پادشاه صاحب پایمنار؛ «مردی که هفت روز بدون سر با کفار جنگید»

این زیارتگاه، همه روزه حال و احوال خاص خود را دارد. شهروندان افغانستان به ویژه ساکنان کابل از گوشه و کنار این استان به این زیارتگاه می‌آیند و خواستار مغفرت می‌شوند و دعا می‌کنند که خداوند به‌واسطه شخص پادشاه صاحب پایمنار، مشکلاتی را که دارند رفع کند و حاجتشان را برآورده بسازد.

مردم محل می‌گویند که در هفت روز یک هفته، روزهای جمعه و شنبه، یگانه روزهایی است که نسبت به روزهای دیگر زائرین بیشتری برای زیارت پایمنار می‌آیند، شماری از آنان طلب رفع حاجت دارند، شماری برای دادن خیرات می‌آیند و هستند زائرینی که می‌آیند و نذر به گردن می‌گیرند تا مشکلاتی که دارند هرچه زوتر حل شده، خیرات کنند و یا برای زیارت تحفه بیاورند.

نادرشاه خواجه‌زاده، که همراه خانواده‌اش از شهر نو کابل به زیارت پادشاه صاحب پایمنار آمده به ایندپندنت فارسی می‌گوید: «این شخصیت بزرگ و حاجت رواست. کوچک بودم که با پدر و مادرم به این زیارت می‌آمدم و دعا می‌کردیم و بعضی روزها، مادرم حلوا با خود می‌آورد و اینجا خیرات می‌کرد. برای من هر مشکلی که پیش بیاید به اینجا می‌آیم و دعا می‌کنم و نتیجه‌اش را نیز دیده‌ام. خواست ما از زائرین این است که می‌آیید دعا کنید، یک دو رکعت نماز بخوانید. خداوند مهربان است و مشکلی که دارید حل می‌شود.»

حمید محمدی، نیز به این زیارت آمده است. او می‌گوید: «من که ماه یک بار نیایم طاقتم نمی‌گیرد، فکر می‌کنم چیزی را گم کرده‌ام و هر شکل که ممکن باشد خود را به زیارت می‌رسانم دو رکعت نماز خوانده، دعا می‌کنم که خداوند به‌واسطه این شخص بزرگ مشکلات همه مسلمانان و ما را نیز حل بسازد.»

زائرین، شخصیت شیخ سید میر محمد زیورالدین، مشهور به پادشاه صاحب پایمنار را بلند مقام و از جمله یاران خدا می‌دانند و بر این نظر هستند که او با مبارزاتی که در برابر کفار در افغانستان داشت جانش را در این راه فدا ساخت و این بزرگی و مقام را از آن خود کرد. به همین دلیل باید از او به نیکویی یاد کرد و احترامش را داشت.
سلیم صادق، ساکن محله می‌گوید: «این مرد خدا، برای خدا و در راه خدا شهید شد. مبارزاتی را که او در برابر کفار هفت شب و هفت روز با تن بدون سر انجام داد دلیل بر اولیاء بودنش نزد خدا است و دوستی‌اش با اسلام. بزرگانی که در این مورد آگاهی دارند در مورد شخصیت پادشاه صاحب پیمنار هر قدر بگویند و شما بشنوید خسته نشده، بلکه دوستی شما را با این مرد خدا بیشتر می‌سازد.»

در مورد شخصیت پادشاه صاحب پایمنار، زندگی نامه و اینکه چگونه پس از مرگ به این مقام دست یافت و مردم از او به نیکویی یاد می‌کنند، حکایت‌هایی مختلف اما در مجموع نزدیک به هم وجود دارد. مطیع‌الله زویوری، که خود را از جمله نوادگان این شخصیت می‌داند و مجاور این زیارتگاه است، به خبرنگار ایندپندنت فارسی می‌گوید: «پادشاه صاحب پایمنار که نام اصلی‌اش شیخ سید میر محمد زویرالدین است در گذشته‌ها از بغداد یک‌جا همراه با فامیل‌اش به افغانستان آمد و در این روستا که اکنون به نام پایمنار مشهور است زندگی جدیدش را آغاز کرد. زمانی که کفار به افغانستان حمله کردند و به این منطقه رسیدند، آقای زیورالدین، با شمشیری که در دست داشت با کفار جنگ را آغاز کرد تا سرش از تن به واسطه کفار جدا گردید، اما باز هم هفت شب و هفت روز با تن بدون سر به مبارزه خود در برابر کفار ادامه داد تا سر انجام زن ناپاکی که در همین محله زندگی می‌کرد با دیدن مبارزات پادشاه صاحب بدون سر با کفار فریاد زد که وای مردم ببینید که حاجی صاحب بدون سر می‌جنگند، با همان صدا بود که پادشاه صاحب زیورالدین جان به جان‌آفرین سپرد و اکنون در اینجا دفن است.»

مجاور این زیارت بر این باور است که مردم برای رفع هر گونه مشکلی که دارند می‌آیند به ویژه کسانی که جن‌زدگی داشته باشند و یا اینکه پزشکان هم نتوانند مشکل آنها را حل کنند. آنان نزد پادشاه صاحب پایمنار می‌آیند و دعا می‌کند.

قابل ذکر است که در گوشه و کنار افغانستان بی‌شمار زیارتگاه‌هایی از این دست وجود دارد که به قول مردم این کشور در این مکان‌ها (زیارتگاه‌ها)، مردان راستین خدا که در راه خدا جهاد کرده و شهید شده‌اند دفن هستند. کسانی که با مشکلات دست و پنچه نرم می‌کنند و از همه طرف‌ها پاسخ رد گرفته‌اند به این زیارتگاه‌ها می‌آیند و این شخصیت‌ها را واسطه خود و خدا ساخته، طلب رفع مشکلات می‌کنند. محبت و علاقه‌ مردم افغانستان به این شخصیت‌ها به جایی رسیده که امروز مقبره اکثر آنان خیلی‌ زیبا و قشنگ بنا شده است و هنوز هم برای زیبایی آنان تلاش و کار می‌کنند.