مسیح علینژاد, صدایی رسا در مقابل جمهوری‌ اسلامی و فرستادگان جمهوری‌اسلامی به خارج

- هیچ نظام دیکتاتوری بدون سیاهه‌ای از رمزها، که جایگاه خدایگان و بنده را معین کند امکان استمرار ندارد. یکی از قدرتمندترین رمزهای جمهوری‌اسلامی «حجاب» و «عفاف» است. رمزی که همه ارکان قدرت سوگلی‌اش می‌دارند، چرا که با این رمز- ایدئولوژیک، نیمی از جامعه را مستقیما سرکوب می‌کنند و ترس را با تقدس‌دادن به این رمز ابدی می‌کنند.
- مسیح علینژاد نه اینکه موجد جنبش زنان باشد ولی بی‌شک از بهترین سازماندهندگان آن است. متاسفانه بسیار شنیده‌ایم که گویا براندازی با کمپین‌های علینژاد منافات دارد یا اینکه سعی کرده‌اند کارهای او را کوچک جلوه دهند، اما هیچ عمل براندازانه‌ای رادیکال‌تر از آنچه علینژاد انجام می‌دهد نیست: کمپین‌هایی که چون سیلاب بنیان‌های ایدئولوژیک جمهوری‌ اسلامی را در خود غرق می‌کند.
کیهان لندن: رها – زمانی فیلسوفی گفته بود که سال‌هایی در تاریخ هست که تراکم حوادث‌شان بیش از قرن‌هاست. ما در چنین سالیانی زندگی می‌کنیم. رخدادهای بدیع و گاه غیرقابل باور عادی می‌شوند و دیگر حیرتی در کار نیست. دوستان دشمن‌اند و تو با خود نجوا می‌کنی که «خود غلط بود آنچه می‌پنداشتیم.»
 
در تازه‌ترین چنین رخدادهایی نوشکفته و غیرقابل‌ باور،  خواننده‌ای که عمده محبوبیتش را از براندازانی داشت که  با او آیت‌الله بی‌بی‌سی را زمزمه می‌کردند به ناگاه با چرخشی کامل میهمان آیت‌الله می‌شود، با دردانه جمهوری‌ اسلامی در بی‌بی‌سی، نرد عشق می‌بازد و مسیح علینژاد را آماج کلمات زهرآگین اما میان‌تهی خود می‌کند. بی‌آنکه سندی رو کند همگام با پروپاگاندای نظام مقدس به او وصله بیزنس کردن در‌ لوای کمپین‌هایش می‌زند، واژه «مسیخ» را می‌آفریند تا حقیقت فرومایگی را نقاب فیلسوفانه زده باشد. بعید نیست که تیمی در وزارت اطلاعات جمهوری‌ اسلامی هم‌اکنون مشغول سندسازی باشد که دست شاهین‌شان خالی نباشد و در حضور عارفانه‌ی بعدیش در سیمای منفور آیت‌الله بی‌بی‌سی ادعایش را به اسناد وزارت اطلاعات بیاراید. اما مسیح علینژاد را دشمنان قسم‌خورده بی‌شمار است، حال یکی بیشتر. اما چرا او را چنین دشمنانی باید؟ او مگر به چه مشغول است که  تاوانش حجره‌های هزارتوی نخوت و دشمنی است؟
 
در ادامه خواهم کوشید به زاویه‌هایی کمتر دیده شده در کمپین‌های مسیح علینژاد بپردازم. زینسو، واکاوی کارکرد «رمزها» در قوام و بقای دیکتاتوری‌ها ضروری است. اما رمزهای دیکتاتور چیستند و به چکار می‌آیند؟ در نظام‌های دیکتاتوری رمزها نقشی غیرقابل انکار ایفا می‌کنند. رمزها فریزها/ مناسکی هستند که دوری یا نزدیکی به دیکتاتور و فرمانبرداری یا ایستادگی در مقابلش را نمایندگی می‌کنند. مثلا رمز «پیشوا» در آلمان هیتلری، یا «خلق»، «اردوگاه سوسیالیزم» و «رفیق» در نظام استالینی و «فتنه»، «ضدانقلاب»، «جریان انحرافی»، «معاند»، «اسلام ولایی» و… در جمهوری‌ اسلامی رمزهایی هستند که دیکتاتور طراحی می‌کند تا توسط مریدان تکرار شوند. مثلا در جریان «جنبش سبز» میزان وفاداری به شخص دیکتاتور با رمز «فتنه» ارزیابی می‌شد و در مواجهه با زیاده‌خواهی‌های احمدی نژاد، رمز  «جریان انحرافی» معیار وفاداری به دیکتاتور بود.
 
