توقع ما از کی‌روش مثل توقع قهرمانی شوماخر با پیکان است / می خواستیم شش گل پرسپولیس را در دربی جبران کنیم ولی نشد
رأی دهید
ستاره همدانی را می توان یکی از مربی های آینده دار فوتبال ایران دانست. مربی که سال ها در کنار امیر قلعه نویی کار کرد تا بتواند فوت و فن دنیای مربیگری را از پر افتخارترین مربی لیگ برتر یاد بگیرد. همدانی خودش معتقد است سال ها پیش می توانسته به عنوان نفر اول روی نیمکت تیم لیگ برتری بنشیند اما ترجیح داده تا زمانی که آموزش هایش تمام نشده دست به چنین کاری نزند تا مهره سوخته نشود. او مهمان ما در کافه خبر بود و درباره تیم‌ملی، اختلافات کی روش و برانکو و همچنین شرایط این روزهای استقلال صحبت کرد که در ادامه می خوانید:
لیگ شانزدهم را می توان یکی از جذاب ترین لیگ های چند سال اخیر دانست. پرسپولیس از روزهای اول صدرنشین بود و تراکتورسازی هم نشان داد می تواند رقیب سرسختی برای سرخپوشان باشد. با اینکه در حال حاضر شش امتیاز اختااف دارند اما مترصد یک فرصت هستند تا بتوانند فاصله خود را صدرجدول کمتر کنند. استقلال هم که نتایج ضعیفی در ابتدای فصل گرفته بود رفته رفته جان تازه ای گرفت و در حال حاضر در رده سوم قرار دارند و حتی توانستند در دربی پیروز شوند. نظر شما درباره لیگ شانزدهم چیست؟ در وهله اول لیگ به خاطر بازی های تیم ملی و فاصله هایی که بین بازی های می افتاد از کیفیت لیگ کاسته بود. مربیان برای بازی ها برنامه ریزی می کنند و این فاصله ها باعث می شود تا بازیکنان نتوانند در شرایط مسابقه قرار بگیرند و دیرتر با یکدیگر هماهنگ می شوند. برنامه تیم ملی همه جای دنیا مهمتر است و ما هم می دانیم که این موضوع در اولویت قرار دارد اما باید برنامه ریزی هایمان را درست کنیم. مگر کشورهای دیگر تیم ملی را دوست ندارند؟ ولی برنامه ای می ریزند که نه تیم ملی ضربه بخورد نه باشگاه ها. کیفیت لیگ شانزدهم به خاطر بازی های مقدماتی جام جهانی و اردوهایی که برگزار شده بود کمی افت کرد که حتی موجب اعتراض مربیان لیگ برتری شد اما رفته رفته شرایط بهتر شد. از همه مهمتر اینکه یک اتفاق خوبی امسال رخ داده است. گرچه در سال های گذشته گه گاهی چنین چیزی می دیدیم اما امسال جلوه خوبی به لیگ داد که آن هم جوانگرایی بود. من به یاد ندارم که هیچوقت استقلال و پرسپولیس نمی توانستند از چندین بازیکن جوان استفاده کنند و همواره این تیم ها پر بود از ستاره. اما امسال هم در پرسپولیس و هم استقلال که نماد فوتبال ما محسوب می شوند دست به جوانگرایی زدند و این ترس را کنار گذاشتند. و همین موضوع لیگ ما جذاب تر کرد.
یکی از شانس هایی که استقلال آورد این بود که از سوی فیفا محروم شد و نتوانست از جپاروف و تیموریان استفاده کند. شما فکر می کنید اگر این اتفاق نمی افتاد باز هم به بازیکنانی چون اسماعیلی، نورافکن و برزای بازی می رسید؟ این اتفاق مزید بر علت شد اما من بارها گفتم وقتی منصوریان به جوان ها مثل برزای بها داد نتیجه گرفت. اگر خاطرتان باشد در بازی برابر سپاهان در اصفهان که آن زمان هم اصلا کسی نمی دانست استقلال محروم است و منصوریان از برزای استفاده کرد و جواب هم گرفت. همچنین مجید حسینی یا حسین حسینی توانستند خودشان در ترکیب استقلال نشان دهند و جواب داد و این نوید یک تغییر نسل خوب در فوتبال ایران را دارد. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که نیاز به خون و انرژی جدید داریم و این جوان ها همان هایی هستند که فوتبال ما به آنها نیاز دارد.
