«شخص حقیقی» مورد اشاره «حسام الدین آشنا» چه کسی است؟

زیتون ، سولماز ایکدر:

حسام‌الدین آشنا می‌گوید که در پروژه «آن سوی دولت» تنها ناظر قراردادی بوده که از سوی ریاست جمهوری با یک شخص حقیقی بسته شده است.

او اصرار دارد که استعفا داده٬ هرچند که بر اساس خبر منتشر شده صبح امروز (پنجشنبه) توسط رییس جمهوری عزل شده است.

در متن حکم جانشین او٬ علی ربیعی، نیز حسن روحانی برخلاف رویه جاری از «خدمات ارزنده» آشنا «قدردانی» نکرده بود؛ آشنا اما از صبح امروز در گفت‌وگو با خبرنگارانی که برای چند و چون ماجرا با او تماس می‌گرفتند٬ تاکید داشت که خود استعفا داده است.

خبرگزاری ایرنا٬ وابسته به دولت٬ نوشت که آشنا پس از انتشار این فایل و جنجال‌هایی که بر سر آن در فضای سیاسی ایران ایجاد شد، «استعفا» داده، از سوی مقابل اما خبرگزاری تسنیم٬ وابسته به سپاه پاسداران٬ نوشته است که حسن روحانی٬ مشاور خود را «برکنار» کرده است.

ساعتی پس از انتشار خبر عزل یا استعفای آشنا، برخی منابع نزدیک به هیئت دولت از جدایی مشاور رییس جمهوری از هیئت دولت به دلیل درگیری لفظی امروز صبح او با حسن روحانی گفتند.
دوستی دیرین
حسام‌الدین آشنا طی هفت سال گذشته ریاست مرکز استراتژیک ریاست ‌جمهوری را برعهده داشت، اما ارتباط او با رییس جمهوری به سال‌ها پیش باز می‌گردد.

آشنا که از ۱۶ سالگی به سپاه شهرکرد پیوست، در ۱۷ سالگی کارمند رادیو اهواز شد.او در سال ۱۳۶۷ با دختر قربانعلی دری نجف آبادی ازدواج کرد، در دوران ریاست‌جمهوری محمد خاتمی توسط پدرزن خود که در آن زمان وزیر اطلاعات بود، به سمت معاونت ویژه وزارت اطلاعات گمارده شد و این آغاز حیات «امنیتی» حسام‌الدین آشنا شد.

اولین همکاری آشنا و حسن روحانی به سال ۱۳۷۷ و جریان حصر آیت‌الله منتظری باز می‌گردد. پس از آن این ارتباط تا امروز ادامه یافت.

حسام‌الدین آشنا در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ عضو هسته مرکزی ستاد انتخاباتی حسن روحانی و مشاور و تحلیلگر مناظرات وی بود.

او در اولین سفر حسن روحانی به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۳ از همراهان رییس جمهور و یکی از نمایندگان رییس ‌جمهوری در شورای نظارت بر سازمان صدا و سیما بود؛ همچنین با حکم روحانی نماینده تام‌الاختیار رییس ‌جمهوری در ستاد مرکزی راهیان نور شد.

آشنا در دولت یازدهم، مشاور فرهنگی رییس‌جمهور بود، اما در دولت دوازدهم، با حذف پسوند «فرهنگی»، عنوان مشاور برای او به کار رفت.

در کنار همه این عناوین و پست‌ها٬ او مسئول جنجالی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری نیز بود٬ همان نهادی که با یک قرارداد ۳ میلیارد تومانی مسئول جمع آوری مصاحبه‌هایی با اعضای دولت ذیل عنوان «آن سوی دولت» بود.

اما انتشار یکی از فایل‌های این مجموعه که با ظریف صورت گرفته بود٬ به ماه عسل آشنا و روحانی پایان داد.

حسام‌الدین آشنا در اولین واکنش به این برکناری طی یک رشته توییت مدعی شد که او ناظر قراردادی بوده که نهاد ریاست‌جمهوری در آذر سال ۹۹  با یک فرد حقیقی منعقد کرده است.

