رقصاندن مردی که قذافی را به رقص در می‌آورد؛ محسن رفیقدوست

ایندیپندنت فارسی :آنقدر به قذافی نزدیک بوده که در یکی از جشن‌های ملی لیبی خطاب به او گفته است: «مثل خر داری کیف می‌کنی!» می‌گوید در آن جشن که حسن روحانی، رییس‌جمهوری فعلی ایران نیز در آن حضور داشته قبل از ورود قذافی به خیمه‌گاهش با روحانی قرار می‌گذارد که قذافی را وادار به رقصیدن کند: «تا از دور او را دیدم، پریدم وسط گفتم «یا معمر! یابن الخیمه! انت قائم دیمه دیمه»، یعنی «ای معمر! فرزند خیمه! تو تا ابد رهبر هستی»... قذافی هم آمد وسط. به دکتر روحانی گفتم بیا ببین! به قذافی هم گفتم مثل خر داری کیف می‌کنی!»
 
این روزها محسن رفیق‌دوست، که به ادعای خودش می‌توانسته قذافی را در خیمه‌گاهش به رقص درآورد، در معرض تندترین انتقادهای جوانان حامی رهبر ایران است و به نظر می‌رسد توان پاسخ دادن به این نقدها را هم ندارد. مردی که از رانندگی ماشین آیت‌الله خمینی در روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به وزارت و ریاست بر بنیاد مستضعفان رسید و در زمان جنگ برای تامین مایحتاج نظامی ایران بین لیبی، سوریه، کره‌شمالی و کشورهای بلوک شرق در سفر و رفت و آمد بود، اکنون به اشرافی‌گری و فساد متهم شده است.
 
البته اتهام فساد به محسن رفیق‌دوست، نخستین و تنها وزیر سپاه در دولت جنگ، جدید نیست و به ابتدای دهه ۷۰ باز می‌گردد. مرتضی رفیق‌دوست برادر محسن رفیق‌دوست، که سال‌ها رییس کمیته سعدآباد بود، با همکاری فاضل خداداد و مدیران وقت بانک صادرات با جابه‌جایی موقت وجوه دیگر حساب‌ها در حساب‌های شخصی اقدام به دریافت مبالغ زیادی اعتبار بانکی در قالب وام کرده بودند. گردش وجوه در حساب‌هایی که برای این اقدام استفاده شده بود ۱۲۳ میلیارد تومان بود و به همین دلیل این پرونده با «اختلاس ۱۲۳ میلیاردی» معروف شد.
این پرونده که نخستین پرونده اختلاس در دوران جمهوری اسلامی است پای حاج محسن رفیق‌دوست را نیز به معرکه فساد کشاند و گفته شد که این فساد به پشتوانه نفوذ او انجام شده است. در زمان برگزاری دادگاه و هنگامی که بحث احضار محسن رفیق‌دوست برای ادای شهادت مطرح شد، علی خامنه‌ای با تمدید حکم ریاست وی بر بنیاد مستضعفان و تقدیر از اقدامات پیشین او، عملا امکان حضور رفیق‌دوست در دادگاه را منتفی کرد. البته محسن رفیق‌دوست قبل از شروع دادگاه این پرونده نقش مهمی در کشاندن فاضل خداداد به ایران بازی کرد. وی در تماس تلفنی به خداداد که در فرانسه به‌سر می‌برد به او گفته بود به ایران بیاید چرا که او «شخصا حفاظت از جانش» را ضمانت خواهد کرد. خانواده فاضل خداداد، دوست و همکار خانواده رفیق‌دوست از قبل از انقلاب بودند و به واردات و صادرات میوه مشغول بودند.
 
این دادگاه نهایتا به صدور حکم اعدام برای خداداد و حبس ابد برای مرتضی رفیق‌دوست منجر شد. خداداد در آذرماه ۱۳۷۴ اعدام و مرتضی رفیق‌دوست در سال ۱۳۸۲ عفو و از زندان آزاد شد ولی شبهه فساد از آن زمان تا کنون گریبان محسن رفیق‌دوست را رها نکرد. تنها تفاوتی که در سه دهه گذشته اتفاق افتاده آن است که در ابتدا مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی این فساد را مطرح می‌کردند و اکنون جوانان حزب‌اللهی نزدیک به علی خامنه‌ای مدعی فساد او شده‌اند.
 
