گزارشگر ویژه سازمان ملل خواستار تحقیق درباره نقش رئیسی در اعدامهای ۶۷ شد
رأی دهید
رحمان در گفتوگو با خبرگزاری رویترز گفت: «فکر میکنم زمانش فرا رسیده اکنون که آقای رئیسی رییسجمهوری [منتخب] است، ما تحقیق درباره آنچه در سال ۱۳۶۷ رخ داد و نقش افراد در آن را آغاز کنیم.»
او در ادامه افزود در سالهای گذشته، دفتر او شواهد و شهادتها در این زمینه را جمعآوری کرده است و اگر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد یا سایر نهادهای بینالمللی تحقیق بیطرفانه در این زمینه را آغاز کنند، او آماده است این اسناد را به اشتراک بگذارد.
گزارشگر ویژه سازمان ملل گفت در غیر این صورت، او «نگرانیهای خیلی جدی» درباره رئیسی و نقش او در این اعدامها خواهد داشت.
پیشتر اگنس کالامار، دبیرکل عفو بینالملل، در گفتوگو با ایراناینترنشنال، از شورای حقوق بشر و جامعه بینالمللی خواسته بود «سازوکار مستقلی» برای «تحقیقات موثر» درباره ابراهیم رئیسی و جنایتهایش در نظر بگیرد و در این زمینه اقدام عملی کند.
در جریان اعدام زندانیان عقیدتیـسیاسی در تابستان ۱۳۶۷ به فرمان روحالله خمینی و با تصمیم «هیات مرگ»، که رئیسی عضو آن بود، چند هزار نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندانهای جمهوری اسلامی مخفیانه اعدام و در گورهای جمعی دفن شدند.
ابراهیم رئیسی دوشنبه ۳۱ خرداد، در اولین نشست خبری پس از انتخابات، در پاسخ به پرسشی درباره نقش او در اعدام هزاران زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷، گفت از ابتدای مسئولیتش «مدافع حقوق بشر» بوده است و «باید مورد تقدیر و تشویق» قرار بگیرد.
جاوید رحمان همچنین از گزارشهای اخیر درباره تخریب گورستان خاوران، محل گورهای جمعی قربانیان این اعدامها، ابراز نگرانی کرد و آن را ادامه پنهانکاری حکومت ایران در این زمینه دانست.
پیشتر خانواده اعدامشدگان سال ۱۳۶۷ در گفتوگو با ایران اینترنشنال، از حفر قبرهای جدید در خاوران با هدف از بین بردن بقایای محل دفن زندانیان سیاسی اعدامشده خبر دادند.
جاوید رحمان همچنین به منع روزنامهنگاران از سوال درباره سوابق رئیسی برای کنترل انتخابات اشاره کرد و گفت: «بازداشتهایی صورت گرفت، روزنامهنگاران از پرسیدن سوال مشخص درباره سوابق رئیسی منع شدند و طرح هر مسالهای در مورد نقش و سوابق قبلی او با ارعاب مواجه میشد.»
یک هفته پیش از برگزاری انتخابات در ایران، سازمان گزارشگران بدون مرز اعلام کرد از زمان آغاز ثبتنام نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری ایران در ۶ خرداد تا آن زمان، دستکم ۴۲ روزنامهنگار و شهروند-خبرنگار احضار و با تهدید ماموران دادستانی، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران مواجه شدند.
بنا بر اعلام این سازمان، ممنوعیتهایی چون «تشویق به رای ندادن و انتقاد از انتخابات» یا «انتقاد از ابراهیم رئیسی» به رسانهها و روزنامهنگاران در ایران ابلاغ شده بود.