آگهی تبلیغاتی یک تالار عروسی مجلل در سال ۱۳۵۱ با قیمت ۵۵ تومان و ۵ ریال برای هر نفر

الف؛ - هم تصاویر و هم مطلب روی سخن، جالب هستند. با سپاس از "اطلاعات آنلاین" و "ایرانین.یو.کی‌" / --- دو نکته در این‌ رابطه؛ ۱) در سال‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی در ایران، به‌جای عنوان "تالار عروسی"، از واژه‌ی "باشگاه" استفاده می‌شد. - من تعداد ۲۴ عمه‌زاده و عموزاده دارم، که ۲۰ نفرشان، از من خیلی‌ بزرگ‌تر هستند (چون پدرم هفتمین و آخرین فرزند بین برادرها و خواهرهای خود است، که البته بعد از ایشان هم دو بچه‌ی دیگر به‌دنیا می‌یان، که اما هرکدام پس از چندماه فوت می‌شن - پدربزرگم ۱۰۰ سال عمر کرد، روح‌ رفتگان شاد). --- باری، در دهه ۶۰ که عمه‌زاده‌هام ازدواج می‌کردن، بین فامیل می‌گفتن که "باشگاه گرفتن"، یعنی‌ عروسی‌ در خانه برگزار نمی‌شه و در تالار هست، که به‌جای واژه‌ی تالار، می‌گفتن "باشگاه". به‌گمانم دلیل‌ش این بوده که اولین‌بار در میانه یا انتهای دهه ۴۰، مراسم عروسی‌ را برخی‌ که پول‌دار بودند، به‌جای خانه، در "باشگاه افسران" یا "باشگاه وزارت نفت" -که برای مراسم مردم عادی نیز اجاره داده می‌شده- برگزار می‌کردند، و این نام "باشگاه"، از مفاهیم "لشگری و کشوری" وام گرفته می‌شده ~ (ادامه...)

ب؛ - میانه‌ی دهه‌ی هفتاد خورشیدی در ایران، یکی‌ از عموزاده‌ها، جشن عروسی‌ خود را در هتل شرایتون تهران (هتل هما) برگزار داشت. --- کمی‌ که از آغاز مراسم گذشت، زمزمه‌ای میان حضار در تالار مردانه هتل شکل گرفت که می‌‌گفتند برای خوانندگی در این عروسی‌ از "گلپایگانی" دعوت شده. --- چند دقیقه‌ای گذشت و آقایی کمی‌ شبیه به اکبر گلپایگانی به‌روی سن تالار آمد و گفت من "حسن گلپایگانی هستم" --- اپتدا‌ کمی‌ صحبت داشت که صدا در خاندان‌شان موروثی هست، و دو برادر دیگرشان (اکبر گلپایگانی و محمد گلریز) نیز به ترتیب در دوران قدیم و جدید، در دنیای خوانندگی بسیار مطرح هستند، اما به ایشان گویا مجوز داده نشده که به طور رسمی در رادیو و تلویزیون فعالیت داشته باشند، و در ضمن، تدریس ردیف آوازی موسیقی‌ هم انجام می‌دهند. --- سپس ایشان (آقای "حسن گلپایگانی") به اجرای‌ آواز و تصنیف بدون ساز پرداخت، -که صدای‌شان هم کمی‌ شبیه به استاد اکبر گلپایگانی بود- و نشان از توانایی و تسلط خوب‌شان -همچون برادران‌شان- به موسیقی‌ داشت.

سال پنجاه و یک حقوق یک کارمند معمولی با چند سال سابقه کار با مدرک دیپلم بین سه تا چهار هزار تومان بود ، یعنی بین حدود شصت تا هشتاد میهمان. الان میتونی مقایسه کنی با چیزی که تو ایران است. البته من نمیدونم قیمت یک عروسی تو ایران تو یک سالن لوکس الان چقدره.

زیاد زر نزن چلی ما هم پائین تو نو دیدیم هم بالاتو نو

پدر بزرک حتمان باید حدود ۸۰ سال داشته باشی چون از سال ۱۳۵۰ به بعد بلیط اتوبوس ۲ ریالی بوده و دلار قیمت آن ۶۹۰ ریالب ود ، سال ۵۵ حقوق یک افسر پلیس بدون مزا یا ۳۴۰۰ تومان با اضافه کار نزریک ۴۰۰۰ تومان

سال 51 من 12سالم بود.یکریال بلیت اتوبوس.سال 52 شد 2ریال.اینم نشون که سیگاروینستون سه خت 25ریال بود.اینم چون بابام سیگارمیکشیدو یوقتا من از دکه روزنامه فروشی براش میگرفتم یادمه.ازبزرگترات بپرس.حافظهه قوی ندارم.همهچیو یادم موند باشه.

