مرگ بازمانده اردوگاه‌های کار اجباری استالین درسن ۸۹ سالگی

واسیلی کوالیف دریکی از سلول های کار اجباری کولیما واسیلی کوالیف، یکی آخرین بازماندگان اردوگاه های کاراجباری استالین که گولاک نامیده می شدند، درگذشت.
 

واسیلی کوالیف که هنگام مرگ ۸۹ سال داشت از اردوگاهی یخزده در گولاک ،جان سالم به دربرد و یکی از معدود کسانی بود که شاهد مرگ وفجایع اردوگاه های کار اجباری بود.

 
اودر سال ۱۹۵۴ پس از فرار از اردوگاه کار اجباری مدت پنج ماه با دو زندانی دیگر در یک معدن یخ زده مخفی شده بود.
 
داستان کوالیف در وسما یک مجله اینترنتی خبری شهرماگادان انتشاریافته است.
 
رژیم استالین هزاران تن از کسانی را که "دشمن" می نامید از طر یق شهر ماگادان به اردوگاه های کاراجباری اعزام می کرد.
اردوگاه کار اجباری که واسیلی کوالیف در دهه ۱۹۵۰ در آن زندانی بود هنوزدرمکان سابق برجای مانده در سال ۱۹۵۰ واسیلی کوالیف که بیست سال داشت به اقدام علیه شوروی محکوم شد. اویکی از میلیون‌ها قربانی حکومت وحشت استالین بود.
 
تنها وجود یک شمشیرقدیمی که واسیلی از آن برای خرد کردن سبزیجات استفاده می کرد به عنوان مدرک محکومیت او کافی بود.
دست و پنجه نرم کردن با مرگ
واسیلی به مجله وسما گفته بود که اول اورا به شهرنوریلیسک در سییبری فرستادند اما بعد از کشف نقشه فرارش توسط نگهبانان زندان به کولیما، یکی از مشقت بار ترین اردوگاه های کاراجباری فرستاده شد.
 
درسال ۱۹۵۴ او و دو زندانی دیگر دریک معدن مخفی شدند تا مقدمات یک شورش مسلحانه را فراهم آورند اما نگهبانان از محل اختفای آنها خبرپیدا کردند و به دنبالشان آمدند.
 
واسیلی قصه فرار خود را چنین شرح می دهد: "معدنچیان که تمام گوشه وکنار معدن را می شناختند به نگهبانان گفتند که فراریان نمی توانند بیشتر از یک هفته دریخبندان معدن دوام بیاورند. بعد معدنچیان ورودی ها را با پنجره های مشبک مسدود کردند. ما پنج ماه در معدن در تاریکی مطلق و گرسنگی به سربردیم. بعد از سه ماه تمام آذوقه خود راتمام کردیم و ناچارشدیم قسمت های نرم چوب ها را بجویم."
 
واسیلی کوالیف و دو زندانی دیگر سرانجام با حفرکردن تونلی زیرسنگ های یخی توانستند از معدن خارج شوند و به گفته واسیلی "نیمه کورومثل کرم" به دنیای خارج قدم گذاشتند. اما با رسیدن به نزدیکترین شهردوباره دستگیرشدند.
سلولی انفرادی در یک اردوگاه کار اجباری که واسیلی کوالیف در آن زندانی بود واسیلی کوالیف می گوید بعد از دستگیری مورد ضرب و جرح قرارگرفت و یکی از مجازات‌هایی که علیه او انجام شد انداختن یک سگ گله به روی او بود. او می افزاید: "سگ به روی من پرید اما با چکمه هایم که کف فلزی داشت به سگ لگد زدم واورا به زمین انداختم و بعد با تمام قوا گلوی اورا گاز گرفتم سگ ناله ای کرد و جان سپرد."
 
میلیون ها تن در دوران دیکتاتوری استالین در اثرتبعید، گرسنگی، اعدام وشکنجه در اردوگاه های کار اجباری جان سپردند. واسیلی بیست ساله اما توانست جان سالم به در ببرد.
 
واسیلی کوالیف در سال ۱۹۵۷ پس از آن که نیکیتا خروشچف،جانشین استالین زندانیان اردوگاه های کاراجباری را عفو کرد، آزاد شد. اما کماکان در ماگادان باقی ماند و بعنوان مهندس سیستم شوفاژ مشغول به کارشد.
تصویرواسیلی کوالیف که در سن بیست سالگی توسط پلیس شوروی گرفته شده است خبرنگاروسما می نویسد: "واسیلی کولیف تا آخرین دقایق زندگی شوروی را به خاطر آن چه برسرمیلیون ها تن در اردوگاه های کاراجباری آورد وباعث از بین رفتن سلامت،جوانی ومرگ آنها شد نبخشید. او بعدها به اودسا بازگشت و با کسانی که اورا زندانی کرده بودند ملاقات کرد. می گفت که بی رحمی وشکنجه هایی که در اردوگاه های کار اجباری متحمل شده بود به او یاد داد که چگونه برای بقای خود مبارزه کند ولی درس دیگری که گرفت این بود که باید انسان باقی ماند."
 
الیونا کوزلووا،یک تاریخ دان روسی به بی بی سی گفت: "تعداد انگشت شماری از بازماندگان گولاک استالین زنده مانده اند. من از سه نفرشان در مسکو خبردارم اما احتمالا واسیلی آخرین بازمانده درماگادن بود."
 
به گفته الیونا کوزلووا چهارمیلیون تن دیگر از شهروندان روسی که طعم انواع زندان های دوره استالین را چشیده اند هنوز زنده هستند.
رأی دهید
دیدگاه خوانندگان
۳۷
پریستوک - تهران، ایران
گفت خورهای جمهوری اسلامی بشینن با دقت مطالعه کنند چون بعد آزادی ایران قراره بزن کردم که کار اجباری و بابت مفتخوری هایی که کردند تاوان پس بدند.
‌پنجشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۹:۰۳
۴۹
kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد
به دوستان کتاب فارسی : در ماگدان کسی پیر نمی‌شود را توصیهمیکنم. این کتاب خاطرات یک ایرانی از اردوگاه های کار اجباری روسیه است .
‌پنجشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۲:۴۱
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.