در تمامی انتقاد‌های جدید از فساد و اشرافی‌گری محسن‌ رفیق‌دوست به احکام متعدد رهبر فعلی ایران برای وی و گماردن او به مدت ۱۰ سال در راس مهم‌ترین و بزرگ‌ترین بنگاه اقتصادی ایران اشاره‌ای نمی‌شود. رفیق‌دوست با اینکه دو دهه از پایان ریاستش بر بنیاد مستضعفان می‌گذرد هنوز با حکم رهبر ایران عضو هیات امنای این بنیاد است.
بنیاد نور و اتهام قاچاق روسپی‌های ایرانی
رفیق‌دوست قبل از خاتمه ریاستش بر بنیاد مستضعفان، بنیاد تعاون نور را راه انداخت و کارخانه داروسازی لقمان را که در لیست واگذاری قرار داشت خرید. ورود به تجارت دارو که بعدتر به ساخت‌وساز و واردات و صادرات هم کشید بنیاد نور را به یکی از بنگاه‌های اقتصادی بزرگ تبدیل کرد. فعالیت‌های «خیریه گل یاس» که وابسته به بنیاد تعاون نور بود در دهه ۸۰ حواشی پیرامون رفیق‌دوست را به موضوعاتی فراتر از فساد اقتصادی کشاند. این خیریه با تاسیس مرکزی به نام «خانه هدایت اسلامی» در کرج مسئول نگهداری از دخترانی بود که با حکم دادگاه‌های کرج به روسپی‌گری متهم شده بودند. با شکایت خانواده یکی از دخترها از خیریه گل یاس، موضوع قاچاق دختران ایرانی به دوبی برای روسپی‌گری نیز به لیست اتهامات رفیق‌دوست اضافه شد.
 
این پرونده که در زمان دولت محمد خاتمی به شکل گسترده در رسانه‌ها منعکس می‌شد، به دستگیری برخی از مسئولان نیروی انتظامی و همچنین محاکمه هادی منتظری مقدم، رییس وقت دادگاه انقلاب کرج منجر شد. محرمانه بودن جریان رسیدگی به این پرونده سبب شد تا اطلاعات کاملی از سرنوشت آن منتشر نشود. محسن رفیق‌دوست البته اتهام قاچاق دختران به دوبی برای روسپی‌گری را رد کرده و گفته است که بنیاد نور در تخلفات صورت گرفته نقشی نداشته است.
رفیق‌دوست لکسوس سوار!
سال گذشته سیدمحمد حسینی، وزیر اسبق ارشاد در دولت محمود احمدی‌نژاد، که برادر خودش نیز متهم به فساد است در توییتی خطاب به محسن رفیق‌دوست شیوه زندگی او را خلاف آموزه‌های اسلامی دانسته و نوشته بود: «زندگی اشرافی و روحیه تجمل‌گرایی مسئولان نه تنها با آموزه‌های اسلامی و ساده‌زیستی و تأکیدات امام و رهبری مغایر است بلکه چون سمی مهلک، کشنده‌ی اعتماد مردم به ج.ا است. بدتر و زشت تر از آن توجیه این‌ رفاه‌زدگی توسط امثال رفیق‌دوستِ لکسوس سوار  است!».

زندگی اشرافی و روحیه #تجمل_گرایی مسئولان نه تنها با آموزه های اسلامی و ساده‌زیستی و تأکیدات #امام و رهبری مغایر است بلکه چون سمی مهلک، کشنده‌ی اعتماد مردم به ج.ا است.
بدتر و زشت تر از آن توجیه این رفاه زدگی توسط امثال #رفیق_دوست لکسوس سوار است! pic.twitter.com/JfDWgeEdHZ

— سیدمحمد حسینی (@hosseini_info) 31 January 2019

جنجال‌های اخیر پیرامون محسن رفیق‌دوست به حضور او در یک برنامه تلویزیونی باز می‌گردد که در آن گفته بود که ماشین لکسوس سوار می‌شود و به نظر او اگر مدیری در بنیاد مستضعفان حقوق ۱۹ میلیونی بگیرد به واسطه فشار کار و ماموریت‌های فراوانش ایرادی ندارد.
این گفته‌ها بهانه‌ای شد برای طیف جدیدی از جریان جوان حزب‌اللهی تا وی را هدف حملات خود قرار دهند. این طیف که پیگیر موضوع مفاسد برخی از مسئولان سابق و فعلی و فعالیت‌های اقتصادی آن‌ها هستند در چهار سال گذشته افشاگری‌هایی علیه افراد سابقا پرنفوذ در جمهوری اسلامی داشته‌اند. حملات این طیف در غالب موارد متوجه کسانی شده است که به دلایل گوناگون دیگر مورد وثوق علی خامنه‌ای نیستند. این موضوع شائبه برخورد گزینشی با موضوع فساد و استفاده از آن برای تسویه حساب سیاسی و حذف برخی عناصر قدیمی و روی‌کار آوردن طیف جدیدی از نیروها را ایجاد کرده است.
 
مواجهه این طیف جدید از جوانان حزب‌اللهی با مقربین سابق و مغضوبین فعلی رهبر ایران، تا به حال در حد افشاگری‌های رسانه‌ای باقی مانده است و هیچ کدام از چهره‌های کلیدی به دادگاه کشیده نشده‌اند. حمایت جریان رسانه‌ای سپاه از افشاگری‌های گاه و بیگاه این افراد (که در فضای مجازی هم به‌شدت فعالند) موضوع مدیریت سپاه در این افشاگری‌ها را برجسته ساخته است.
 
باقی‌ماندن سطح برخورد با افرادی همچون محسن رفیق‌دوست در حد حملات رسانه‌ای و مجازی نشان می‌دهد که رهبر ایران بیشتر به دنبال شکل دادن به آرایشی جدید از نیروها و چهره‌های جدید در مناصب و مسئولیت‌های مختلف است تا مقابله با چهره‌های فاسد و پالایش نظام سیاسی تحت امرش.