سپاه پاسداران: از سخنان فرمانده کل برداشت نادرست شده، از متوسلیان بیخبریم
رأی دهید
احمد متوسلیان از فرماندهان پیشین سپاه پاسداران بود که جمهوری اسلامی مدعی است در لبنان از سوی نیروهای اسرائیلی ربوده شده است.
سخنگوی سپاه پاسداران روز دوشنبه ۱۴ فروردین رسانههای ایران را به «برداشت ناصواب» از سخنان اخیر فرمانده کل سپاه متهم کرد.
او گفت: «در وضعیت متوسلیان و همراهان تغییری صورت نپذیرفته و پرونده سرنوشت آنان همچنان مفتوح و توسط مراجع سیاسی و حقوقی کشور در حال پیگیری است.»
اما پیشتر روزنامه اعتماد چاپ تهران از «تایید شهادت» متوسلیان از سوی سلامی خبر داده بود.
به گزارش این روزنامه، حسین سلامی در دیدارهای نوروزی خود از جمله با خانواده احمد متوسلیان، او را «شهید جاویدالاثر» و «اولین شهید ایرانی در راه فتح قدس» خواند.
اما سخنگوی سپاه در توجیه این اظهارات سلامی مدعی شد: «عنوان جاوید الاثر و یا شهید جاویدالاثر یک اصطلاح عرفی بوده و برای تکریم و تجلیل شماری از فرماندهان و رزمندگان به کار میرود که از سرنوشت قطعی آنها (شهادت یا زنده بودن) اطلاعات موثقی در دست نیست.»
بر اساس روایت مقامها و رسانههای دولتی ایران، احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت ایران در بیروت، محسن موسوی کاردار، تقی رستگار مقدم کارمند و کاظم اخوان عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی، چهاردهم تیر سال ۱۳۶۱ در پست بازرسی فالانژیستهای مسیحی در شمال بیروت ربوده شدند و از آن تاریخ هیچ اطلاعی از سرنوشت آنها در دست نیست.
اما خبرگزاری مهر روز جمعه ۱۳ تیرماه یادداشتی از احسان محمدحسنی، مسئول سازمان هنری رسانهای اوج که وابسته به سپاه است منتشر کرد که در آن ادعا شده بود این چهار نفر«پس از ربوده شدن» در ساحل مدیترانه توسط نیروهای لبنانی فالانژ مسیحی وفادار به سمیر جعجع «تیرباران شدهاند و محل دفن ایشان هم مشخص است.»
او بر همین اساس از نیروی قدس سپاه خواسته بود که با همکاری وزارت خارجه، به کاوش محل دفن این افراد بپردازد.
در سالهای گذشته، با وجود اظهاراتی درباره مرگ این فرمانده پیشین سپاه در لبنان، جمهوری اسلامی هنوز از تائید عمومی آن سر باز زده و همواره اسرائیل را به «ربودن» او متهم کرده است.
خبرگزاری صدا و سیما روز ۱۳ فروردین نوشت که «با گذشت حدود چهار دهه از ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی، ایران به طور رسمی شهادت آنها را اعلام کرد» و افزود که «اعلام شهادت چهار دیپلمات ربوده شده ایران در لبنان باب تحقیق درباره این پرونده را میبندد، اما حق قانونی و انسانی و پاسخ به این جنایت را از بین نمیبرد.
