کرونا؛ چطور با مسئله مشروبات الکلی در دوران قرنطینه کنار بیاییم
رأی دهید
به نظر میرسد برای بعضیها مشروبات الکلی پاسخ کنار آمدن با مشکل ماندن در خانه است.
دادههای بدست آمده از آمریکا نشان میدهد که در هفته منتهی به ٢١ مارس فروش مشروبات الکلی ٥٥ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل افزایش یافته است.
اطلاعات مشابه از بریتانیا و فرانسه هم نشانگر افزایش فروش مشروبات الکلی در این کشورها است. این امر حالا نگرانیها را در مورد ایجاد مشکلات تازه برای سلامت افراد برانگیخته است.
ممنوعیت کامل
آفریقای جنوبی و هند برای جلوگیری از ارتباطات افراد، اعمال محدودیتها برای ماندن در خانه را با ممنوعیت کامل فروش مشروبات الکلی همراه کردهاند.
این ممنوعیت یک رشته چالشهای جدی برای کسانی مانند راتیش سوکوماران که در ایالت جنوبی کرالا در هند زندگی میکند، ایجاد کرده است.
او میگوید:" من مرتب مشروب میخورم. اگر نتوانم مشروب بخورم و نتوانم از خانه بیرون بروم دچار مشکل روحی میشوم."
فرصتی برای ترک
تعطیلی سه هفتهای در هند حالا فرصتی برای راتیش به وجود آورده که از خود سوال کند وابستگیاش به خوردن مرتب مشروب چقدر بوده و تصمیم گرفته از این فرصت برای ترک آن استفاده کند.
زندگی بدون الکل برای راتیش که ظرف ٢٥ سال گذشته مشروب میخورده تجربه تازهای است.
او میگوید:" در تعطیلات اخر هفته من ترجیح میدهم که بعد از غروب آفتاب مشروب بخورم اما وقتی که در مرخصی و تعطیلات هستم از بعد از ظهر شروع میکنم."
او به خاطر اینکه در شش ماه گذشته مرتب در سفر بوده تقریبا هر روز مشروب می خورده.
همسر او مانند بسیاری دیگر از زنان در هند عادت به خوردن مشروب ندارد و اجازه نمیدهد که شوهرش در خانه پارتی بگیرد، بنابراین راتیش بیشتر اوقات برای خوردن مشروب به بارها و پابهای محلی میرود و با دوستانش مینوشد.
آزمایش خویشتنداری
در هند مشروبات الکلی معمولا در فروشگاههای مخصوص فروخته میشود و به ندرت میتوان آن را در سوپرمارکتها پیدا کرد.
وقتی که مقامات هند محدودیتهای مربوط به شیوع کرونا را اعمال کردند، یکی از دوستان راتیش بلافاصله به سراغ مغازهها رفت تا قبل از تعطیلی مشروب بخرد و انبار کند اما برعکس او راتیش تصمیم گرفت خود را به محک آزمایش بگذارد تا ببیند چقدر به مشروب وابسته است.
اما بعد از هفت روز او احساس می کند که واقعا به مشروب نیاز دارد و درصدد کمک از دوستانش بر میآید اما تلاش هایش بیهوده میماند.
آنچه که راتیش تجربه کرده مشابه تجربه تعداد زیادی از مردم در سراسر دنیا است که تلاش میکنند این گونه از عادتهای خود را کنار بگذارند.
در همین حال کسانی که درصدد کمک برای ترک و یا کنترل عادت وابستگی خود به مشروبات الکلی هستند در دوران تعطیلیها دیگر نمیتوانند تماس مستقیم با سرویسهای مشاورهای در این مورد داشته باشند.
بعد از اعلام مقررات و محدودیتها در بریتانیا، یک سازمان حمایتی اقدام به برگزاری جلساتی اینترنتی برای کسانی کرده که مشکل اعتیاد به مشروبات الکلی دارند.
این سازمان میگوید از شروع ماه مارس شمار درخواستهای تلفنی کمک از این سازمان در بریتانیا ٢٢ درصد و استفاده از سرویسهای چت آن هم تقریبا یک سوم افزایش یافته است.
او میگوید اما این کلمات نتوانست کمک چندانی به آرام شدنش بکند.
او میگوید:" حالتم طوری بود که انگار بدنم بشدت احتیاج به الکل دارد. نمیتوانستم تمرکز کنم. تلاش میکردم که فیلم تماشا کنم اما این هم نمیتوانست فکرم را از الکل منحرف کند."
راتیش میگوید هر چه بیشتر تلاش میکردم فکرم را از الکل دور کنم حالت بی قراریام شدیدتر میشد:" شبها نمیتوانستم بخوابم، بشدت حساس شده بودم و به نظر میرسید که شب هرگز به پایان نمیرسد. تنها وقتی که نخستین پرتوهای فرا رسیدن صبح را میدیدم یک کمی آرام میشدم."
او میگوید:"من کاملا میتوانستم درک کنم چرا مردم نا امید هستند. احساس اینکه واقعا الان نیاز به الکل داری واقعی بود."
علایم ترک الکل میتواند خیلی شدید باشد. لرزش، اضطراب و عصبانیت از جمله این نشانهها هستند.
رسانههای محلی در کرالا مواردی را گزارش کردهاند که در پی اعمال محدودیتها برای ماندن در خانه بعضی از افراد ظاهرا به خاطر دسترسی نداشتن به مشروبات الکلی خودکشی کردهاند.
دکتر جی اس ویجایکریشنان، دبیر کل انجمن پزشکی دولت میگوید برای یافتن علت واقعی خودکشی این افراد نیاز به کالبدشکافی است.
دولت در ابتدا در واکنش به گزارش رسانهها در این مورد از پزشکان خواست برای کسانی که به خاطر دسترسی نداشتن به الکل دچار عارضههایی شدهاند الکل تجویز کنند که این خود باعث مشکلات دیگر شد.
اخلاق پزشکی
انجمن پزشکی هند از دادن مجوز به پزشکان برای تجویز الکل خودداری کرد. پزشکان میگویند وابستگی به الکل یک بیماری است و چنین تجویزهایی مخالف اخلاق پزشکی است.
بازگشت به مورد اولی
اما راتیش که بالاخره چارهای به جز کنار آمدن با عوارض ترک مشروبات الکلی نداشت حالا بر روی هدف اولیه خود تمرکز کرده که بتواند وابستگیاش به الکل را به طور کلی کنار بگذارد.
او میگوید:" من دارم باور میکنم که میتوانم بدون مشروبات الکلی هم زندگی کنم. حتی اگر این مشروبات در دسترس هم باشند."
راتیش امیدوار است که تغییراتی که در او به وجود آمده بیشتر از مقررات در خانه ماندن به طول انجامد.