کشف یک منبع عظیم آب شیرین در اقیانوس اطلس

محققان در نزدیکی ساحل شمال شرقی آمریکا یک آبخوان عظیم حاوی آب تازه کشف کرده اند که زیر آب شور اقیانوس اطلس قرار دارد.
 
به گزارش مهر به نقل از دیلی میل، در تحقیق جدیدی از کف دریا در سواحل شمال شرقی آمریکا دانشمندان یک آبخوان عظیم از آب تازه کشف کرده‌اند که میان رسوبات متخلخل و زیر آب شور اقیانوس قرار دارد.
 
به نظر می‌رسد این سفره آب زیر زمینی، بزرگترین آبخوان در جهان باشد. این مخزن آب از ساحل ایالت ماساچوست تا نیوجرسی امتداد دارد. به عبارت دیگر این آبخوان حدود ۵۰ مایل کشیده شده است.
 
اگر چنین مخزنی روی سطح کشف شود دریاچه‌ای عظیم در مساحت ۱۵ هزار مایل مربع به وجود می‌آورد. تحقیقات نشان می‌دهد چنین آبخوان‌هایی در بسیاری از مناطق جهان وجود دارند و می‌توان با کمک آنها آب مورد نیاز برای مناطق خشک را تأمین کرد.
 
محققان دانشگاه کلمبیا با همکاری دانشمندان انستیتو اقیانوس شناسیWoods Hole با استفاده از روش‌های نوین اندازه گیری امواج الکترومغناطیس نقشه‌ای از آب تهیه کردند. «کول گوستافسون» دانشجوی دکترا در دانشگاه کلمبیا می‌گوید: ما می‌دانستیم در مناطق دور افتاده زیر آب، مخزن آب شیرین وجود دارد اما مکان دقیق آن مشخص نبود.
 
نخستین نشانه‌ها درباره وجود این آبخوان در دهه ۱۹۷۰ میلادی رصد شد. گاهی اوقات شرکت‌های مختلف هنگام حفاری در خط ساحلی برای دستیابی به نفت به آب تازه بر می‌خوردند.
 
سوراخ‌های ایجاد شده در نتیجه حفاری به کف دریا رسوخ می‌کردند و دانشمندان درباره وجود ذخایر آب در مناطق دورافتاده نیز بحث می‌کردند.
 
اما حدود ۲۰ سال قبل «کری کی» یک ژئوفیزیک شناس به شرکت‌های نفتی کمک کرد تا با ابداع روشی نوین از تصویربرداری الکترومغناطیسی برای کف دریا برای جستجوی نفت استفاده کنند.
 
این اواخر کی تصمیم گرفت از همین فناوری برای کشف ذخایر آب شیرین نیز استفاده کند.
 
او و «راب ال اوانز» از انسیستوWoods Hole Oceanographic به مدت ۱۰ روز در یک کشتی تحقیقاتی از نیوجرسی تا ماساچوست را طی کردند و موفق شدند برای نخستین بار منابعی از آب شیرین در اعماق اقیانوس اطلس کشف کنند.
 
آنها برای رصد مکان آبخوان ابزاری درون اقیانوس انداختند و در مرحله بعد امواج الکترومغناطیس زیر کف دریا را بررسی کردند. از آنجا که آب شور رسانای انرژی الکترومغناطیس است دانشمندان توانستند مکان آبخوان حاوی آب شیرین را براساس میزان رسانایی بیابند. به عبارت دیگر در مکان آبخوان رسانایی انرژی کمتر از بقیه اقیانوس بود.
 
به گفته محققان این آبخوان حدود ۱۵ تا ۲۰ هزار سال قبل به وجود آمده است.