زنان در دنیای باستان درباره سکس چه فکر می‌کردند؟
رأی دهید
در پاره‌ای از اوراق قدیمی مفهوم «زن شهوانی» دیده می‌شود، اما آیا این یک مفهوم فانتزی خالص مردانه بود؟ یا اینکه زنان دنیای باستان بیشتر از آنچه که تصور می‌شود به رابطه جنسی علاقه‌مند بودند؟
مورخان می‌گویند اگر بخواهیم کشف کنیم که زنان در دنیای قدیم واقعاً چه فکری در مورد رابطه جنسی داشتند، باید سخت بگردیم چرا که اکثریت قریب به اتفاق منابع باقیمانده توسط مردانی نوشته شده که تمایل به اغراق در عادات جنسی زنان داشتند.
برخی برای تأکید بر فضیلت یک زن او را تقریباً مقدس و غیرانسانی جلوه می‌دادند و در مقابل برخی دیگر عمداً زنان را برای «بدنام کردن» از نظر جنسی حریص معرفی می‌کردند. اگر ما این توصیفات را در نظر بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که زنان در دنیای باستان یا همگی پاکدامن بودند یا ولع‌ورزانی جنسی.
با این حال خوشبختانه از دریچه نوشته‌های برخی از نویسندگان قدیمی که نگاه عمیق‌تری از تمایلات جنسی زنان در آن زمان ارائه می‌دهند، می‌توان به تصویری جزئی‌تر رسید.
«سافو»، زن شاعر همجنسگرایی که در قرن هفتم پیش از میلاد در جزیره یونانی لسبوس غزل می‌سرود، در یکی از اشعارش احساسات فیزیکی‌اش را نسبت به زنی دیگر ثبت کرده است: بالا رفتن ضربان قلب، لکنت در گفتار، داغ شدن و حس گرگرفتگی، تاری دید موقت، زنگ زدن گوش‌ها، عرق سرد، لرزش و رنگ‌پریدگی. اینها احساساتی هستند که حتی امروز نیز برای هرکسی که شهوت را تجربه کرده باشد آشنا می‌نمایند.
اشعار سافو امروزه به قدری تکه‌تکه و پراکنده هستند که خواندن دقیق آنها دشوار است، با این حال محققان در یکی از پاپیروس‌ها اشاره‌ای به «دیلدوس» کشف کرده‌اند؛ آلت‌های سنگی یا چوبی که در آئین‌های باروری در یونان و همچنین برای لذت شخصی به کار می‌رفتند و در تعدادی از نقاشی‌های دیواری باستانی نیز دیده شده‌اند.
در روم باستان آثار هنری متعدد و قطعات مجسمه کار گذاشته شده بر روی مقبره‌ها، مردان و زنان را به حالت درازکش در کنار هم نشان می‌دهند.
رابطه جنسی زنان همینطور اغلب موضوع دیوارنگاره‌های فاحشه‌خانه‌های شهر باستانی پمپئی است. دیوار اتاقک‌هایی که کارگران جنسی در آن مشغول به کار بودند همچنین محل حکاکی‌های مشتریان مردی است که در مورد رابطه‌های خود با زنان نظر داده‌اند.
آنان در بعضی موارد با پول درآمد خود مجسمه‌ای را به معابد هدیه می‌کردند تا به این صورت در تاریخ ماندگار شوند، چرا که اکثریت قریب به اتفاق زنان پس از مرگ در گمنامی فراموش می‌شدند.
در همین حال نویسندگان مرد، با همه پیش‌داوری‌هایشان، می‌توانند برخی از جالب‌ترین بینش‌ها را در مورد زنان و زندگی جنسی آنها ارائه دهند.
در این نمایش بسیاری از زنان از اینکه باید لذت خود را کنار بگذارند، راضی نیستند. آن شخصیت‌ها ساخته شده‌اند تا با کلیشه «زنان خر سان» (تمثیلی از زنان به لحاظ جنسی بی بند و بار) نمایش را پیش ببرند. با این حال آریستوفان در بخشی از این نمایشنامه دیدگاه زنانه واقع‌گرایانه‌ای را به دست می‌دهد.
یکی از شخصیت‌ها توضیح می‌دهد که چگونه مرگ مردان در میادین جنگ زنان متاهل را سوگوار می‌سازد و زندگی را بر آنها سخت می‌کند. او در ادامه اشاره می‌کند که این وضعیت برای زنان باکره و مجرد، که باید از طریق ازدواج‌های سنتی به خانه شوهر بروند و به رابطه جنسی دست یابند، به مراتب دشوارتر است.
زنان در نوشته‌های باستانی گاه نکاتی جنسی را نیز آموزش داده‌اند. تئانو، فیلسوف زن یونانی در حلقه فیثاغورث (یا طبق برخی منابع همسرش)، در نامه‌ای به دوستش اوریدیک توصیه می‌کند که زن باید هنگام ورود به رختخواب شوهر، شرم را همراه با لباس‌هایش درآورد. به گفته او، زن می‌تواند به محض خروج از رختخواب بار دیگر هر دو را کنار هم بپوشد.
در کتبی که مردان نوشته‌اند و از زنان نقل قول کرده‌اند، دیده می‌شود که آنها تمایل داشتند احساسات خود را در مورد رابطه جنسی به صراحت ولی در قالب عشق بیان کنند.
لزبیا، نام مستعار معشوق کاتولوس، به او می‌گوید: «آنچه یک زن در لحظه به معشوقش می‌گوید/ باید روی باد و آب روان نوشته شود». عبارتی که «حرف‌های خودمانی شباهنگام در رختخواب» را به ذهن‌ها می‌آورد.
دیزی دان، تاریخ‌نگار و نویسنده کتاب جدید «رشته گمشده؛ تاریخ جهان باستان از دریچه چشم زنانی که آن را شکل دادند» در این باره می‌گوید: «زنان باستان نیازی به توصیف رابطه جنسی با معشوق خود با جزئیات نداشتند تا نشان دهند واقعاً چه فکری در مورد آن داشتند. مردان ممکن است بر منابع تسلط داشته باشند، اما زنان وقتی پرده‌ها بسته می‌شد، می‌توانستند به همان اندازه پرشور باشند.»