سال 51 من 12سالم بود.یکریال بلیت اتوبوس.سال 52 شد 2ریال.اینم نشون که سیگاروینستون سه خت 25ریال بود.اینم چون بابام سیگارمیکشیدو یوقتا من از دکه روزنامه فروشی براش میگرفتم یادمه.ازبزرگترات بپرس.حافظهه قوی ندارم.همهچیو یادم موند باشه.

پدر بزرک حتمان باید حدود ۸۰ سال داشته باشی چون از سال ۱۳۵۰ به بعد بلیط اتوبوس ۲ ریالی بوده و دلار قیمت آن ۶۹۰ ریالب ود ، سال ۵۵ حقوق یک افسر پلیس بدون مزا یا ۳۴۰۰ تومان با اضافه کار نزریک ۴۰۰۰ تومان

زیاد زر نزن چلی ما هم پائین تو نو دیدیم هم بالاتو نو

سال پنجاه و یک حقوق یک کارمند معمولی با چند سال سابقه کار با مدرک دیپلم بین سه تا چهار هزار تومان بود ، یعنی بین حدود شصت تا هشتاد میهمان. الان میتونی مقایسه کنی با چیزی که تو ایران است. البته من نمیدونم قیمت یک عروسی تو ایران تو یک سالن لوکس الان چقدره.

ب؛ - میانه‌ی دهه‌ی هفتاد خورشیدی در ایران، یکی‌ از عموزاده‌ها، جشن عروسی‌ خود را در هتل شرایتون تهران (هتل هما) برگزار داشت. --- کمی‌ که از آغاز مراسم گذشت، زمزمه‌ای میان حضار در تالار مردانه هتل شکل گرفت که می‌‌گفتند برای خوانندگی در این عروسی‌ از "گلپایگانی" دعوت شده. --- چند دقیقه‌ای گذشت و آقایی کمی‌ شبیه به اکبر گلپایگانی به‌روی سن تالار آمد و گفت من "حسن گلپایگانی هستم" --- اپتدا‌ کمی‌ صحبت داشت که صدا در خاندان‌شان موروثی هست، و دو برادر دیگرشان (اکبر گلپایگانی و محمد گلریز) نیز به ترتیب در دوران قدیم و جدید، در دنیای خوانندگی بسیار مطرح هستند، اما به ایشان گویا مجوز داده نشده که به طور رسمی در رادیو و تلویزیون فعالیت داشته باشند، و در ضمن، تدریس ردیف آوازی موسیقی‌ هم انجام می‌دهند. --- سپس ایشان (آقای "حسن گلپایگانی") به اجرای‌ آواز و تصنیف بدون ساز پرداخت، -که صدای‌شان هم کمی‌ شبیه به استاد اکبر گلپایگانی بود- و نشان از توانایی و تسلط خوب‌شان -همچون برادران‌شان- به موسیقی‌ داشت.

الف؛ - هم تصاویر و هم مطلب روی سخن، جالب هستند. با سپاس از "اطلاعات آنلاین" و "ایرانین.یو.کی‌" / --- دو نکته در این‌ رابطه؛ ۱) در سال‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی در ایران، به‌جای عنوان "تالار عروسی"، از واژه‌ی "باشگاه" استفاده می‌شد. - من تعداد ۲۴ عمه‌زاده و عموزاده دارم، که ۲۰ نفرشان، از من خیلی‌ بزرگ‌تر هستند (چون پدرم هفتمین و آخرین فرزند بین برادرها و خواهرهای خود است، که البته بعد از ایشان هم دو بچه‌ی دیگر به‌دنیا می‌یان، که اما هرکدام پس از چندماه فوت می‌شن - پدربزرگم ۱۰۰ سال عمر کرد، روح‌ رفتگان شاد). --- باری، در دهه ۶۰ که عمه‌زاده‌هام ازدواج می‌کردن، بین فامیل می‌گفتن که "باشگاه گرفتن"، یعنی‌ عروسی‌ در خانه برگزار نمی‌شه و در تالار هست، که به‌جای واژه‌ی تالار، می‌گفتن "باشگاه". به‌گمانم دلیل‌ش این بوده که اولین‌بار در میانه یا انتهای دهه ۴۰، مراسم عروسی‌ را برخی‌ که پول‌دار بودند، به‌جای خانه، در "باشگاه افسران" یا "باشگاه وزارت نفت" -که برای مراسم مردم عادی نیز اجاره داده می‌شده- برگزار می‌کردند، و این نام "باشگاه"، از مفاهیم "لشگری و کشوری" وام گرفته می‌شده ~ (ادامه...)

