لیزر جوان‌سازیِ پوست، میکرونیدلینگ و لایه‌بردار‌ها، پوست را پیرتر می‌کنند؟
رأی دهید
آن روز‌هایی که چین‌و‌چروکِ صورت را با لایه‌های ضخیمی از کرم‌های آرایشی می‌پوشاندیم، سپری شده است. اگر این روز‌ها درباره از‌بین‌بردنِ نشانه‌های پیریِ پوست با متخصصانِ مراقبت از پوست صحبت کنید، اصطلاحِ «تخریبِ کنترل‌شده» را می‌شنوید.
به گزارش فرادید، ایده پشتِ این رویکردِ رایج این است که با ایجادِ «زخم‌های میکروسکوپی» روی پوست، فرایندِ ریزشِ سلول‌های قدیمی که با گذرِ زمان فرسایش پیدا کرده‌اند، آغاز می‌شود و سلول‌های جدید جای سلول‌های قدیمی را می‌گیرد.
پوست برای ترمیمِ بافتِ آسیب‌دیده شروع به تولیدِ کلاژن تازه، الاستین و سلول‌های اِپیدرم می‌کند؛ و با ایجاد سلول‌های جدید، سلول‌های بدرنگ و خشک که علتِ ایجادِ خطوط و چین‌و‌چروک‌ها و افتادگیِ پوست هستند، ریزش پیدا می‌کنند.
این ایده هر روز بیشتر رایج می‌شود. اما آیا این کار می‌تواند خودش به پوست ما آسیب وارد کند؟ این نگرانیِ بسیاری از کارشناسانِ حرفه‌ای در حوزه زیبایی است که باور دارند انجامِ بی‌رویه برخی از این روش‌ها می‌تواند اثرِ معکوس داشته و نشانه‌های پیریِ پوست را با سرعتِ بیشتری تشدید کند.
میکرونیدلینگ، لیزردرمانی و لایه‌برداریِ شیمیایی مثال‌هایی از «تخریبِ کنترل‌شده» پوست هستند. علاوه‌بر آن، برخی از دارو‌های بدونِ نسخه مانند دوز‌های فعالی از ویتامینِ آ. (رتینول) و ویتامینِ سی نیز به همین منظور به فروش می‌رسند. این مواد از طریقِ وارد کردنِ آسیبِ کنترل‌شده به پوست عمل نمی‌کنند، اما استفاده‌کنندگان از این محصولات احساسِ گزش و سوزن‌سوزن‌شدن را روی پوست خود احساس می‌کنند و گاهی نیز گونه‌هایشان به دلیلِ مصرف این مواد قرمز می‌شود که از نظر بسیاری از آن‌ها علامتِ خوبی محسوب می‌شود.
دکتر ویکی دُندُس، متخصص پوست از لندن، می‌گوید: «این روش‌ها نتایجِ خوبی دارند، اما انجام دادنِ پشتِ سر هم آن‌ها باعث می‌شود پوست قبل از آنکه بهبود پیدا کند، دوباره آسیب ببیند و درمان پس زده شود. با این کار شما یک قدم به سمت بهبودی حرکت می‌کنید، اما دو قدم پسرفت می‌کنید و در نهایت به جای آنکه پوست بهتری به دست آورید، اوضاع از قبل هم بدتر می‌شود.»
برداشتنِ مقدارِ زیاد از سلول‌های مرده سطحِ پوست که به عنوان لایه محافظتی عمل می‌کنند، باعثِ درخشان‌تر شدنِ پوست می‌شود؛ اما درعین‌حال سلول های تازه را در برابرِ نورِ فرابنفشِ خورشید و محیط حساس می‌کند که می‌تواند منجر به التهابِ پوست شود. التهابِ پوست یکی از اصلی‌ترین دلایلِ پیریِ پوست است.
درضمن، وارد آوردنِ «آسیبِ کنترل‌شده» به لایه‌های عمقی پوست می‌تواند باعثِ زخم‌های مزمن شود؛ افراد معمولاً خیلی دیر متوجه این آسیب‌ها می‌شوند. دکتر دندس می‌افزاید: «هرچیزی که آستانه ایمنیِ بدنِ ما را پایین بیاورد—برای مثال آلودگی، استرس، هورمون‌های نامتعال و واقعیاتِ زندگیِ روزمره—باعث می‌شود تخریب‌های پی‌درپی‌ِ پوست حتی بدتر هم بشود؛ و یکی از دلایلِ لک‌های پیری همین صدماتی است که به پوست وارد می‌شود.