هیچ نظام دیکتاتوری بدون سیاهه‌ای از رمزها، که جایگاه خدایگان و بنده را معین کند امکان استمرار ندارد. شاید گاه با تمسخر بجای مهر نماز بر پیشانی مدیران جمهوری‌ اسلامی بنگرید، بطور واضحی جای مهرها بر پیشانی بندگانِ دیکتاتور نه از سجده بسیار، که به وضوح ساختگی هستند. اما این اَشکال عجیب بر پیشانی مدیران جمهوری‌ اسلامی، رمزهایی هستند که به دیکتاتور پیغام می‌دهند که ما با تو هستیم و با تو شریک خواهیم بود در قتل‌عام و دزدی و اختلاس و غصب. برای ما مضحک، اما برای آنها نان و آب است. مناصب به آنهایی می‌رسد که رمزهای سلطانشان را تکرار میکنند و نفوذ، رانت و ژن خوب مال آنهاست که رمزها را پس از دیکتاتور نشخوار.
 
یکی از قدرتمندترین رمزهای جمهوری‌اسلامی «حجاب» و «عفاف» است. رمزی که همه ارکان قدرت سوگلی‌اش می‌دارند، چرا که با این رمز- ایدئولوژیک، نیمی از جامعه را مستقیما سرکوب می‌کنند و ترس را با تقدس‌دادن به این رمز ابدی می‌کنند. مهم نیست که نوکرها و بندگان دیکتاتور خود شخصا به حجاب و عفاف باور دارند یا نه، که البته بسیاریشان ندارند، اما کارکرد رمزها از اعتقاد شخصی فراتر می‌رود و امتی یکدست، مطیع و فرمانبر می‌آفریند. ناگزیر پیداست که تزلزل در رمزهای محبوب دیکتاتور، ارکان استبداد را خواهد لرزاند. مثلا رمز «فرقه ضاله بهائی» را ببینید. بدون وفاداری به این رمز ترقی در رده‌های بالای جمهوری اسلامی ممکن نیست. حال اگر فعالی کمپینی ایجاد کند که در آن مردم بهائیان را دوست خود بخوانند، واکنش دیکتاتور به خونریزترین وجه ممکن خواهد بود که دیکتاتور عبور از رمزهایش را تحمل نخواهد کرد.
 
اینجاست که می‌توان قدرتمندی کمپین‌های مسیح علینژاد را دریافت. او رمزهای دیکتاتور را به چالش می‌کشد و حجاب و عفاف حکومت ساخته را به تمسخر می‌گیرد، و جنبشی اجتماعی را به پهنای یک کشور سازمان می‌دهد. هیچکدام از رمزهای دیکتاتور به اندازه «حفظ حجاب» و «عفاف» در این چهل سال مورد قبول همه جناح‌های نظام نبوده است.
 
مسیح علینژاد نه اینکه موجد جنبش زنان باشد ولی بی‌شک از بهترین سازماندهندگان آن است. متاسفانه بسیار شنیده‌ایم که گویا براندازی با کمپین‌های علینژاد منافات دارد یا اینکه سعی کرده‌اند کارهای او را کوچک جلوه دهند، اما هیچ عمل براندازانه‌ای رادیکال‌تر از آنچه علینژاد انجام می‌دهد نیست: کمپین‌هایی که چون سیلاب بنیان‌های ایدئولوژیک جمهوری‌ اسلامی را در خود غرق می‌کند.
 
