درخواست خانواده فرشاد پسر موبایل فروش اسلامشهری که با مرگ دلخراشش دل جامعه را بدرد آورد

توی دنیا ،این گناه اجتماعی هست نه شخصی،،یعنی اجتماع یا مدعی العموم تعیین می کنه نه اشخاص مثل پدر مادر . اینها شخصی کردن تا مردم به جون هم بیفتند، ما هم افتادیم بجون هم ، مثل اون بازی گلادیاتورها همدیگر رو توی میدان بازی می کشیم تا اینها تماشاکنن

قصاص و اعدام یک قانون اسلامی است. جمهوری اسلامی هم تمام سعیش بر همینه که هرچه بیشتر از راه‌های مختلف ایدئولوژی‌های خودش رو به مردم حقنه کنه تا دوام خودش رو بیشتر تضمین کنه. یکی از همون راه‌ها نشون دادن ناله و زاری خانوده‌های داغدار و درخواست‌شون برای کشتن قاتلین است تا به این وسیله هم مردم رو طالب قوانین اسلامی نگه داره و هم به دنیا نشون بدهد که مردم ایران برای دموکراسی شما پشیزی ارزش قائل نیستند و با اصرار به دنبال قوانین اسلامی هستند. حالا به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و تربیتی‌اش کاری نداریم.

جون به جون‌مون کنند وحشی‌ایم بعد توقع داریم مملکت توسط «فرشته مهربون» اداره بشه! نه بابا همین روباه‌های مکار از سرمون هم زیادی‌اند! ما تشنه خونیم. دموکراسی مموکراسی کیلویی چنده؟ ما تا این قاتل‌ها رو با شکنجه زجرکش نکنیم دل‌مون آروم نمی‌گیره. ما زجرکش کردن دوست داریم. بچه‌هامون هم با همین تربیت بزرگ می‌کنیم. آی بکشید. آی جر بدید. آی از ماتحت دارش بزنید. آی تیکه تیکه‌اش کنید. آی بندازیدش توی اسید. آی من دلم خون می‌خواد. آی من فقط با خون آروم می‌شم. بعد که قتل و جنایت توی جامعه زیاد می‌شه میان ژست فیلسوف‌مآبانه می‌گیرن که «ما را چه شده است»؟! ما را چیزی نشده، تو را یه چیزی شده. اگه این همه جر بدید جر بدید نکنید بچه‌هامون خونخوار بار نمیان. احتیاج به تفکر زیادی هم نداره منتهی مشکل اینجاست که کی حال داره فکر کنه؟ بکشیدش تموم. مسئله حل شد. کی حال داره ریشه‌یابی کنه و دو ساعت فکر کنه و روانشناسی کنه و غیره. جرش بدید بذارید بریم پی کارمون.

این سه نفر باید با بدترین وضع کشته بشند

باید هر ۳ این حیون های وحشی رو قصاص بکنن

[::hovakhshatare - تهران، ایران::]. دوست گرامی تمام مواردی رو که فرمودین درست . همه ما ریشه این خشونتها رو مدیریت کیلویی و ظالمانه این رژیم میدانیم . اما تنها چیزی که تو این لحظه به این پدر و مادر داغدیده آرامش میده ؛ اعدام این کثافت های قاتل هستش . و بعد پرداختن به علل این خشونتها و نابسامانی های روانی و رفتاری در جامعه ایران . یاد بگیریم که فقط یک لحظه خودمان را به جای این پدر و مادر رنج کشیده و داغدار بگذاریم وبه تنها چیزی که در این شرایط بسیار دردناک و غم انگیز خواسته شون هست توجه کنیم؛ بعد پشت تربیون روانشناسی و جامعه شناسی برویم . چشمها را باید شُست ؛ جور دیگر باید دید