الف؛ - هم تصاویر و هم مطلب روی سخن، جالب هستند. با سپاس از "اطلاعات آنلاین" و "ایرانین.یو.کی‌" / --- دو نکته در این‌ رابطه؛ ۱) در سال‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی در ایران، به‌جای عنوان "تالار عروسی"، از واژه‌ی "باشگاه" استفاده می‌شد. - من تعداد ۲۴ عمه‌زاده و عموزاده دارم، که ۲۰ نفرشان، از من خیلی‌ بزرگ‌تر هستند (چون پدرم هفتمین و آخرین فرزند بین برادرها و خواهرهای خود است، که البته بعد از ایشان هم دو بچه‌ی دیگر به‌دنیا می‌یان، که اما هرکدام پس از چندماه فوت می‌شن - پدربزرگم ۱۰۰ سال عمر کرد، روح‌ رفتگان شاد). --- باری، در دهه ۶۰ که عمه‌زاده‌هام ازدواج می‌کردن، بین فامیل می‌گفتن که "باشگاه گرفتن"، یعنی‌ عروسی‌ در خانه برگزار نمی‌شه و در تالار هست، که به‌جای واژه‌ی تالار، می‌گفتن "باشگاه". به‌گمانم دلیل‌ش این بوده که اولین‌بار در میانه یا انتهای دهه ۴۰، مراسم عروسی‌ را برخی‌ که پول‌دار بودند، به‌جای خانه، در "باشگاه افسران" یا "باشگاه وزارت نفت" -که برای مراسم مردم عادی نیز اجاره داده می‌شده- برگزار می‌کردند، و این نام "باشگاه"، از مفاهیم "لشگری و کشوری" وام گرفته می‌شده ~ (ادامه...)

ب؛ - میانه‌ی دهه‌ی هفتاد خورشیدی در ایران، یکی‌ از عموزاده‌ها، جشن عروسی‌ خود را در هتل شرایتون تهران (هتل هما) برگزار داشت. --- کمی‌ که از آغاز مراسم گذشت، زمزمه‌ای میان حضار در تالار مردانه هتل شکل گرفت که می‌‌گفتند برای خوانندگی در این عروسی‌ از "گلپایگانی" دعوت شده. --- چند دقیقه‌ای گذشت و آقایی کمی‌ شبیه به اکبر گلپایگانی به‌روی سن تالار آمد و گفت من "حسن گلپایگانی هستم" --- اپتدا‌ کمی‌ صحبت داشت که صدا در خاندان‌شان موروثی هست، و دو برادر دیگرشان (اکبر گلپایگانی و محمد گلریز) نیز به ترتیب در دوران قدیم و جدید، در دنیای خوانندگی بسیار مطرح هستند، اما به ایشان گویا مجوز داده نشده که به طور رسمی در رادیو و تلویزیون فعالیت داشته باشند، و در ضمن، تدریس ردیف آوازی موسیقی‌ هم انجام می‌دهند. --- سپس ایشان (آقای "حسن گلپایگانی") به اجرای‌ آواز و تصنیف بدون ساز پرداخت، -که صدای‌شان هم کمی‌ شبیه به استاد اکبر گلپایگانی بود- و نشان از توانایی و تسلط خوب‌شان -همچون برادران‌شان- به موسیقی‌ داشت.

سال پنجاه و یک حقوق یک کارمند معمولی با چند سال سابقه کار با مدرک دیپلم بین سه تا چهار هزار تومان بود ، یعنی بین حدود شصت تا هشتاد میهمان. الان میتونی مقایسه کنی با چیزی که تو ایران است. البته من نمیدونم قیمت یک عروسی تو ایران تو یک سالن لوکس الان چقدره.

زیاد زر نزن چلی ما هم پائین تو نو دیدیم هم بالاتو نو

پدر بزرک حتمان باید حدود ۸۰ سال داشته باشی چون از سال ۱۳۵۰ به بعد بلیط اتوبوس ۲ ریالی بوده و دلار قیمت آن ۶۹۰ ریالب ود ، سال ۵۵ حقوق یک افسر پلیس بدون مزا یا ۳۴۰۰ تومان با اضافه کار نزریک ۴۰۰۰ تومان

سال 51 من 12سالم بود.یکریال بلیت اتوبوس.سال 52 شد 2ریال.اینم نشون که سیگاروینستون سه خت 25ریال بود.اینم چون بابام سیگارمیکشیدو یوقتا من از دکه روزنامه فروشی براش میگرفتم یادمه.ازبزرگترات بپرس.حافظهه قوی ندارم.همهچیو یادم موند باشه.

