دختر گمشده ۱۰ ساله افغان شب سردی را در کوه‌های سیاتل گذراند
رأی دهید
شغله مشوانی روز یکشنبه زمانی که به دره کوهستانی «کلی آلوم» رفته بود، از خانواده خود جدا شد.
تیم‌های نجات از سراسر ایالت واشنگتن با تلاش گسترده جستجو او را یک روز بعد پیدا کردند.
مسئولان می‌گویند او بین دو درخت خوابید تا در هوای سرد تا ۳ درجه سانتیگراد خود را گرم نگه دارد.
شغله دو سال پیش از زادگاهش افغانستان به آمریکا آمده بود، او در زمانی که گم شده بود، تنها یک پیراهن تیشرت و یک شلوار جین به تن داشت.
کریس ویتست، فرمانده پلیس شهرک کیتیتاس، به بی‌بی‌سی گفت او «کودک فوق‌العاده سرسختی» است که فقط خراش‌های جزئی برداشته، و آسیب دیگری ندیده است.
جستجو روز یکشنبه زمانی آغاز شد که صاحب یک کابین محلی متوجه گروهی از بزرگسالان سراسیمه و نگران شد که در منطقه‌ای دورافتاده و بدون آنتن‌دهی موبایل در جستجوی کودکی بودند، او تلفن ماهواره‌ای خود را برای تماس با اورژانس در اختیار آنها قرار داد.
بیش از ۱۰۰ عضو تیم جستجو و نجات، که بیشتر آنها داوطلب بودند، تلاش برای یافتن دختر گمشده را آغاز کردند که در طول شب نیز ادامه یافت، از دو هلیکوپتر و استفاده از فناوری پیشرفته نقشه برداری زمینی نیز استفاده شد.
شغله به روزنامه کینگ‌نیوز سیاتل گفت: «به این فکر می‌کردم که پدرم را پیدا کنم و به رفتن در جنگل ادامه دهم تا پدرم را پیدا کنم.»
اداره پلیس شهرک کیتیتاس در یک پست فیسبوکی از غرایز چشمگیر او برای بقا در این حادثه ستایش کرد.
این اداره نوشت: «او گفت که می‌دانست دنبال کردن مسیر رودخانه کار درستی است. او نشان داد که یک دختر ۱۰ ساله فوق‌العاده باتدبیر و مقاوم است.»
آقای ویتست با توصیف اینکه تیم‌های نجات چقدر خوشحال بودند که او را سالم پیدا کردند، گفت: «او آنجا بود. این دختر کوچولوی سرسخت یک مایل و نیم (حدود ۲.۵ کیلومتر) از مسیر بسیار متراکم با شیب‌های تند گذشته بود.»
تلویزیون کینگ گزارش داده که در زمان جستجو پلیس از پدر دختر خواسته بود به زبان مادری پیامی ضبط کند تا آن صدا را در منطقه جستجو پخش کنند.
این خانواده به مسئولان گفته‌اند که آنها اغلب اوقات خود را در کوهستان‌های کاسکاد می‌گذرانند، چراکه آنها را به یاد افغانستان می‌اندازد.
آقای ویتست گفت: «ما بسیار سپاسگزاریم از جستجوگران، می‌دانیم که بارها اولین ترس ما این بوده است که «اوه نه، آن بچه احتمالاً به رودخانه افتاده و غرق شده است پیش از رسیدن ما».
«و خیلی وقت‌ها همین‌گونه است. اما امیدوارم این داستان به نوعی به مردم کمک کند که [در این گونه رویدادها] فقط امیدوار باشند. شما باید امیدوار باشید و تا زمانی که امکان دارد باید به جستجوی نجات ادامه دهید.»