[::Anisa - ونکوور، کانادا::]. اوه ببخشید من یادم رفته بود که برای اعدام و قتل و آدمکشی چشم‌هام رو بشورم! شما به جای این که یاد بگیرید خودتون رو به جای پدر و مادر مقتول بذارید بهتره که یاد بگیرید قانون یعنی چی. قانون این‌جوری نیست که علینقی خان پشمکی یه دفتر دستش گرفته باشه و تا یه قتل اتفاق می‌افته بدوه بره سراغ خانواده مقتول ازشون بپرسه که قاتل رو چیکار کنند! اون‌ها هم بگن باید آتیشش بزنیم تا ما دلمون خنک بشه، اون علینقی خان پشمکی هم در کتاب قانون بنویسه قاتل را باید آتش زد! نه عزیز من، قانون نوشتن این‌جوری نیست. قانون رو باید کسانی که مطالعات اجتماعی و فرهنگی و قضایی و روانشناسی دارند بنویسند تا به نفع تمام جامعه باشه نه این که برای خنک کردن دل خانواده مقتول نوشته بشه! کلا قانون برای جلوگیری از وحشی‌گری است نه این که مشوق وحشی‌گری باشه. در کل باید به حال مملکتی که در اون کشتن یک انسان «حق» انسان دیگری است گریه کرد. به حال مردمی که برای تماشای اعدام چشم‌هاشون رو می‌شورند هم همین‌طور!

[::Anisa - ونکوور، کانادا::]. اوه ببخشید من یادم رفته بود که برای اعدام و قتل و آدمکشی چشم‌هام رو بشورم! شما به جای این که یاد بگیرید خودتون رو به جای پدر و مادر مقتول بذارید بهتره که یاد بگیرید قانون یعنی چی. قانون این‌جوری نیست که علینقی خان پشمکی یه دفتر دستش گرفته باشه و تا یه قتل اتفاق می‌افته بدوه بره سراغ خانواده مقتول ازشون بپرسه که قاتل رو چیکار کنند! اون‌ها هم بگن باید آتیشش بزنیم تا ما دلمون خنک بشه، اون علینقی خان پشمکی هم در کتاب قانون بنویسه قاتل را باید آتش زد! نه عزیز من، قانون نوشتن این‌جوری نیست. قانون رو باید کسانی که مطالعات اجتماعی و فرهنگی و قضایی و روانشناسی دارند بنویسند تا به نفع تمام جامعه باشه نه این که برای خنک کردن دل خانواده مقتول نوشته بشه! کلا قانون برای جلوگیری از وحشی‌گری است نه این که مشوق وحشی‌گری باشه. در کل باید به حال مملکتی که در اون کشتن یک انسان «حق» انسان دیگری است گریه کرد. به حال مردمی که برای تماشای اعدام چشم‌هاشون رو می‌شورند هم همین‌طور!

[::hovakhshatare - تهران، ایران::]. دوست گرامی تمام مواردی رو که فرمودین درست . همه ما ریشه این خشونتها رو مدیریت کیلویی و ظالمانه این رژیم میدانیم . اما تنها چیزی که تو این لحظه به این پدر و مادر داغدیده آرامش میده ؛ اعدام این کثافت های قاتل هستش . و بعد پرداختن به علل این خشونتها و نابسامانی های روانی و رفتاری در جامعه ایران . یاد بگیریم که فقط یک لحظه خودمان را به جای این پدر و مادر رنج کشیده و داغدار بگذاریم وبه تنها چیزی که در این شرایط بسیار دردناک و غم انگیز خواسته شون هست توجه کنیم؛ بعد پشت تربیون روانشناسی و جامعه شناسی برویم . چشمها را باید شُست ؛ جور دیگر باید دید

باید هر ۳ این حیون های وحشی رو قصاص بکنن

این سه نفر باید با بدترین وضع کشته بشند

جون به جون‌مون کنند وحشی‌ایم بعد توقع داریم مملکت توسط «فرشته مهربون» اداره بشه! نه بابا همین روباه‌های مکار از سرمون هم زیادی‌اند! ما تشنه خونیم. دموکراسی مموکراسی کیلویی چنده؟ ما تا این قاتل‌ها رو با شکنجه زجرکش نکنیم دل‌مون آروم نمی‌گیره. ما زجرکش کردن دوست داریم. بچه‌هامون هم با همین تربیت بزرگ می‌کنیم. آی بکشید. آی جر بدید. آی از ماتحت دارش بزنید. آی تیکه تیکه‌اش کنید. آی بندازیدش توی اسید. آی من دلم خون می‌خواد. آی من فقط با خون آروم می‌شم. بعد که قتل و جنایت توی جامعه زیاد می‌شه میان ژست فیلسوف‌مآبانه می‌گیرن که «ما را چه شده است»؟! ما را چیزی نشده، تو را یه چیزی شده. اگه این همه جر بدید جر بدید نکنید بچه‌هامون خونخوار بار نمیان. احتیاج به تفکر زیادی هم نداره منتهی مشکل اینجاست که کی حال داره فکر کنه؟ بکشیدش تموم. مسئله حل شد. کی حال داره ریشه‌یابی کنه و دو ساعت فکر کنه و روانشناسی کنه و غیره. جرش بدید بذارید بریم پی کارمون.

