متاوِرس؛ ابرپروژه مارک زاکربرگ
رأی دهید
اما متاورس چیست و به چه کاری می‌آید؟ این واژه‌ای مرکب است که از پسوند یونانی کلاسیک «متا» به معنای «فرا» یا «فوق»، و هجای سوم کلمه انگلیسی «یونیورس» به معنای «جهان» برگرفته شده است؛ و بنابراین می‌توان به طور تحت‌الفظی آن را به «فراجهان» ترجمه کرد.
متاورس، که تنها مخصوص فیس‌بوک نیست، و بسیاری کمپانی‌های کامپیوتری و اینترنتی دیگر هم در حال کار روی آن هستند، گام بعدی بشر در دنیای دیجیتال است، و مفاهیم و کاربردهای مختلف و فراوانی را در بر می‌گیرد. بسیاری از مولفه‌های متاورس کماکان در حال شکل‌گیری هستند.
متاورس می‌تواند محیطی کاملا مجازی باشد، یا مجموعه‌ای از تصاویر سه‌بعدی باشد که مثل لایه‌ای روی واقعیت فیزیکی ما سوار می‌شوند و به اصطلاح جنبه‌ای جدید و احیانا خلاقانه به واقعیت می‌افزایند.
ما می‌توانیم در کوتاه‌مدت از طریق گوشی‌های تلفن وارد متاورس بشویم، اما در بلندمدت احتمالاً از نوعی وسیله پوشیدنی مثل هدست یا عینک استفاده خواهیم کرد. کاری که متاورس خواهد کرد این است که دنیای دیجیتالی عموما دوبعدی ما را به یک محیط کاملاً سه‌بعدی تبدیل می‌کند.
برخی می‌گویند متاورس احتمالا جایی باشد که «آواتار» یا وجودِ مجازیِ ما می‌تواند در کنار خانواده، دوستان و همکاران‌مان قرار بگیرد. با استفاده از متاورس می‌توانیم در کنسرت‌های بزرگ شرکت کنیم، در میانه پاندمی سر کار حاضر شویم، یا زمانی که در سفری کاری دور از خانه هستیم، با اعضای خانواده دیدار کنیم.
علاوه بر «متا»ی زاکربرگ، شرکت‌های سازنده بازی‌های کامپیوتری دیگر بازیگران اصلی عرصه متاورس هستند. در حقیقت، عمده نوآوری‌های متاورس از بازی‌سازان سرچشمه می‌گیرد.
در آینده نزدیک، متاورس بیشتر شبیه پلتفرم‌های «بازی استغراقی» خواهد بود، که بازیگر را در خود فرو خواهد برد. هدف این است که محیط مجازی فراگیری ایجاد شود که کاربران بتوانند در آن از جهانِ یک بازی به جهانی دیگر رفت و آمد کنند بدون اینکه مجبور شوند از کلیتِ متاورس خارج شوند.
در نهایت، یک متاورس همه‌جانبه ما را قادر خواهد ساخت تا به شیوه‌های خلاقانه با یکدیگر در ارتباط باشیم و جهان را طوری که هرگز ندیده‌ایم تجربه کنیم.
