سخنان واقعا شنیدنی مدیر یک دبیرستان دخترانه که از بلندگوی مدرسه پخش می شود

برای حفظ میز ببین چه کارهایی که نمیکنن

بیچاره دختران این مدرسه. حاضرم ملیکا جونمو تو خونه درس بدم و فقط تو امتحانات شرکت کنه اما تو مدرسه اینجور روانی ها درس نخونه. البته تا ملیکا بزرگ شه ، امیدوارم وضع درست شه.

90%گرفتاری و بدبختی و توسری خوردن مردم ایران بخاطر بی حالی و بی تفاوتی شات هست.اگر 50 60 نفر از اولیاء مدرسه با جدیت با این افکار پوشالی و تحقیرآمیز برخورد جدی بکنند و این اشغال را راز مدرسه بیرون کنند,اشغال دومی پیدا نمیشود.من نمیدانم چه کسی این صدا را ضبط کرده,اگر از اولیا ء بوده که واقعا من بجای او شرمندم. بیرون مدرسه ایستاده و میشنوی بفرزندت توهین میکند و تو بی توجه فقط صدایش را ضبط میکنی؟ که چی شود ,حتم بروی تو خونه ات و گوش کنی و هی باو فحش بدهی,فقط مواظب باش با خودت دست بیخه نشوی

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

تو پیش دانشگاهی که بودم ناظم مدرسه دم در می ایستاد هر کس کرم پودر زده بود دست میکشید رو صورتشون و مجبورشون میکرد پاکش کنند. یادمه بخاطر جوراب نازک دنبالم می افتادن و میگفتن جورابش خیلی نازکه! در صورتیکه شلوارم روی کفشم رو گرفته بود و مانتوم هم تا کف پام بود .

تو پیش دانشگاهی که بودم ناظم مدرسه دم در می ایستاد هر کس کرم پودر زده بود دست میکشید رو صورتشون و مجبورشون میکرد پاکش کنند. یادمه بخاطر جوراب نازک دنبالم می افتادن و میگفتن جورابش خیلی نازکه! در صورتیکه شلوارم روی کفشم رو گرفته بود و مانتوم هم تا کف پام بود .

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

90%گرفتاری و بدبختی و توسری خوردن مردم ایران بخاطر بی حالی و بی تفاوتی شات هست.اگر 50 60 نفر از اولیاء مدرسه با جدیت با این افکار پوشالی و تحقیرآمیز برخورد جدی بکنند و این اشغال را راز مدرسه بیرون کنند,اشغال دومی پیدا نمیشود.من نمیدانم چه کسی این صدا را ضبط کرده,اگر از اولیا ء بوده که واقعا من بجای او شرمندم. بیرون مدرسه ایستاده و میشنوی بفرزندت توهین میکند و تو بی توجه فقط صدایش را ضبط میکنی؟ که چی شود ,حتم بروی تو خونه ات و گوش کنی و هی باو فحش بدهی,فقط مواظب باش با خودت دست بیخه نشوی

بیچاره دختران این مدرسه. حاضرم ملیکا جونمو تو خونه درس بدم و فقط تو امتحانات شرکت کنه اما تو مدرسه اینجور روانی ها درس نخونه. البته تا ملیکا بزرگ شه ، امیدوارم وضع درست شه.

برای حفظ میز ببین چه کارهایی که نمیکنن

برای حفظ میز ببین چه کارهایی که نمیکنن

بیچاره دختران این مدرسه. حاضرم ملیکا جونمو تو خونه درس بدم و فقط تو امتحانات شرکت کنه اما تو مدرسه اینجور روانی ها درس نخونه. البته تا ملیکا بزرگ شه ، امیدوارم وضع درست شه.

90%گرفتاری و بدبختی و توسری خوردن مردم ایران بخاطر بی حالی و بی تفاوتی شات هست.اگر 50 60 نفر از اولیاء مدرسه با جدیت با این افکار پوشالی و تحقیرآمیز برخورد جدی بکنند و این اشغال را راز مدرسه بیرون کنند,اشغال دومی پیدا نمیشود.من نمیدانم چه کسی این صدا را ضبط کرده,اگر از اولیا ء بوده که واقعا من بجای او شرمندم. بیرون مدرسه ایستاده و میشنوی بفرزندت توهین میکند و تو بی توجه فقط صدایش را ضبط میکنی؟ که چی شود ,حتم بروی تو خونه ات و گوش کنی و هی باو فحش بدهی,فقط مواظب باش با خودت دست بیخه نشوی

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

تو پیش دانشگاهی که بودم ناظم مدرسه دم در می ایستاد هر کس کرم پودر زده بود دست میکشید رو صورتشون و مجبورشون میکرد پاکش کنند. یادمه بخاطر جوراب نازک دنبالم می افتادن و میگفتن جورابش خیلی نازکه! در صورتیکه شلوارم روی کفشم رو گرفته بود و مانتوم هم تا کف پام بود .

