ایرانیان کانادا و آمریکا: نگذارید رای بدهند

"ما از رئیس جمهور ترامپ می خواهیم این حوزه های غیر قانونی اخذ رای را تعطیل و با کسانی که در بر پا شدن آنها از اجاره محل تا نظارت بر صندوق ها نقش دارند، برخورد قانونی کنید."
 
این بخشی از طوماریست که در وب سایت کاخ سفید منتشر شده است. واکنشی است به ۳۰ حوزه اخذ رایی که دفتر حفاظت منافع ایران در ایالتهای مختلف آمریکا برای تسهیل مشارکت ایرانیان مقیم آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری ۲۹ اردیبهشت برپا خواهد کرد.
 
مقام های دولت آمریکا به شرطی که امضاهای هر طوماری در سایت این کاخ به ۱۰۰ هزار برسد، موظف به پاسخگویی هستند. تا این لحظه کمتر از هزار نفر آن را امضا کرده اند. نویسندگان و حامیان آن به این طومار بسنده نکرده اند.
 
"کنت تیمرمن" یک آمریکایی فعال مخالف هر گونه گفتگو و دیپلملسی با ایران در نامه ای به وزیر خارجه آمریکا تاکید کرده که این صندوق های رای نقض قوانین آمریکاست. او یادآور شده که دیپلمات های ایرانی حق ندارند بدون مجوز فراتر از شعاع ۴۰ کیلومتری مقر سازمان ملل در نیویورک سفر کنند، در نتیجه رای گیری به شکل قانونی در ایالت های دور و نزدیک ممکن نیست. او خواسته اگر چنین مجوزی داده شده لغو شود.
 
تلفنی با آقای تیمرمن گفتگو کردم و از او پرسیدم علت مخالفتش با رای دادن ایرانیانی که معتقد به شرکت در انتخاباتند چیست؟ او گفت: "من با رای دادن موافقم اما در یک دموکراسی و در یک انتخابات واقعی با کاندیداهای واقعی. این انتخابات مثل انتخابات ریاست جمهوری عراق در دوران صدام است یا انتخابات شوروی سابق تحت رهبری استالین است."
 
آقای تیمرمن در پاسخ به این پرسش که اگر کسانی ترجیح دهند با وجود همه محدودیتها باز هم رای بدهند چرا باید این امکان از آنها گرفته شود گفت از دید او "این رای گیری در آمریکا غیر قانونیست و آنهایی که رای می دهند در ایران منافع مالی دارند یا همدستان جمهوری اسلامی هستند."
 
آقای تیمرمن ابراز امیدواری کرد که در پی نامه و طومار نوشته شده دولت ترامپ این حوزه های رای گیری را تعطیل کند.
 
در واقعیت اما این دیپلمات های ایرانی نیستند که مسولیت اداره و نظارت بر این صندوق ها را دارند بلکه داوطلبانی هستند که مورد اعتماد دیپلمات های ایرانی هستند.
 
براساس آمارهایی که چند مقام ناظر بر رای گیری های سال های گذشته در اختیارم گذاشتند، بیشترین مشارکت ایرانیان آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۰ که در آن سید محمد خاتمی برای بار دوم پیروز شد، بود. کمی بیشتر از ۱۰ هزار نفر. در سال ۹۲ این رقم حدود ۶۵۰۰ نفر در سراسر آمریکا بوده است. این مقام ها گفتند آمار سال ۸۸ در دسترسشان نیست.
 
یک مسئول برگزاری گفت انتظار دارد با توجه به تماس های تعداد زیادی از ایرانیان مقیم آمریکا برای با خبر شدن از محل حوزه های رای گیری، تعداد شرکت کنندگان افزایش چشمگیری داشته باشد.
 
آنها در وب سایت "ایران الکشن"شهرهایی که در ایالت های مختلف آمریکا رای گیری در آنها برگزار می شود را معرفی کرده اند. آدرس دقیق در این شهرها قرار است روز چهارشنبه در همین سایت اعلام شود.
 
احتمالا به این امید که گروه های مخالف رای دادن وقت کمتری برای برنامه ریزی اعتراض و تظاهرات داشته باشند.
 
همزمان تعدادی ایرانیان که در کانادا علاقه مند بودند در انتخابات شرکت کنند از نزدیک دو ماه پیش با نامه نگاری به وزیر خارجه کانادا و نمایندگانشان در مجلس این کشور خواستار صدور اجازه استقرار صندوق های رای شدند.
 
فاطمه حسینی دانشجوی دکترای رشته روانشناسی دانشگاه تورنتو که از فعالان این جمع است به من گفت در آغاز هم مقام های دولت واکنش مثبتی نداشتند و هم بعضی نمایندگان مجلس به ویژه از حزب مخالف محافظه کار برخوردهای منفی با این درخواست کردند. خانم حسینی اضافه کرد "اما پس از تماس تلفنی آقای ظریف با وزیر خارجه کانادا لحنشان عوض شد."
 
با این همه مقام های وزارت خارجه کانادا هفته پیش به من گفتند ایران دیر این درخواست را فرستاد و فرصت کافی برای فراهم کردن امکانات نبود. استدلالی که خانم حسینی آن را قانع کننده نمی داند. او گفت تعدادی از ایرانیان کانادا حالا که تلاش ها به نتیجه نرسیده تصمیم گرفته اند با هزینه شخصی به شهرهای مرزی در آمریکا که صندوق های رای در آنها برقرار خواهد بود بروند. آنها همچنین کمپینی با نام "رای من باش" راه انداخته اند تا از طریق ویدیوهای کوتاه از هموطنان در ایران که قصد رای دادن ندارند بخواهند به جای آنها به پای صندوق بروند.
 
آنها طوماری را هم که به جای امضا به روی آن انگشت خواهند زد به وزیر خارجه کانادا می دهند. در آن از دولت کانادا خواهند خواست روابط دیپلماتیک تهران-اوتاوا از سر گرفته شود تا در آینده ایرانیان کانادا برای رای دادن با مشکل رو به رو نشوند.
 
رای دادن یا ندادن در کانادا و آمریکا در این دوره بیش از بحث های سیاسی معمول در مورد موثر بودن یا نبودن شرکت در انتخابات، بر فراهم بودن امکان اخذ رای در این دو کشور که در مجموع بیش از یک و نیم میلیون ایرانی تبار در آنها زندگی می کنند متمرکز بوده است.
 
در کانادا برای ایرانیان حامی شرکت در انتخابات که تلاش هایشان ناکام ماند، فرصتی فراهم آورد تا به صورت منسجم تر پیگیر مطالبه از سر گیری مجدد رابطه دیپلماتیک با ایران شوند.
 
در آمریکا بعضی مخالفان نظام حکومتی ایران نگاهشان به دولت ترامپ است تا بلکه در صندوق ها را ببندد. آنهایی که معتقد به مشارکت هستند هم امیدوار به بی نتیجه ماندن تلاش های این مخالفان، منتظر اعلام آدرس دقیق محل های رای گیری، گرفتن مرخصی در روز کاری جمعه و رساندن خود به محل اخذ رای هستند.
نامه کنت تیمرمن به رکس تیلرسون