قصاص و اعدام یک قانون اسلامی است. جمهوری اسلامی هم تمام سعیش بر همینه که هرچه بیشتر از راه‌های مختلف ایدئولوژی‌های خودش رو به مردم حقنه کنه تا دوام خودش رو بیشتر تضمین کنه. یکی از همون راه‌ها نشون دادن ناله و زاری خانوده‌های داغدار و درخواست‌شون برای کشتن قاتلین است تا به این وسیله هم مردم رو طالب قوانین اسلامی نگه داره و هم به دنیا نشون بدهد که مردم ایران برای دموکراسی شما پشیزی ارزش قائل نیستند و با اصرار به دنبال قوانین اسلامی هستند. حالا به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و تربیتی‌اش کاری نداریم.

توی دنیا ،این گناه اجتماعی هست نه شخصی،،یعنی اجتماع یا مدعی العموم تعیین می کنه نه اشخاص مثل پدر مادر . اینها شخصی کردن تا مردم به جون هم بیفتند، ما هم افتادیم بجون هم ، مثل اون بازی گلادیاتورها همدیگر رو توی میدان بازی می کشیم تا اینها تماشاکنن

توی دنیا ،این گناه اجتماعی هست نه شخصی،،یعنی اجتماع یا مدعی العموم تعیین می کنه نه اشخاص مثل پدر مادر . اینها شخصی کردن تا مردم به جون هم بیفتند، ما هم افتادیم بجون هم ، مثل اون بازی گلادیاتورها همدیگر رو توی میدان بازی می کشیم تا اینها تماشاکنن

قصاص و اعدام یک قانون اسلامی است. جمهوری اسلامی هم تمام سعیش بر همینه که هرچه بیشتر از راه‌های مختلف ایدئولوژی‌های خودش رو به مردم حقنه کنه تا دوام خودش رو بیشتر تضمین کنه. یکی از همون راه‌ها نشون دادن ناله و زاری خانوده‌های داغدار و درخواست‌شون برای کشتن قاتلین است تا به این وسیله هم مردم رو طالب قوانین اسلامی نگه داره و هم به دنیا نشون بدهد که مردم ایران برای دموکراسی شما پشیزی ارزش قائل نیستند و با اصرار به دنبال قوانین اسلامی هستند. حالا به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و تربیتی‌اش کاری نداریم.

جون به جون‌مون کنند وحشی‌ایم بعد توقع داریم مملکت توسط «فرشته مهربون» اداره بشه! نه بابا همین روباه‌های مکار از سرمون هم زیادی‌اند! ما تشنه خونیم. دموکراسی مموکراسی کیلویی چنده؟ ما تا این قاتل‌ها رو با شکنجه زجرکش نکنیم دل‌مون آروم نمی‌گیره. ما زجرکش کردن دوست داریم. بچه‌هامون هم با همین تربیت بزرگ می‌کنیم. آی بکشید. آی جر بدید. آی از ماتحت دارش بزنید. آی تیکه تیکه‌اش کنید. آی بندازیدش توی اسید. آی من دلم خون می‌خواد. آی من فقط با خون آروم می‌شم. بعد که قتل و جنایت توی جامعه زیاد می‌شه میان ژست فیلسوف‌مآبانه می‌گیرن که «ما را چه شده است»؟! ما را چیزی نشده، تو را یه چیزی شده. اگه این همه جر بدید جر بدید نکنید بچه‌هامون خونخوار بار نمیان. احتیاج به تفکر زیادی هم نداره منتهی مشکل اینجاست که کی حال داره فکر کنه؟ بکشیدش تموم. مسئله حل شد. کی حال داره ریشه‌یابی کنه و دو ساعت فکر کنه و روانشناسی کنه و غیره. جرش بدید بذارید بریم پی کارمون.