برای حفظ میز ببین چه کارهایی که نمیکنن

بیچاره دختران این مدرسه. حاضرم ملیکا جونمو تو خونه درس بدم و فقط تو امتحانات شرکت کنه اما تو مدرسه اینجور روانی ها درس نخونه. البته تا ملیکا بزرگ شه ، امیدوارم وضع درست شه.

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

تو پیش دانشگاهی که بودم ناظم مدرسه دم در می ایستاد هر کس کرم پودر زده بود دست میکشید رو صورتشون و مجبورشون میکرد پاکش کنند. یادمه بخاطر جوراب نازک دنبالم می افتادن و میگفتن جورابش خیلی نازکه! در صورتیکه شلوارم روی کفشم رو گرفته بود و مانتوم هم تا کف پام بود .

90%گرفتاری و بدبختی و توسری خوردن مردم ایران بخاطر بی حالی و بی تفاوتی شات هست.اگر 50 60 نفر از اولیاء مدرسه با جدیت با این افکار پوشالی و تحقیرآمیز برخورد جدی بکنند و این اشغال را راز مدرسه بیرون کنند,اشغال دومی پیدا نمیشود.من نمیدانم چه کسی این صدا را ضبط کرده,اگر از اولیا ء بوده که واقعا من بجای او شرمندم. بیرون مدرسه ایستاده و میشنوی بفرزندت توهین میکند و تو بی توجه فقط صدایش را ضبط میکنی؟ که چی شود ,حتم بروی تو خونه ات و گوش کنی و هی باو فحش بدهی,فقط مواظب باش با خودت دست بیخه نشوی

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

90%گرفتاری و بدبختی و توسری خوردن مردم ایران بخاطر بی حالی و بی تفاوتی شات هست.اگر 50 60 نفر از اولیاء مدرسه با جدیت با این افکار پوشالی و تحقیرآمیز برخورد جدی بکنند و این اشغال را راز مدرسه بیرون کنند,اشغال دومی پیدا نمیشود.من نمیدانم چه کسی این صدا را ضبط کرده,اگر از اولیا ء بوده که واقعا من بجای او شرمندم. بیرون مدرسه ایستاده و میشنوی بفرزندت توهین میکند و تو بی توجه فقط صدایش را ضبط میکنی؟ که چی شود ,حتم بروی تو خونه ات و گوش کنی و هی باو فحش بدهی,فقط مواظب باش با خودت دست بیخه نشوی

تو پیش دانشگاهی که بودم ناظم مدرسه دم در می ایستاد هر کس کرم پودر زده بود دست میکشید رو صورتشون و مجبورشون میکرد پاکش کنند. یادمه بخاطر جوراب نازک دنبالم می افتادن و میگفتن جورابش خیلی نازکه! در صورتیکه شلوارم روی کفشم رو گرفته بود و مانتوم هم تا کف پام بود .

پارسال خونه مون کنار یک دبیرستان دخترانه بود هر روز صبح صدای نکره مدیر مدرسه گوشمو کر میکرد . یادمه تو راهنمایی یک مدیر داشتیم رشتی بود تو بندر دخترای بندری که اهل جوراب پوشیدن نبودن رو می برد دفتر کفش شون رو میگرفت و مجبورشون میکرد با پای برهنه برگردن سر کلاس. یبار هم بردمون تو حیاط هرکس از این بندری ها که کفش بدون جوراب پوشیده بودن رو مجبور کرد بدون کفش تو قسمتی از حیاط که پر از مورچه های خیلی بزرگ بود بایستن. مورچه های بزرگ از شلوار این دخترا بالا میرفتن و بهشون اجازه نمیداد مورچه ها رو بتکونند. مدیره با لذت پا رو پا انداخته بود و چای میخورد و میخندید به اونا.

بیچاره دختران این مدرسه. حاضرم ملیکا جونمو تو خونه درس بدم و فقط تو امتحانات شرکت کنه اما تو مدرسه اینجور روانی ها درس نخونه. البته تا ملیکا بزرگ شه ، امیدوارم وضع درست شه.

برای حفظ میز ببین چه کارهایی که نمیکنن