القاعده بر شجاعت و آمادگی ایدئولوژیک جنگجویانش برای فداکاری متکی است. در حالی که این راهبرد در جنگ‌های باستانی هم کارآیی چندانی نداشت؛ درست همان‌گونه که یکی از تحلیلگران با اشاره به شوک و خسارات مرگبار حزب‌الله در نتیجه انفجار پیجرهایی که سازمان اطلاعات اسرائیل دستکاری کرده بود، گفت: «شما نمی‌توانید با مفاهیم ایدئولوژیک به مصاف فناوری بروید.»
کشته‌شدگان هر دو طرف (حزب‌الله و اسرائیل) معتقدند به بهشت می‌روند، در حالی که مهم‌ترین چیز در همه جنگ‌ها این است که چه طرفی پیروز میدان می‌شود.
این‌گونه جنگ‌ها بدون نتیجه قطعی همچنان ادامه خواهند داشت، زیرا یک طرف جنگ در تلاش برای توسعه توانایی‌های جنگی است و از رویارویی با مخالفانش به‌عنوان صحنه‌ای برای آزمایش‌های علمی پیشرفته استفاده می‌کند، در حالی که طرف دیگر به ژرفای مفاهیم فراطبیعی فرورفته است و قربانی شدن انسان‌ها برایش هیچ اهمیت و ارزشی ندارد.