پس چه باید کرد؟
دکتر سندس می‌گوید: «در موردِ دارو‌هایی که در خانه مصرف می‌کنید، مراقب باشید که با کوچکترین تحریکِ پوست، ماده‌ای را که مصرف می‌کنید مدتی کنار بگذارید یا چیز دیگری را جایگزین کنید. در موردِ درمان‌های کلینیکی باید بینِ هر دوره درمان حداقل دو چرخه پوست فاصله باشد –این زمانی است که پوست افراد به صورتِ طبیعی بازسازی می‌شود (برای یک زنِ بالایِ ۴۰سال این زمان بینِ ۴ تا ۶ هفته است).
«به‌خاطر داشته باشید که بعد از استفاده از درمان‌های لیزرپایه، پوست حتی از قبل نیز در برابر اشعه فربنفشِ خورشید حساس‌تر می‌شود.»
دکتر سوفی شاتر، متخصص پوست، می‌گوید: «آسیبِ کنترل‌شده نباید تبدیل به یک رژیم درمانیِ هفتگی یا ماهیانه شود. این کار فقط در موردِ یک بافتِ خاص و با فواصلِ مشخص باید صورت گیرد.»
متخصصِ زیست-شیمی، نوشین قریشی، به افرادی که از کرم‌های حاوی رتینول یا گلیکولیک اسید برای لایه‌برداری استفاده می‌کنند توصیه می‌کند به جای مقادریرِ زیادِ این کرم‌ها مثلاً اسید گلیکولیک ۱۰ درصد یا رتینول در بالاترین دوزِ موجود، مقادیرِ بسیار پایین آن‌ها را به شکلِ منظم استفاده کنند تا به نظر نرسد که حمله اتمی به پوست صورت گرفته است. او تأکید می کند: «دستیابی به تغییراتِ پوستی در کوتاه‌مدت پوست را تخریب می‌کند.»
دراین‌بین تعدادِ مخالفانِ تخریبِ کنترل‌شده پوست رو به افزایش است و آن‌ها این روشِ درمانی را نفرینی برای پوست می‌دانند.
دکتر بِن جانسون از لندن می‌گوید: «اینکه با زخمی کردنِ پوست آن را مجبور کنیم به چرخه تولیدِ سلول‌های تازه وارد شود یک نسخه فاجعه‌آمیز است.»
او بر این باور است که پوست به‌طور مداوم در حالِ بازسازی و جوان‌سازیِ خود است و قادر است سلول‌های مرده را طبقِ برنامه‌ریزیِ مشخص و به موقع از بین ببرد. او می‌گوید، این درست است که با افزایشِ سن توانایی پوست برای محافظت از خود از طریقِ تولیدِ کلاژنِ جایگزین کاهش پیدا می‌کند، اما تخریبِ کنترل‌شده پوست باعث می‌شود همین منابعی که اکنون [به‌دلیلِ افزایشِ سن]به قدرِ کافی غنی نیستند، نتوانند از لایه‌های عمقی پوست، جاییکه کلاژن برای ترمیمِ آسیب‌های جدید تولید می‌شود، محافظت کنند.
درنتیجه، لایه‌های سطحیِ پوست به‌طور موقتی بسیار زیبا جلوه می‌کند، اما این کار در طولِ زمان باعثِ ضعیف‌شدنِ ساختارِ پوست و انسجامِ آن می‌شود و فرایندِ پیری با سرعتِ بیشتری رخ می‌دهد.
دکتر جانسون برای اینکه عمقِ فاجعه را بیشتر نشان دهد، می‌گوید، تحقیقات نشان می‌دهد که پوست فقط بینِ ۸۵ تا ۹۰ درصد از زخم‌ها را می‌تواند ترمیم کند، بنابراین شما با هر بار تخریبِ پوست خود سطحی از التهابِ دائمی را ایجاد می‌کنید که این اتفاق همراه می‌شود با تخریبِ دی‌اِن‌اِی که اغلبِ ابزار‌های درمانی که از حرارت استفاده می‌کنند باعثِ آن می‌شوند.
به‌طور خلاصه «دستاورد‌های کوتاه‌مدتی که از تخریبِ کنترل‌شده پوست به دست می‌آید به تخریبِ بلندمدتِ پوست منجر می‌شود.»
دکتر جانسون تغذیه پوست با موادِ زیستیِ فعال را توصیه می‌کند. برای مثال موادِ پوستی‌ای که عصاره گیاهِ سولیداگو (نوعی آفتابگردان) در آن‌ها به کار رفته است، برای لایه‌برداریِ پوست مفید هستند.