الف؛ - هم تصاویر و هم مطلب روی سخن، جالب هستند. با سپاس از "اطلاعات آنلاین" و "ایرانین.یو.کی‌" / --- دو نکته در این‌ رابطه؛ ۱) در سال‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی در ایران، به‌جای عنوان "تالار عروسی"، از واژه‌ی "باشگاه" استفاده می‌شد. - من تعداد ۲۴ عمه‌زاده و عموزاده دارم، که ۲۰ نفرشان، از من خیلی‌ بزرگ‌تر هستند (چون پدرم هفتمین و آخرین فرزند بین برادرها و خواهرهای خود است، که البته بعد از ایشان هم دو بچه‌ی دیگر به‌دنیا می‌یان، که اما هرکدام پس از چندماه فوت می‌شن - پدربزرگم ۱۰۰ سال عمر کرد، روح‌ رفتگان شاد). --- باری، در دهه ۶۰ که عمه‌زاده‌هام ازدواج می‌کردن، بین فامیل می‌گفتن که "باشگاه گرفتن"، یعنی‌ عروسی‌ در خانه برگزار نمی‌شه و در تالار هست، که به‌جای واژه‌ی تالار، می‌گفتن "باشگاه". به‌گمانم دلیل‌ش این بوده که اولین‌بار در میانه یا انتهای دهه ۴۰، مراسم عروسی‌ را برخی‌ که پول‌دار بودند، به‌جای خانه، در "باشگاه افسران" یا "باشگاه وزارت نفت" -که برای مراسم مردم عادی نیز اجاره داده می‌شده- برگزار می‌کردند، و این نام "باشگاه"، از مفاهیم "لشگری و کشوری" وام گرفته می‌شده ~ (ادامه...)

سال پنجاه و یک حقوق یک کارمند معمولی با چند سال سابقه کار با مدرک دیپلم بین سه تا چهار هزار تومان بود ، یعنی بین حدود شصت تا هشتاد میهمان. الان میتونی مقایسه کنی با چیزی که تو ایران است. البته من نمیدونم قیمت یک عروسی تو ایران تو یک سالن لوکس الان چقدره.

ب؛ - میانه‌ی دهه‌ی هفتاد خورشیدی در ایران، یکی‌ از عموزاده‌ها، جشن عروسی‌ خود را در هتل شرایتون تهران (هتل هما) برگزار داشت. --- کمی‌ که از آغاز مراسم گذشت، زمزمه‌ای میان حضار در تالار مردانه هتل شکل گرفت که می‌‌گفتند برای خوانندگی در این عروسی‌ از "گلپایگانی" دعوت شده. --- چند دقیقه‌ای گذشت و آقایی کمی‌ شبیه به اکبر گلپایگانی به‌روی سن تالار آمد و گفت من "حسن گلپایگانی هستم" --- اپتدا‌ کمی‌ صحبت داشت که صدا در خاندان‌شان موروثی هست، و دو برادر دیگرشان (اکبر گلپایگانی و محمد گلریز) نیز به ترتیب در دوران قدیم و جدید، در دنیای خوانندگی بسیار مطرح هستند، اما به ایشان گویا مجوز داده نشده که به طور رسمی در رادیو و تلویزیون فعالیت داشته باشند، و در ضمن، تدریس ردیف آوازی موسیقی‌ هم انجام می‌دهند. --- سپس ایشان (آقای "حسن گلپایگانی") به اجرای‌ آواز و تصنیف بدون ساز پرداخت، -که صدای‌شان هم کمی‌ شبیه به استاد اکبر گلپایگانی بود- و نشان از توانایی و تسلط خوب‌شان -همچون برادران‌شان- به موسیقی‌ داشت.

زیاد زر نزن چلی ما هم پائین تو نو دیدیم هم بالاتو نو

پدر بزرک حتمان باید حدود ۸۰ سال داشته باشی چون از سال ۱۳۵۰ به بعد بلیط اتوبوس ۲ ریالی بوده و دلار قیمت آن ۶۹۰ ریالب ود ، سال ۵۵ حقوق یک افسر پلیس بدون مزا یا ۳۴۰۰ تومان با اضافه کار نزریک ۴۰۰۰ تومان

سال 51 من 12سالم بود.یکریال بلیت اتوبوس.سال 52 شد 2ریال.اینم نشون که سیگاروینستون سه خت 25ریال بود.اینم چون بابام سیگارمیکشیدو یوقتا من از دکه روزنامه فروشی براش میگرفتم یادمه.ازبزرگترات بپرس.حافظهه قوی ندارم.همهچیو یادم موند باشه.

