چرا به دیگران کمک می‌کنیم؟ انگیزه کمک کردن را در مغز بجوییم یا در آموزه‌های دینی و تربیتی؟
رأی دهید
آیا نوع تربیت، باورهای دینی و اخلاقی یا میل به خوب بودن است که ما را وادار به کمک به دیگران می‌کند؟ بر اساس نتیجه مطالعه پژوهشگران بریتانیایی که در ژورنال معتبر «نیچر» به چاپ رسیده است، بررسی تعدادی از بیماران مبتلا به آسیب مغزی نشان داد که از خودگذشتگی و تمایل ما به انجام کارهای خیر توسط ناحیه خاصی در مغز کنترل می‌شود.
آن‌ها مطالعه خود را تحت این عنوان منتشر کردند: «قشر شکمی داخلی پیش پیشانی انسان برای ایجاد انگیزه اجتماعی ضروری است.»
انتخاب میان تلاش کردن یا دریافت پاداش؟
انسان‌ها به صورت روزانه میان تلاش برای انجام کاری همچون رفتن به یک باشگاه ورزشی یا پاداش گرفتن همچون در خانه ماندن یکی را انتخاب می‌کنند. بر طبق این مطالعه تلاش کردن همواره خوشایند نیست: «هرگاه دو عمل پاداش یکسانی را ارائه دهند، اما در عین حال به سطوح مختلف تلاش نیاز داشته باشند، افراد تمایل دارند کاری را انتخاب کنند که به تلاش کمتری نیاز دارد.»
عدم تمایل به تلاش کردن پیامدهای مهمی را بر رفتارهای روزمره دارد و یکی از علائم مربوط به«بی تفاوتی» به عنوان وضعیتی بالینی است که با کاهش انگیزه و ایجاد اختلالات روانی و عصبی متعدد مرتبط است. بنابراین، درک مکانیسم‌های عصبی تاثیرگزار مرتبط با تلاش کردن و یا میل به دریافت مزایا در انجام رفتارهای مطلوب اجتماعی ضروری است.
محققان این پژوهش معتقدند: «رفتارهای مطلوب اجتماعی برای مقابله با چالش‌های جهانی ضروری است. با این حال، کمک به دیگران اغلب نیازمند تلاش است و بسیاری از مردم تمایلی به انجام چنین تلاشی ندارند. پس درک اینکه چگونه مغز ما این تصمیمات خیرخواهانه را پردازش می‌کند بسیار مهم است.»
پروفسور پاتریشیا لاک‌وود، عصب‌شناس اجتماعی در دانشگاه‌های بیرمنگام و آکسفورد در این‌باره نوشت: «فهمیدن اینکه کدام قسمت‌های مغز در مورد کمک‌کردن تصمیم می‌گیرند، از آن جهت مهم است که بفهمیم چگونه افراد ممکن است برای مقابله با چالش‌های بزرگ جهانی مانند تغییرات آب و هوا، بیماری‌های عفونی و درگیری‌های بین‌المللی انگیزه پیدا کنند.»
او و همکارانش برای نخستین‌بار نشان دادند که ناحیه‌ای به نام «قشر شکمی داخلی پیش پیشانی/ vmPFC» نقش مهمی در تشویق افراد به «رفتارهای مطلوب اجتماعی» دارد. مطالعه این ناحیه همچنین برای یافتن رویکردهای جدید در درمان اختلالات مربوط به تعاملات اجتماعی حیاتی است.
روش و نتیجه مطالعه
در این مطالعه، محققان «قشر شکمی داخلی پیش پیشانی/ vmPFC» را به عنوان ناحیه‌ای از مغز که برای تصمیم گیری و عملکردهای اجرایی حیاتی است، مورد بررسی قرار دادند. در حالی که مطالعات قبلی، ارتباط این ناحیه را با تصمیم‌گیری در مورد تلاش و پاداش نشان داده بود، اما ضرورت این ناحیه از مغز را در انجام این عملکردها مشخص نکرده بود.
این مطالعه بر روی سه گروه انجام شد. ۲۵ بیمار مبتلا به آسیب مغزی بر روی قشر شکمی داخلی پیش پیشانی، ۱۵ بیمار با آسیب در سایر قسمت‌های مغز، و ۴۰ شرکت کننده با شرایط سالم.
شرکت‌کنندگان با انجام یک آزمایش تصمیم می‌گرفتند که تا چه حد حاضر به تلاش فیزیکی (فشار دادن یک دستگاه) برای دریافت پاداش (پول) برای خود و یا افراد ناشناس دیگر هستند. این آزمایش به محققان این امکان را داد که تأثیر دریافت پاداش و یا تلاش را بر این قسمت مغز تفکیک کنند.
نتایج مطالعه به وضوح نشان داد که این قسمت فوقانی در مغز در ایجاد انگیزه برای کمک به دیگران ضروری است. بیماران مبتلا به آسیب در این ناحیه مغزی تمایل کمتری به کمک به دیگران داشتند و حتی پس از اینکه تصمیم به کمک گرفتند، نیروی فیزیکی کمتری اعمال کردند و در مقایسه با گروه دیگر پول کمتری برای کمک به دیگران دریافت کردند.
در مرحله بعدی، محققان با استفاده از تکنیک نگاشت علائم ضایعه مناطق نزدیک به این ناحیه را شناسایی کردند و با کمال تعجب متوجه شدند که آسیب به یک منطقه فرعی نزدیک اما متفاوت، تمایل به کمک را در بین افراد بیشتر می‌کرد.
