تای چی «ممکن است باعث کندی علایم بیماری پارکینسون شود»
رأی دهید
محققان می‌گویند کسانی که دو بار در هفته هنرهای رزمی را تمرین کرده بودند مشکلات و پیچیدگی‌های کمتر و کیفیت زندگی بهتری نسبت به کسانی داشتند که این تمرین را نداشتند.
پارکینسون یک بیماری مغزی تصاعدی است که منجر به لرزش و کندی حرکت می‌شود و هیچ درمانی ندارد.
صاحب‌نظران می‌گویند که یافته‌ها مؤید پژوهش‌های قبلی درباره مزایای ورزش برای افرادی با بیماری پارکینسون است.
این تحقیق که در دانشکده پزشکی جیائو تونگ انجام شده است وضعیت سلامتی صدها بیمار پارکینسون را به مدت پنج سال تحت نظر گرفت.
یک گروه ۱۴۷ نفره از این افراد به طور مرتب تای چی تمرین می‌کردند و گروه ۱۸۷ نفره دیگر این کار را نمی‌کردند.
این تمرین سنتی چینی حرکت‌های آهسته و ملایم را با تنفس عمیق و شل کردن عضلات تلفیق می‌کند.
بنیاد خیریه پارکینسون بریتانیا تای چی را یک فعالیت فیزیکی با فشار پایین توصیف می‌کند که می‌تواند «به بالا بردن روحیه و زندگی بهتر کمک کند.»
محققان با محاسبات علایم، حرکت‌ها و تعادل، به این نتیجه رسیدند که این بیماری در گروه تمرین‌کنندگان تای چی با کندی بیشتری جلو می‌رود.
این گروه کمتر زمین می‌خوردند، کمردرد و سرگیجه کمتری داشتند و مشکلات حافظه و تمرکزشان کمتر از گروه دیگر بود.
در عین حال، خواب و کیفیت زندگی نیز در میان‌شان مستمراً بهبود پیدا کرده است.
حرکت‌های تای چی برای مبتدیان
نفس بکشید و بدن‌تان را از کمر به سمت چپ بپیچانید
شانه‌های شما باید شل باشند و آرنج‌های شما اندکی خم باشند
حالا هر دو بازو را به سمت چپ دراز کنید و سرتان روی دستهایتان متمرکز باشد
نفس‌تان را بیرون بدهید، دست‌ها را پایین بیاوری. به سمت راست بچرخید و تکرار کنید.
خودتان انجام بدهید - چرخش کمر و فشار کف دست:
* نفس بکشید، کف دستهایتان را رو به بالا به کمرتان بکشید
* نفس‌تان را بدهید بیرون، بدن‌تان را از کمر به چپ بچرخانید. آرنج و مچ چپ را اندکی خمیده نگه دارید و آرنج را به عقب بکشید
* در همان زمان، بازوی راست را به جلو دراز کنید و کف دست راست را به سمت جلو فشار بدهید (انگار دارید ترافیک را متوقف می‌کنید)
* نفس‌تان را به داخل بکشید، به وسط برگردید و وزن‌تان را به طور یکسان توزیع کنید و بعد به راست بچرخید، بازوی راست‌تان را عقب بکشید و بازوی چپ‌تان را دراز کنید و کف دست‌تان به سمت جلو باشد.
در یک آزمایش قبلی از افرادی که پارکینسون داشتند و شش ماه تای چی تمرین کرده بودند، معلوم شد در راه رفتن، طرز ایستادن و تعادل بهبود بیشتری نسبت به کسانی که در این برنامه نبودند داشتند.
دکتر جن لی و سایر نویسندگان در مقاله‌ای که در مجله عصب‌شناسی، جراحی عصبی و روان‌درمانی نوشته‌اند می‌گویند که این مطالعه نشان می‌دهد «که تای چی مزایای درازمدت مفیدی برای بیماری پارکینسون دارد».
آنها می‌گوید تای چی می‌تواند برای مدیریت پارکینسون به شکل درازمدتی استفاده شود و کیفیت زندگی را افزایش دهد و در عین حال به فعال نگه داشتن بیمار کمک کند.
ولی به این نکته نیز اذعان دارند که این مطالعه نسبتاً کوچک است و نمی‌تواند ثابت کند که تای چی دلیل نتایج مثبتی باشد که یک گروه تجربه می‌کند.
«آثار مثبت»
پروفسور کی ری چاودوری، استاد اختلالات حرکتی و عصب‌شناسی در کینگز کالج لندن می‌گوید: «بسیار زود است که بر اساس این مطالعه ادعا کنیم حفاظت عصبی خواهیم داشت هر چند آثار مثبت آن بر جنبه‌هایی از کارکردهای حرکتی و غیرحرکتی چشمگیر است.»
او می‌گوید مشخص شده است که باله نیز اثرهای مشابهی بر پارکینسون دارد.
پروفسور الستر نویس، استاد عصب‌شناسی و نورو اپیدمولوژی دانشگاه کویین مری لندن، آن را «مطالعه‌ای مهم» می‌خواند ولی می‌گوید که در طراحی آن محدودیت‌هایی وجود داشته است و آزمایش‌های بیشتری لازم است.
او می‌گوید: «ما قبلاً تای چی را در کنار شکل‌های دیگر ورزش‌ها توصیه کرده بودیم ولی فهم اینکه کدام شکل از تمرین‌ها بیشترین مزایا را دارند هدف مهمی برای تقویت مدیریت درازمدت بیماران است.»