سال 51 من 12سالم بود.یکریال بلیت اتوبوس.سال 52 شد 2ریال.اینم نشون که سیگاروینستون سه خت 25ریال بود.اینم چون بابام سیگارمیکشیدو یوقتا من از دکه روزنامه فروشی براش میگرفتم یادمه.ازبزرگترات بپرس.حافظهه قوی ندارم.همهچیو یادم موند باشه.

پدر بزرک حتمان باید حدود ۸۰ سال داشته باشی چون از سال ۱۳۵۰ به بعد بلیط اتوبوس ۲ ریالی بوده و دلار قیمت آن ۶۹۰ ریالب ود ، سال ۵۵ حقوق یک افسر پلیس بدون مزا یا ۳۴۰۰ تومان با اضافه کار نزریک ۴۰۰۰ تومان

زیاد زر نزن چلی ما هم پائین تو نو دیدیم هم بالاتو نو

ب؛ - میانه‌ی دهه‌ی هفتاد خورشیدی در ایران، یکی‌ از عموزاده‌ها، جشن عروسی‌ خود را در هتل شرایتون تهران (هتل هما) برگزار داشت. --- کمی‌ که از آغاز مراسم گذشت، زمزمه‌ای میان حضار در تالار مردانه هتل شکل گرفت که می‌‌گفتند برای خوانندگی در این عروسی‌ از "گلپایگانی" دعوت شده. --- چند دقیقه‌ای گذشت و آقایی کمی‌ شبیه به اکبر گلپایگانی به‌روی سن تالار آمد و گفت من "حسن گلپایگانی هستم" --- اپتدا‌ کمی‌ صحبت داشت که صدا در خاندان‌شان موروثی هست، و دو برادر دیگرشان (اکبر گلپایگانی و محمد گلریز) نیز به ترتیب در دوران قدیم و جدید، در دنیای خوانندگی بسیار مطرح هستند، اما به ایشان گویا مجوز داده نشده که به طور رسمی در رادیو و تلویزیون فعالیت داشته باشند، و در ضمن، تدریس ردیف آوازی موسیقی‌ هم انجام می‌دهند. --- سپس ایشان (آقای "حسن گلپایگانی") به اجرای‌ آواز و تصنیف بدون ساز پرداخت، -که صدای‌شان هم کمی‌ شبیه به استاد اکبر گلپایگانی بود- و نشان از توانایی و تسلط خوب‌شان -همچون برادران‌شان- به موسیقی‌ داشت.

سال پنجاه و یک حقوق یک کارمند معمولی با چند سال سابقه کار با مدرک دیپلم بین سه تا چهار هزار تومان بود ، یعنی بین حدود شصت تا هشتاد میهمان. الان میتونی مقایسه کنی با چیزی که تو ایران است. البته من نمیدونم قیمت یک عروسی تو ایران تو یک سالن لوکس الان چقدره.

الف؛ - هم تصاویر و هم مطلب روی سخن، جالب هستند. با سپاس از "اطلاعات آنلاین" و "ایرانین.یو.کی‌" / --- دو نکته در این‌ رابطه؛ ۱) در سال‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی در ایران، به‌جای عنوان "تالار عروسی"، از واژه‌ی "باشگاه" استفاده می‌شد. - من تعداد ۲۴ عمه‌زاده و عموزاده دارم، که ۲۰ نفرشان، از من خیلی‌ بزرگ‌تر هستند (چون پدرم هفتمین و آخرین فرزند بین برادرها و خواهرهای خود است، که البته بعد از ایشان هم دو بچه‌ی دیگر به‌دنیا می‌یان، که اما هرکدام پس از چندماه فوت می‌شن - پدربزرگم ۱۰۰ سال عمر کرد، روح‌ رفتگان شاد). --- باری، در دهه ۶۰ که عمه‌زاده‌هام ازدواج می‌کردن، بین فامیل می‌گفتن که "باشگاه گرفتن"، یعنی‌ عروسی‌ در خانه برگزار نمی‌شه و در تالار هست، که به‌جای واژه‌ی تالار، می‌گفتن "باشگاه". به‌گمانم دلیل‌ش این بوده که اولین‌بار در میانه یا انتهای دهه ۴۰، مراسم عروسی‌ را برخی‌ که پول‌دار بودند، به‌جای خانه، در "باشگاه افسران" یا "باشگاه وزارت نفت" -که برای مراسم مردم عادی نیز اجاره داده می‌شده- برگزار می‌کردند، و این نام "باشگاه"، از مفاهیم "لشگری و کشوری" وام گرفته می‌شده ~ (ادامه...)