ما در دوره‌ی پساآگاهی زندگی می‌کنیم. بدین معنا که از جوان و پیر و زن و مرد همگی آگاهند که دغدغه جمهوری‌ اسلامی رفاه و آسایش مردم نیست بلکه وفاداری به ایدئولوژی جهان‌ستیز اسلامی است. پس چرا با وجود آگاهی کافی از ماهیت ضدمدرن و فقیرپرور جمهوری‌ اسلامی هنوز اعتراضات قدرتمندی که کلیت این نظام فاسد را به چالش بکشد شکل نگرفته است؟ دلایل قطعا متعددند، اما یکی حتما ترس عمومی از سرکوبگری خونین جمهوری‌ اسلامی است که روی خونریزترین دیکتاتورهای تاریخ را سفید کرده است. در این شرایط هر کمپینی که شهروندان را یاری کند که از ترس عبور کنند و دیکتاتور و نمادهایش را به چالش بکشند بزرگترین تهدید برای جمهوری‌ اسلامی خواهد بود. دختری گمنام در شهری کوچک با دوربین موبایلش حماسه مقاومت و عبور از ترس را به تصویر می‌کشد و پیام مقاومت را به دیگری می‌رساند و مقاومتِ جمعی دخترکانی گمنام بلای بی‌پایانی بر صلابت پوشالین دیکتاتور می‌شود. کمپین‌های مسیح علینژاد یأس را به امید و ترس را به ایستادگی تبدیل کرده‌اند.
 
براندازان خسته از ستم بسیج و سپاه چه به زیبایی هشتگ «مشت ما اسلحه ما» را آفریدند تا مقاومت را تعالی بخشند. اما حتی مشت‌های گره‌کرده‌ای که با مزدبگیران دیکتاتور می‌جنگند باید به تصویر کشیده شوند تا لذت مقاومت را در همه جای میهن بپراکنند چرا که نشر مقاومت تجلی مقاومتی نو خواهد بود. پس «دوربین» به مثابه سلاح بی‌پناهان و «مشت» آنگاه که بی‌پناهان به هم می‌پیوندند چه هارمونی زیبایی را می‌نوازند.
 
خطر بزرگی است مسیح علینژاد، که کمپین‌هایش، دختران بی‌نام و نشان و ازیادرفته‌ای را به اکتیویست‌هایی تبدیل کرد که بلای جان جمهوری‌ اسلامی شده‌اند. و دیگر نباید متعجب بود که براندازان حکومت‌ساخته از یکسو، و پروپاگاندای ولایی از سوی دیگر کمر به شکستن وی بسته‌اند. عشقبازی منحوس شاهین نجفی و رعنا رحیم‌پور، اتحاد برانداز حکومت‌ساخته بود با دستگاه تبلیغات جمهوری‌ اسلامی. در چهره‌ی رعنا رحیم‌پور که قبلا در چشمان ایرانیان سوخته بود با هذیان‌گویی‌های مضحک شاهین نجفی، که آبرویش را با خشنودی آیت‌الله بی‌بی‌سی معامله کرد، سمفونی ناهمگون و گوشخراشی است که یک معنا بیشتر ندارد: کمپین‌های مسیح علینژاد ضربه‌ای کاریست بر پیکر بی‌رمق انواع آیت‌الله‌ها!
 
مایک پمپئو و مسیح علینژاددیگر اینکه مسیح علینژادبه صدایی رسا در مقابل جمهوری‌ اسلامی و فرستادگان جمهوری‌اسلامی به خارج از کشور، مانند بهنود، نایاک، ‎ AyatollahBBCو غیره تبدیل شده است. علینژاد پدیده‌ای است نو در مبارزه سیاسی. او نیمی از جامعه را به نافرمانی سازمانیافته فرا می‌خواند و نافرمانی با کمپین‌های او قدرت می‌گیرد. پمپئو و دستیارانش اتفاقی‌ نیست که با او ملاقات می‌کنند. براندازان بسیار گلایه دارند از نفوذ اصلاح‌طلبان فاسد در خط دادن به سیاستمداران غربی، اما علینژادها می‌توانند صدای رسای بخش بزرگی از اپوزیسیونی باشند که خواهان تغییر جمهوری اسلامی هستند.