این سه نفر باید با بدترین وضع کشته بشند

باید هر ۳ این حیون های وحشی رو قصاص بکنن

[::hovakhshatare - تهران، ایران::]. دوست گرامی تمام مواردی رو که فرمودین درست . همه ما ریشه این خشونتها رو مدیریت کیلویی و ظالمانه این رژیم میدانیم . اما تنها چیزی که تو این لحظه به این پدر و مادر داغدیده آرامش میده ؛ اعدام این کثافت های قاتل هستش . و بعد پرداختن به علل این خشونتها و نابسامانی های روانی و رفتاری در جامعه ایران . یاد بگیریم که فقط یک لحظه خودمان را به جای این پدر و مادر رنج کشیده و داغدار بگذاریم وبه تنها چیزی که در این شرایط بسیار دردناک و غم انگیز خواسته شون هست توجه کنیم؛ بعد پشت تربیون روانشناسی و جامعه شناسی برویم . چشمها را باید شُست ؛ جور دیگر باید دید

[::Anisa - ونکوور، کانادا::]. اوه ببخشید من یادم رفته بود که برای اعدام و قتل و آدمکشی چشم‌هام رو بشورم! شما به جای این که یاد بگیرید خودتون رو به جای پدر و مادر مقتول بذارید بهتره که یاد بگیرید قانون یعنی چی. قانون این‌جوری نیست که علینقی خان پشمکی یه دفتر دستش گرفته باشه و تا یه قتل اتفاق می‌افته بدوه بره سراغ خانواده مقتول ازشون بپرسه که قاتل رو چیکار کنند! اون‌ها هم بگن باید آتیشش بزنیم تا ما دلمون خنک بشه، اون علینقی خان پشمکی هم در کتاب قانون بنویسه قاتل را باید آتش زد! نه عزیز من، قانون نوشتن این‌جوری نیست. قانون رو باید کسانی که مطالعات اجتماعی و فرهنگی و قضایی و روانشناسی دارند بنویسند تا به نفع تمام جامعه باشه نه این که برای خنک کردن دل خانواده مقتول نوشته بشه! کلا قانون برای جلوگیری از وحشی‌گری است نه این که مشوق وحشی‌گری باشه. در کل باید به حال مملکتی که در اون کشتن یک انسان «حق» انسان دیگری است گریه کرد. به حال مردمی که برای تماشای اعدام چشم‌هاشون رو می‌شورند هم همین‌طور!

توی دنیا ،این گناه اجتماعی هست نه شخصی،،یعنی اجتماع یا مدعی العموم تعیین می کنه نه اشخاص مثل پدر مادر . اینها شخصی کردن تا مردم به جون هم بیفتند، ما هم افتادیم بجون هم ، مثل اون بازی گلادیاتورها همدیگر رو توی میدان بازی می کشیم تا اینها تماشاکنن

جون به جون‌مون کنند وحشی‌ایم بعد توقع داریم مملکت توسط «فرشته مهربون» اداره بشه! نه بابا همین روباه‌های مکار از سرمون هم زیادی‌اند! ما تشنه خونیم. دموکراسی مموکراسی کیلویی چنده؟ ما تا این قاتل‌ها رو با شکنجه زجرکش نکنیم دل‌مون آروم نمی‌گیره. ما زجرکش کردن دوست داریم. بچه‌هامون هم با همین تربیت بزرگ می‌کنیم. آی بکشید. آی جر بدید. آی از ماتحت دارش بزنید. آی تیکه تیکه‌اش کنید. آی بندازیدش توی اسید. آی من دلم خون می‌خواد. آی من فقط با خون آروم می‌شم. بعد که قتل و جنایت توی جامعه زیاد می‌شه میان ژست فیلسوف‌مآبانه می‌گیرن که «ما را چه شده است»؟! ما را چیزی نشده، تو را یه چیزی شده. اگه این همه جر بدید جر بدید نکنید بچه‌هامون خونخوار بار نمیان. احتیاج به تفکر زیادی هم نداره منتهی مشکل اینجاست که کی حال داره فکر کنه؟ بکشیدش تموم. مسئله حل شد. کی حال داره ریشه‌یابی کنه و دو ساعت فکر کنه و روانشناسی کنه و غیره. جرش بدید بذارید بریم پی کارمون.