آشنا در رشته توییت خود نامی از این فرد حقیقی نبرده است.
قصه از کجا شروع شد؟
روز یکشنبه این هفته یک فایل صوتی از گفتگو‌یی که وزیر امور خارجه ایران، ششم اسفند سال گذشته انجام داده بود٬ به‌رسانه‌ها راه یافت. این مصاحبه که در قالب برنامه‌ای با عنوان «تاریخ شفاهی دولت تدبیر و امید» زیر نظر حسام الدین آشنا برگزار شده٬ به گفته وزارت امور خارجه بیش از هفت ساعت است اما تنها سه ساعت آن از بامداد روز گذشته برای رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران زیادی در داخل و خارج کشور ارسال شده بود.

وزیر امور خارجه در این مصاحبه حقایقی را در رابطه با نقش قاسم سلیمانی و روسیه در سنگ اندازی مقابل برجام و پیشرفت دیپلماسی ایران و شلیک به هواپیمای اکراینی مطرح کرده است.

محمدجواد ظریف در این گفت‌وگو انتقادات بی‌سابقه‌ای را از تسلط نظامیان بر سیاست خارجی ایران مطرح می‌کند و می‌گوید که برخی از این سیاست‌ها از جمله سیاست‌های مربوط به سوریه ناشی از «اراده روسیه» بوده است.

او گفته بود که حکومت ایران «میدان» یعنی عرصه فعالیت سپاه پاسداران را بر «دیپلماسی» ترجیح داده و قاسم سلیمانی، فرمانده «میدان» نظام، را به وارد کردن آسیب به دیپلماسی دولت روحانی متهم کرد.

وزیر امور خارجه همچنین قاسم سلیمانی را متهم کرد که در مسیر تلاش‌های دولت روسیه برای «نابود کردن» دستاوردهای برجام دولت روحانی با مسکو همراه بوده است.
عباد٬ مردی برای جانشینی همه
علی ربیعی مشهور به «عباد» آچار فرانسه حسن روحانی٬ جانشین تمامی عزل‌ها٬ استعفا‌های  دولت است.

او  وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود؛ او پس از بارها سوال و استیضاح مجلس در نهایت مرداد سال ۹۷ نتوانست از مجلس رای اعتماد بگیرد و پس از آن بود که به عنوان سخنگوی دولت منصوب شد.

ربیعی با حفظ سمت از امروز رییس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری نیز شده است.
او همچون آشنا سابقه اطلاعاتی و امنیتی دارد. ربیعی از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دوره وزارت محمد ری‌شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات و از ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئول اجرایی و مسئول کمیته تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بوده‌است. ربیعی آن زمان با حسن روحانی در شورای عالی امنیت ملی با حسن روحانی هم کار بود.

همین دوستی و همکاری قدیمی است که باعث شده حسن روحانی به ربیعی اطمینان تام داشته باشد و ربیعی را جانشین همه بداند.
عواقب امنیتی یک مصاحبه محرمانه
صبح امروز ایسنا از ممنوع‌الخروجی بیش از ۱۵ نفر در ارتباط با انتشار فایل مصاحبه محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه خبر داده بود؛ هرچند ساعتی بعد خبرگزاری تسنیم تعداد افراد ممنوع الخروج شده را به ۲۰ نفر افزایش داد.

شنیده‌ها حاکی از آن است که نام‌های سعید لیلاز فردی که با ظریف مصاحبه کرده بود٬ حسام‌الدین آشنا رییس سابق مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری و دیاکو حسینی تحلیلگر ارشد این مرکز جزو افراد ممنوع‌الخروج شده هستند.

از سوی دیگر زمزمه‌هایی مبنی بر اینکه حسام‌الدین آشنا  و محمد قوچانی برای بازجویی احضار شده‌اند٬ شنیده می‌شود. آشنا امروز برای چند ساعتی از دسترس خارج بود.

از سوی دیگر برخی از مدیران میانی نهاد ریاست جمهوری از روز دوشنبه این هفته تا کنون دسترسی‌شان را به حساب‌های کاربری‌شان در شبکه‌های اجتماعی٬ پیام رسان و ایمیل‌هایشان از دست دادند. یک منبع آگاه به «زیتون» گفت که از روز دوشنبه تمامی ارتباط‌های مجازی برخی از کارمندان نهاد ریاست جمهوری توسط نهادهای اطلاعاتی مورد رصد قرار گرفته است.

