شب عروسی زنم لباس نامناسب پوشید و ... / فیلم گفتگو با اسماعیل که صبح عروسی غوغا به پا کرد

 

رکنا: اسماعیل 39 ساله که صبح چهاردهم مهرداد ماه سال جاری در غرب تهران با چاقو به جان همسر و خانواده همسرش افتاد، اظهارات جدیدی را از جزییات قتل مطرح کرد.

به گزارش گروه جنایی رکنا، هفته گذشته مردی 39 ساله به خاطر اختلافات خانوادگی همسر و مادرزن خود را با ضربات هولناک چاقو به قتل رساند و پدر زن خود را هم راهی بیمارستان کرد.

 

شب قبل جنایت  همسر اسماعیل به همراه فرزندش بعد از شرکت در جشن عروسی به خانه پدرش رفت و شب را در همان جا گذراند، صبح فردای آن روز اسماعیل به خانه پدرزن خود رفت و پسرش را به خانه خود برد و بعد از برداشتن یک چاقو به قصد درگیری به خانه پدر زنش رفت، اسماعیل که از 14 سال زندگی بی هدف خسته شده بود با 28 ضربه چاقو همسر و مادرزن خود را به قتل رساند و در این مهلکه پدرزن اسماعیل توانست از قتلگاهی که اسماعیل آن را ساخته بود جان سالم به در ببرد.

در ادامه صحبت های اسماعیل متهم این پرونده را بخوانید.

کارمند دولت بودم.

شکر اما بعد از بیماریم زندگی برایم بی معنی شد.

حمله عصبی بهم دست می داد و چندباری هم برای درمان اقدام کردم حتی پرونده های پزشکیم هم موجود است.

من در دانشگاه قبول شدم و آنجا با همسرم آشنا شدم با وجود اینکه خانواده خودم و همسرم با این ازدواج مخالف بودند با یک مهریه سنگین مهسا با من ازدواج کرد.

با هر بدبختی بود توانستم دیگر داماد سرخانه نباشم و یک خانه اجاره کنم، من در دو شیفت کار می کردم تا بتوانم خانه بخرم، چند سال کار کردم و با هم توانستیم خانه بخریم که نصف خانه را به نام مهسا زدم حتی خودرو خودم را هم به نام او زدم، با وجود اینکه من نمی خواستم بچه دارشم مهسا اصرار به این کار داشت و سال 91 آرین پسرم به دنیا آمد.

( در حال گریه ) یک هفته ای می شود.

اختلافات فرهنگی و طبقاتی ما ازهمان اوایل زندگی ما را آزار می داد ولی هرطوری که بود مشکل را حل می کردیم، اوج مشکل من و همسر یک سال آخر زندگی مان شدت گرفت.

2 سال از زندگی مشترکمان می گذشت که پدرزنم با همسایه شان درگیر شد و مهسا از من خواست با خانه پدرشان برویم، من در آن درگیری صدمه دیدم و سه روز در خانه افتادم در آن سه روز خانواده همسرم از من یک احوالپرسی هم نکردند از آنجا بود که کم کم با خانواده همسرم قطع رابطه کردم.

بیشترین ناراحتی من از آنجای شروع شد که فهمیدم همسرم خانه خرید و سندش را در یکی از بانک ها گذاشته بود و بعد از این ماجرا همسرم برای ادامه تحصیل به دانشگاه رفت در صورتی که به او گفته بودم اگر بچه دار شویم نباید ادامه تحصیل بدهی، آرین که به دنیا آمد من شیفت شب کار می کردم و روزها آرین را نگهداری می کردم و این خیلی سخت بود.

شب حادثه  همسرم داشت می رفت عروسی که دیدم لباسش پوشیده نیست به او گفتم داری میروی پاریس که او جوابم را داد و گفت بله دارم می رم پاریس، آن شب خانواده ام در خانه ام مهمان بودند و به من جلوی آنها توهین شد، آن شب خوابم نبرد و تا صبح فکر و خیال کردم. صبح رفتم خانه پدرزنم و پسرم را به خانه خودمان بردم، از خانه یک چاقو برداشتم و به قصد درگیری به خانه پدرزنم رفت، هنگامی که داخل خانه شدم پدرزنم  می خواست سرکار برود که از او خواستم چند لحظه صبر کند تا با هم صحبت کنیم. به همسرم گفتم من از این وضع خسته شدم که او گفت ایرادی ندارد از هم جدا می شویم حتی پدرزن و مادرزنم از تصمیم همسرم حمایت کردند، دیگر نفهمیدم چه شد با پا یک ضربه به پدرزنم زدم که روی زمین افتاد و یک ضربه چاقو به سینه اش زدم. مادرزنم فریاد کشید که چند ضربه هم به او زدم در این هنگام زنم به سمت بالکن رفت و از همسایه ها کمک خواست به سمت او رفتم و با ضربات چاقو وی را از پای درآوردم. تصمیم خودم را گرفته بودم و با قصد کشتن همسرم به خانه پدرزنم رفته بودم. همسایه ها هرچه از من می خواستند در را باز کنم این کار را نکردم که تلفنم زنگ خورد مادرم از من پرسید چه خبر است که فقط به او گفتم جان تو و جان آرین، چند دقیقه ای گذشت وقتی که دیدم آنها کشته شدن در را باز کردم و خودم را تحویل پلیس دادم.

او برای آوردن کمک از آنجا توانسته بود فرار کند.

نمی دانم، اما من قبلا با برق سه فاز اقدام به خودکشی کرده بودم ولی حالا برای مردن آماده هستم نه الان من از بهمن ماه سال گذشته از وقتی که بیماری افسردگی مبتلا شده بودم فکر می کردم هرلحظه در حال مردن هستم و خودم را مرده فرض می کردم، همیشه در این فکر بودم اگر خودم را بکشم زنم با مرد دیگری ازدواج می کند و پسرم با نا پدری بزرگ می شود و این عذابم می داد.

خیر، درست است چهره ام مثل آدم های معتاد ها است ولی هیچ وقت مواد مصرف نکردم.

بله از زمانی که خودکشی کردم همسرم مرا به بیمارستان برد، دکتر از من خواست چند روزی بستری باشم و چند نوع قرص برای من تجویز کرد که 2 ماهی است قرص ها را نمی خورم به خاطر اینکه دیگر اثری نداشت.

از طرفی می خواستند من در روستا بمانم و می گفتند اگر می خواهی ازدواج کنی با دختر فامیل مان ازدواج کن که وضع مالی شان خوب است.

2 تا خواهر دارم و یک برادر که همه شان در شهر خودمان زندگی می کنند.

نمی دانم فکر می کنم در غذام موادمخدری یا چیزی ریختند تا بیمار شوم.

همسرم یا همکارانم.

لیسانس.

همسرم به من می گفت سه دنگ دیگر خانه را به نام من بزن بعد از آن جدا می شویم از طرفی من فقط فکر مرگ بودم و نمی توانستم فکر زندگی جدید باشم.

اعدام، خودمم هم این را می خواهم و دنبال این نیستم که بخشیده شوم.

دوست دارم زندگی پسرم مثل من نباشد و در آرامش زندگی کند، اتفاقی که من در تمام عمرم دنبالش بودم ولی نصیبم نشد.