این سه نفر باید با بدترین وضع کشته بشند

باید هر ۳ این حیون های وحشی رو قصاص بکنن

قصاص و اعدام یک قانون اسلامی است. جمهوری اسلامی هم تمام سعیش بر همینه که هرچه بیشتر از راه‌های مختلف ایدئولوژی‌های خودش رو به مردم حقنه کنه تا دوام خودش رو بیشتر تضمین کنه. یکی از همون راه‌ها نشون دادن ناله و زاری خانوده‌های داغدار و درخواست‌شون برای کشتن قاتلین است تا به این وسیله هم مردم رو طالب قوانین اسلامی نگه داره و هم به دنیا نشون بدهد که مردم ایران برای دموکراسی شما پشیزی ارزش قائل نیستند و با اصرار به دنبال قوانین اسلامی هستند. حالا به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و تربیتی‌اش کاری نداریم.

[::Anisa - ونکوور، کانادا::]. اوه ببخشید من یادم رفته بود که برای اعدام و قتل و آدمکشی چشم‌هام رو بشورم! شما به جای این که یاد بگیرید خودتون رو به جای پدر و مادر مقتول بذارید بهتره که یاد بگیرید قانون یعنی چی. قانون این‌جوری نیست که علینقی خان پشمکی یه دفتر دستش گرفته باشه و تا یه قتل اتفاق می‌افته بدوه بره سراغ خانواده مقتول ازشون بپرسه که قاتل رو چیکار کنند! اون‌ها هم بگن باید آتیشش بزنیم تا ما دلمون خنک بشه، اون علینقی خان پشمکی هم در کتاب قانون بنویسه قاتل را باید آتش زد! نه عزیز من، قانون نوشتن این‌جوری نیست. قانون رو باید کسانی که مطالعات اجتماعی و فرهنگی و قضایی و روانشناسی دارند بنویسند تا به نفع تمام جامعه باشه نه این که برای خنک کردن دل خانواده مقتول نوشته بشه! کلا قانون برای جلوگیری از وحشی‌گری است نه این که مشوق وحشی‌گری باشه. در کل باید به حال مملکتی که در اون کشتن یک انسان «حق» انسان دیگری است گریه کرد. به حال مردمی که برای تماشای اعدام چشم‌هاشون رو می‌شورند هم همین‌طور!

[::hovakhshatare - تهران، ایران::]. دوست گرامی تمام مواردی رو که فرمودین درست . همه ما ریشه این خشونتها رو مدیریت کیلویی و ظالمانه این رژیم میدانیم . اما تنها چیزی که تو این لحظه به این پدر و مادر داغدیده آرامش میده ؛ اعدام این کثافت های قاتل هستش . و بعد پرداختن به علل این خشونتها و نابسامانی های روانی و رفتاری در جامعه ایران . یاد بگیریم که فقط یک لحظه خودمان را به جای این پدر و مادر رنج کشیده و داغدار بگذاریم وبه تنها چیزی که در این شرایط بسیار دردناک و غم انگیز خواسته شون هست توجه کنیم؛ بعد پشت تربیون روانشناسی و جامعه شناسی برویم . چشمها را باید شُست ؛ جور دیگر باید دید

[::hovakhshatare - تهران، ایران::]. دوست گرامی تمام مواردی رو که فرمودین درست . همه ما ریشه این خشونتها رو مدیریت کیلویی و ظالمانه این رژیم میدانیم . اما تنها چیزی که تو این لحظه به این پدر و مادر داغدیده آرامش میده ؛ اعدام این کثافت های قاتل هستش . و بعد پرداختن به علل این خشونتها و نابسامانی های روانی و رفتاری در جامعه ایران . یاد بگیریم که فقط یک لحظه خودمان را به جای این پدر و مادر رنج کشیده و داغدار بگذاریم وبه تنها چیزی که در این شرایط بسیار دردناک و غم انگیز خواسته شون هست توجه کنیم؛ بعد پشت تربیون روانشناسی و جامعه شناسی برویم . چشمها را باید شُست ؛ جور دیگر باید دید