خبرگزاری تسنیم نیز امروز به نقل از حاجی دلیگانی، نماینده شاهین‌شهر در مجلس از شکایت تعدادی از نمایندگان از حسن روحانی و محمد جواد ظریف به قوه قضائیه خبر داده است.
همه رسوایی‌های امنیتی جمهوری اسلامی
مصاحبه محمدجواد ظریف٬ اولین «افشاگری» یا «لو رفتن اطلاعات» در تاریخ جمهوری اسلامی نبود.

ماجرای مک‌فارلین یا ماجرای ایران گیت در میانه دهه ۶۰  میلادی رخ داد. زمانی که مشخص شد جمهوری اسلامی به رغم تاکید بر شعار «مرگ بر آمریکا» به‌مدت یک‌سال و نیم، به صورت مخفیانه با مقامات دولت ریگان مشغول مذاکره بود. محور آن مذاکرات خرید اسلحه از آمریکا برای ادامه جنگ در مقابل آزادی گروگان‌های آمریکایی در لبنان بود.

پس از آن آیت‌الله منتظری طی سه نامه پرده از روی جنایت اعدام‌های دهه شصت٬ بخصوص تابستان سال ۶۷ برداشت.

سومین رسوای بحران‌زای جمهوری اسلامی افشای نامه سعید امامی در دهه بعد بود. تیرماه سال ۱۳۷۸، روزنامه سلام یک نامه از سعید امامی٬ متهم اصلی قتل‌های زنجیره‌ای منتشر کرد که در آن امامی از دری نجف آبادی، وزیر وقت اطلاعات خواسته بود محدودیت‌های بیشتری برای مطبوعات قائل شود.

روزنامه سلام به خاطر انتشار این سند محرمانه در همان روز توقیف شد و از همان روز، اعتراضات ۱۸ تیر کوی دانشگاه تهران آغاز شد.

یک دهه بعد عباس پالیزدار٬ عضو هیئتِ تحقیق و تفحص مجلس هفتم٬ طی یک سخنرانی در دانشگاه بوعلی همدان٬ نام بسیاری از افراد ارشد نظام را در پیوند با فعالیت‌های اقتصادی قانونی و غیرقانونی آورد و عملا افراد بزرگی را متهم به فساد اقتصادی یا رانتخواری کرد.

بهمن ماه سال ۱۳۹۱، عبدالرضا شیخ الاسلامی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی به مجلس نهم احضار شده تا درباره این توضیح بدهد که چرا سعید مرتضوی را با آن پرونده کذایی در ۸۸، به عنوان رییس سازمان تامین اجتماعی منصوب کرده است. ماجرای استیضاح البته به حاشیه رفت چراکه رییس‌جمهوری وقت فیلمی منتشر کرد از جلسه مشترک برادر رییس مجلس با سعید مرتضوی و در آن صراحتا علی لاریجانی و برادرانشان را به رانتخواری متهم کرد.

خرداد ماه چهار سال بعد، چند کانال تلگرامی فیش‌های حقوقی چند مدیر دولتی را منتشر کردند که ارقامی عجیب و غریب را به عنوان دستمزد از بودجه عمومی کشور می‌گرفتند. این فیش‌ها در آن زمان به شدت مورد انتقاد عمومی قرار گرفت و با ورود دیوان محاسبات اضافه پرداخت مدیران پس گرفته شد. در عین حال، در شهریور همان سال و در حالی که ماجرای فیش‌های نجومی داغ بود، طیف اصلاح طلب این بار مدعی شد که در زمان شهرداری محمد باقر قالیباف تعداد زیادی املاک در مجموعه شهرداری تهران، بدون رعایت ضوابط در اختیار افرادی قرار گرفته است.

سال ۹۷ ماموران موساد موفق شدند تنها طی ۶ ساعت و ۲۹ دقیقه به انبار فایل‌های مربوط به فعالیت‌های هسته‌ای ایران دستبرد بزنند و حدود ۵۰ هزار صفحه سند، ۱۶۳ لوح فشرده شامل پرونده‌ها، طرح‌ها و فیلم‌های مربوط به فعالیت‌های هسته‌ای ایران را بدزدند.

شهریور سال گذشته یک فایل صوتی از جلسه فرماندهان سپاه در پاییز سال ۱۳۶۳ منتشر شد که در آن برخی فرماندهان سپاه نسبت به حذف برخی از نیرو‌های سپاه، وابسته به جریان چپ این نهاد نظامی در آن دوران، به دلایلی که عمدتا مربوط به نزدیکی به بیت آیت‌الله منتظری بود انتقاداتی را وارد کرده بودند.