وقتی تصاویر برهنه به سرقت می‌روند؛ نگاهی به تجارت آنلاین «تصاویر برهنه»

زمانی که جس دیویس، مدل پیشین عکس‌های گلامور (شاخه‌ای از عکاسی که سوژه آن اغلب زنان هستند و عکس‌ها رمانتیک یا سکسی است) در سن ۱۸ سالگی حرفه‌اش را به عنوان مدل آغاز کرد، نمی‌دانست از عکس‌هایش در سراسر جهان برای تیغ زدن مردان استفاده خواهد شد.

در تمامی این سال‌ها، هزاران پیغام به دست جس رسیده که ‌گفته‌اند با فردی صحبت کرده‌اند که از عکس او استفاده کرده و تا امروز که ۲۷ سالش شده، دلیلش را نمی‌دانسته است.

جس در مستند "وقتی تصاویر برهنه به سرقت می‌روند" ساخت بی‌بی‌سی، به دنبال این تصاویر می‌رود تا بفهمد چطور و چرا از آن‌ها استفاده شده و همین‌طور توضیح می‌دهد که این تصاویر چه تاثیری روی زندگی شخصی‌اش گذاشته است.

به سختی یادم می‌آید که اولین بار کی اتفاق افتاد.

یک پیام روی شبکه‌های اجتماعی دریافت کردم که می‌گفت یک نفر از عکس‌های من استفاده می‌کند و وانمود می‌کند که من است.

اول فکر کردم که حالا یک بار اتفاق افتاده اما تقریبا ده سال است که هر هفته دارم چند تا از این پیام‌ها می‌گیرم.

داستان این‌طوری است که یا کلا وانمود می‌کنند من هستند یا با یک نام جعلی از عکس من استفاده می‌کنند و بعد از طریق این پروفایل‌ها از مردانی که به آن‌ها مشکوک نشده‌اند اخاذی می‌کنند. این مردان هم معمولا بعد از این‌که عکس مرا در موتور جست‌وجو وارد می‌کنند، به پروفایل واقعی من در شبکه‌های اجتماعی می‌رسند.

آن‌ها از همه عکس‌های قدیمی من استفاده می‌کنند: عکسی که در خانه روی مبل نشسته‌ام، عکس کودکی‌ام، من در مسابقه بیس‌بال. آن‌ها حتی از یکی از عکس‌هایی هم که در آن با پدرم دوچرخه‌سواری می‌کنم، استفاده کرده‌اند.

اما یک چیز در همه‌شان مشترک است: تقریبا تمام این پروفایل‌های جعلی تصاویری از دوران نوجوانی من دارند.

این روزها من به عنوان مدل و اینفلوئنسر فعالیت می‌کنم اما در ۱۸ سالگی تصمیم گرفته بودم مدل گلامور بشوم و برای مجلاتی مانند ناتز، زو و اف‌اچ‌ام که میان مردان جوان بریتانیایی بسیار پرطرفدار است، کار کنم.

هیچ‌گاه عکس کاملا برهنه نگرفتم اما تصاویری از من با نیم‌تنه بالای برهنه در این مجلات چاپ شد. نسخه چاپی این مجلات دیگر موجود نیست اما به نظر می‌رسد عکس‌های آن موقع قرار نیست از دور خارج شوند.
جس، ۲۷ ساله، اکنون مدل و اینفلوئنسر است. وقتی ۱۸ سالش بود تصمیم گرفت مدل گلامور بشودخیلی سخت است حسم را توصیف کنم. این‌که کسی، یا شاید افراد زیادی، دارند از عکس‌های من که یک عمر پیش گرفتم، برای کلاه‌برداری از مردان استفاده می‌کند. شبیه یک نبرد نامرئی است؛ جنگی که من حتی نمی‌دانم حریفم کیست.

می‌توانم پروفایل‌های جعلی را گزارش بدهم و ببندم اما پروفایل‌های جدید مثل قارچ سبز می‌شوند. دائما هویتم را می‌دزدند. این به تدریج روی حسی که نسبت به خودم دارم تاثیر گذاشته است.

به تازگی و با کمک لورا لینوس، کارآگاه خصوصی، فهمیدم که چرا این چرخه متوقف نمی‌شود و عکس‌های من از کجا سر درآورده‌اند.

من و لورا در یک دفتر در لندن دیدار کردیم. آن‌جا بود که به من نشان داد عکس‌هایم را کجاهای اینترنت پیدا کرده است. همان‌طور که خودم می دانستم همه چیز با یک پروفایل جعلی شروع می‌شد مانند کیرا در تیندر، آندره‌آ در اینستاگرام و جاسمین در فیسبوک.