[::Anisa - ونکوور، کانادا::]. اوه ببخشید من یادم رفته بود که برای اعدام و قتل و آدمکشی چشم‌هام رو بشورم! شما به جای این که یاد بگیرید خودتون رو به جای پدر و مادر مقتول بذارید بهتره که یاد بگیرید قانون یعنی چی. قانون این‌جوری نیست که علینقی خان پشمکی یه دفتر دستش گرفته باشه و تا یه قتل اتفاق می‌افته بدوه بره سراغ خانواده مقتول ازشون بپرسه که قاتل رو چیکار کنند! اون‌ها هم بگن باید آتیشش بزنیم تا ما دلمون خنک بشه، اون علینقی خان پشمکی هم در کتاب قانون بنویسه قاتل را باید آتش زد! نه عزیز من، قانون نوشتن این‌جوری نیست. قانون رو باید کسانی که مطالعات اجتماعی و فرهنگی و قضایی و روانشناسی دارند بنویسند تا به نفع تمام جامعه باشه نه این که برای خنک کردن دل خانواده مقتول نوشته بشه! کلا قانون برای جلوگیری از وحشی‌گری است نه این که مشوق وحشی‌گری باشه. در کل باید به حال مملکتی که در اون کشتن یک انسان «حق» انسان دیگری است گریه کرد. به حال مردمی که برای تماشای اعدام چشم‌هاشون رو می‌شورند هم همین‌طور!

قصاص و اعدام یک قانون اسلامی است. جمهوری اسلامی هم تمام سعیش بر همینه که هرچه بیشتر از راه‌های مختلف ایدئولوژی‌های خودش رو به مردم حقنه کنه تا دوام خودش رو بیشتر تضمین کنه. یکی از همون راه‌ها نشون دادن ناله و زاری خانوده‌های داغدار و درخواست‌شون برای کشتن قاتلین است تا به این وسیله هم مردم رو طالب قوانین اسلامی نگه داره و هم به دنیا نشون بدهد که مردم ایران برای دموکراسی شما پشیزی ارزش قائل نیستند و با اصرار به دنبال قوانین اسلامی هستند. حالا به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و تربیتی‌اش کاری نداریم.

باید هر ۳ این حیون های وحشی رو قصاص بکنن

این سه نفر باید با بدترین وضع کشته بشند

جون به جون‌مون کنند وحشی‌ایم بعد توقع داریم مملکت توسط «فرشته مهربون» اداره بشه! نه بابا همین روباه‌های مکار از سرمون هم زیادی‌اند! ما تشنه خونیم. دموکراسی مموکراسی کیلویی چنده؟ ما تا این قاتل‌ها رو با شکنجه زجرکش نکنیم دل‌مون آروم نمی‌گیره. ما زجرکش کردن دوست داریم. بچه‌هامون هم با همین تربیت بزرگ می‌کنیم. آی بکشید. آی جر بدید. آی از ماتحت دارش بزنید. آی تیکه تیکه‌اش کنید. آی بندازیدش توی اسید. آی من دلم خون می‌خواد. آی من فقط با خون آروم می‌شم. بعد که قتل و جنایت توی جامعه زیاد می‌شه میان ژست فیلسوف‌مآبانه می‌گیرن که «ما را چه شده است»؟! ما را چیزی نشده، تو را یه چیزی شده. اگه این همه جر بدید جر بدید نکنید بچه‌هامون خونخوار بار نمیان. احتیاج به تفکر زیادی هم نداره منتهی مشکل اینجاست که کی حال داره فکر کنه؟ بکشیدش تموم. مسئله حل شد. کی حال داره ریشه‌یابی کنه و دو ساعت فکر کنه و روانشناسی کنه و غیره. جرش بدید بذارید بریم پی کارمون.

توی دنیا ،این گناه اجتماعی هست نه شخصی،،یعنی اجتماع یا مدعی العموم تعیین می کنه نه اشخاص مثل پدر مادر . اینها شخصی کردن تا مردم به جون هم بیفتند، ما هم افتادیم بجون هم ، مثل اون بازی گلادیاتورها همدیگر رو توی میدان بازی می کشیم تا اینها تماشاکنن