اما وقتی لورا پروفایل‌هایی را نشانم داد که از وجودشان خبر نداشتم، دریایی از عکس‌های خودم را پیدا کردم: یک سایت فرانسوی اسکورت و سایت‌های سکس چت و پورنوگرافی.

در یکی از وب‌سایت‌های سکس‌ پیامکی، پروفایلی بود با یکی از عکس‌های ۱۹ سالگی‌ام و زیرش نوشته بودند: "کی پایه یک نمایش اساسی تجاوز است؟"

اگر کسی برای سکس چت یا پورنوگرافی رضایت داده باشد، به نظرم هیچ مشکلی نیست اما من هیچ‌وقت کار پورنوگرافی نکرده‌ام و برای استفاده از عکس‌هایم هم رضایت نداده‌ام.

دیدن این عکس‌ها به شدت نابودم کرد. مشکل بسیار بزرگی است، نمی‌دانم آیا می‌توانم حلش کنم یا نه اما نیاز دارم حداقل بفهمم که چرا این اتفاق دارد برای من می‌افتد.

به نظر لورا دلیلش این است که من عکس‌های خودمانی و معمولی زیادی روی پروفایل‌های شبکه‌های اجتماعی دارم که به راحتی می‌توانند با عکس‌های حرفه‌ای‌ام به عنوان مدل مخلوط شوند و یک شخصیت قابل باور بسازند.
تعدادی از پروفایل‌های جعلی که با عکس‌های جس ساخته شده‌اند. او می‌گوید: "هویت من دائما دارد به سرقت می‌رود"لورا به من گفت: "عکس‌هایت به شدت واقعی هستند. افراد زیادی مثل تو به خاطر شغلشان، پروفایل‌های عمومی دارند اما این موضوع، کار را برای کلاه‌برداران راحت می‌کند چون می توانند بیایند و محتوا را بردارند."

حس می‌کنم عکس‌های نیمه‌برهنه‌ام مثل بختک افتاده‌اند روی زندگی‌ام. هر جا و موقعیتی که با آدم‌های تازه آشنا می‌شوم با خودم فکر می‌کنم آیا این‌ها عکس‌ها را دیده‌اند. اگر مرا در گوگل جست‌وجو کنند، درباره من چه فکر می کنند؟

وقتی در نوجوانی برای اولین بار تصمیم گرفتم عکس‌های نیمه‌برهنه بگیرم، هیچ درکی از ماهیت اینترنت نداشتم. وقتی عکسی از شما راهش را به دنیای آنلاین باز کند، برای همیشه آن‌جا خواهد ماند و ظاهرا افراد می‌توانند بدون هیچ مجازاتی، هر طور که خواستند از آن استفاده کنند.
عکس‌های من همه جا هستند و مرتبا دست به دست می‌شوند
بریتانیا قوانینی در مورد به اشتراک‌گذاری و استفاده عکس‌ در اینترنت دارد اما یک قانون واحد که همه موارد را در بر بگیرد، وجود ندارد.

مثلا قانون کپی‌رایت می‌گوید اگر شما عکسی را گرفته‌اید و مالک حقوقی آن عکس هستید، می‌توانید درخواست کنید که از روی اینترنت حذف شود.

چالش پیش روی من این است که این‌ها عکس‌های من هستند اما خودم آنها را نگرفته‌ام، پس کپی‌رایتشان متعلق به من نیست.

اگر فردی از عکس‌های شما برای فریب‌دادن مردم استفاده کند، زیرمجموعه قوانین کلاهبرداری شمرده می‌شود؛ البته تحت شرایطی.

قوانین دیگری هم برای مقابله با جرائم مرتبط با "پورن انتقامی" وجود دارد که به سوءاستفاده جنسی تصویر-محور هم معروف است.

پورن انتقامی - به اشتراک گذاشتن تصاویر و ویدیوهای سکسی و خصوصی فردی بدون رضایت او - سال ۲۰۱۵ در انگلستان و ولز جرم اعلام شد. قوانین مشابهی به تبع آن در ایرلند شمالی و اسکاتلند تصویب شد.

اما برای آنکه ضمانت اجرایی داشته باشد باید بتوانید ثابت کنید که به اشتراک‌گذاری این تصاویر به منظور آزار شخص مورد نظر انجام گرفته و ثابت کردن نیت افراد هم کار بسیار دشواری است.

علاوه بر این، اینترنت جهانی است و قوانین برای یک پرونده تنها در همان کشور کاربرد دارد. عکس‌های من همه جا در دسترس هستند و رویه پخش آنها مرتبا تکرار می‌شود.
حس ویرانگری بود. تصاویر من چقدر استفاده شده‌اند؟
چیزی که هیچ‌وقت نفهمیده بودم این بود که چه کسانی دارند از عکس‌های من استفاده می‌کنند. بعد با اصطلاح "روسپی‌گری الکترونیکی" آشنا شدم که نسخه پیشرفته‌تری از کلاهبرداری آنلاین است و با استفاده از تصاویر برهنه انجام می‌گیرد.

بسته‌های فراوان عکس‌ - اغلب از زنان - میان این کلاهبرداران داد و ستد می‌شود. قدم بعدی این است که وانمود می‌کنند صاحب تصاویر هستند و از قربانیان خوش‌باور اخاذی می‌کنند.

تماشای این‌گونه سایت‌ها که عکس‌ها را در آن می‌فروشند بسیار ناخوشایند است. تصاویر افراد مانند کارت‌های پوکمون خرید و فروش می‌شوند. کسانی که در انجمن‌ها و اتاق‌های گفت‌وگوی آنلاینی فعالند که در آن‌ها تصاویر دزدی مبادله می‌شود، یک "باهمستان" را شکل داده‌اند.

گاهی افراد در این گروه‌ها از دیگران می‌خواهند که در شناسایی زنان صاحب عکس کمکشان کنند تا بتوانند تصاویر بیشتری از آنها بیابند. من هم تصمیم گرفتم عکس خودم را آنجا بگذارم تا ببینم آیا عکس‌هایم این‌طوری مورد استفاده قرار گرفته یا نه.

دو دقیقه نگذشته بود که یک نفر گفت یک بسته از عکس‌های من دارد و می‌تواند در مقابل یک کارت هدیه ۱۵ دلاری آمازون آنها را به من بفروشد.

حس ویرانگری بود. چقدر از عکس‌هایم استفاده کرده‌اند که به این سرعت می‌توانند من را تشخیص بدهند؟
جس (که این‌جا به عنوان مدل لباس زیر، مشغول عکاسی است) پی برد عکس‌هایش کجا و چگونه روی اینترنت استفاده می‌شودآدم‌هایی که در کار تجارت این عکس‌ها هستند، به شدت مخفی‌کارند و من فقط توانستم یک نفر را پیدا کنم که حاضر شود با من به صراحت صحبت کند.

آکو، که این اسم مستعارش است، بیست و چند ساله است و در نیویورک زندگی می‌کند. او گفت وقتی سیزده ساله بوده برای این کار استخدام شده و برایمان تعریف کرد که افرادی که در این کار هستند، مدام پروفایل اینستاگرام آدم‌ها را رصد می‌کنند تا عکس‌های جدید را بقاپند.

خبر نگران‌کننده این بود که به گفته او، عکس‌های "پورن انتقامی" هم استفاده می‌شوند، هرچند او می‌گوید خودش هرگز از آنها استفاده نکرده است.

آکو می‌گوید: "در روسپی‌گری الکترونیکی... شما سر مردم کلاه می‌گذارید و این کار را برای کسب منفعت مالی خودتان انجام می‌دهید. هرچه بزرگ‌تر می‌شدم می‌فهمیدم که واقعا چه بلایی دارد سر این آدم‌ها می‌آید و هر بار که این کار را می‌کردم حس بدی داشتم. بنابراین به خودم گفتم 'می‌دونی چیه؟ من دیگه نیستم' و زدم بیرون."

روشن بود که حس پشیمانی آکو از سوءاستفاده‌ای بود که از این افراد می‌کرد اما سوال من این بود که آیا تا به حال به زنانی که از عکس‌هایشان استفاده کرده، فکر کرده است.

او جواب داد: "این عکس‌ها از دختران جلوی دوربین گرفته شده. یعنی تو خودت رفتی جلوی دوربین. با توجه به اینکه همه از خطرات اینترنت خبر داریم، چطور انتظار داشتی چنین چیزی اتفاق نیفتد؟"

با اینکه می‌دانم بسیاری مانند آکو فکر می‌کنند، به نظرم، افرادی مثل من نباید به طور طبیعی انتظار داشته باشند که از عکس‌هایشان سوءاستفاده بشود. فکر نمی‌کنم باید بپذیرم که هویتم می‌تواند بدون رضایت من فروخته شود.

امیدوارم روند رضایت دادن برای اشتراک‌گذاری آنلاین عکس‌ها تغییر کند. موضوع برای من ساده است: اگر شما رضایت داده‌اید که عکس‌هایتان در یک بستر استفاده شود، به این معنا نیست که هر کس، هر کجا و هر زمان دیگری هم می‌تواند از آنها استفاده کند.