کسی که در چند سال گذشته در فوتبال ما دست به جوان گرایی زد کارلوس کی روش بود. او پس از جام جهانی پورعلی گنجی، آزمون، حاجی صفی، جهانبخش و عزت اللهی را به تیم ملی آورد و این بازیکنان جوان را فکیس کرد. دقیقا همین طور است. کی روش کسی بوده که این گوی را در فوتبال ما به حرکت در آورد و این موضوع یکی از دست آوردهای مهم او برای فوتبال ما محسوب می شود. تا به امروز مربیان خارجی که به ایران آمده بودند چنین تاثیرگذاری نداشتند و کی روش نشان داد کار کردن با جوان ها شهامت می خواهد.
شما خودتان یکی از منتقدان کی روش بودید. بله درسته و الان هم مخالف حضور کی روش هستم ولی نمی توان از دست آوردهایی که برای فوتبال ما داشت چشم پوشی کرد. من معتقدم ما شوماخر را به ایران آوردیم و از او خواستیم تا با پیکان قهرمان فرمول یک شود. خب این نشدنی است. ما نمی توانیم منکر توانایی ها و موفقیت های کی روش شویم اما ابزار لازم را نداریم. کارنامه ایشان کاملا مشخص است اما ما تا زمانی که امکانات مناسب نداشته باشیم بهتر از کی روش را هم بیاوریم نتیجه نخواهیم گرفت. خوبی حضور کی روش در ایران این بود که مدیران ما متوجه شدند برای پیشرفت در فوتبال باید هزینه کنند. و اینکه او به فوتبال ما یک شکل و شمایلی داده و از این مطمئن هستیم که تیم ملی گلی دریافت نمی کند. ما زمانی که با تیم های بزرگ بازی داشتیم نگران این بودیم که گل های زیادی دریافت نکنیم اما کی روش این استرس را از من گرفته و تیم او اصولی دفاع می کند.
پیشتر گفتم که ما سخت افزار، ساختار درست، سرمایه گذار نداریم. تیم ملی زمین تمرین مناسب ندارد. شما کافی است سری به کمپ بزنید و ببینید چه بر سر زمین آنجا آمده است. به نظر من اگر امکانات مان بهتر شود مربیان داخلی ما هم می توانند موفق شوند و همه این مسائل بر می گردد به اینکه ما فوتبال را مدیریت نکردیم. بنابراین من معتقدم کی روش و کی روش هایی که در این مقطع از زمان می آوریم و پولی که به آنها می دهیم را می توانیم در توسعه فوتبال مان خرج کنیم.
ما پیش از کی روش هم بودجه لازم در فوتبال داشتیم ولی وضع مان همین بود. نه زمین مناسب داشتیم نه پول مان در تیم پایه ها خرج کردیم. فکر نمی کنید شخص کی روش توانسته یک برنامه به فوتبال ما بدهد؟ در ضمن اینکه ما وقتی کی روش با این رزومه را به ایران آوردیم چرا از او استفاده نکردیم؟ چرا از او نخواستیم دانشش را به مربیان ما انتقال دهد؟ به نکته خوبی اشاره کردید. مشکل ما مدیریت فوتبال است. ما نمی توانیم بودجه الان را با گذشته مقایسه کنیم ولی اگر مدیریت ما درست و ثبات داشته باشد می توان به عملکرد او خرده گرفت. به جز چند باشگاه که تعدادشان به تعداد انگشتان یک دست نمی شود فقط به فوتبال پایه اهمیت می دهند و بقیه فقط مصرف گرا هستند.
شما در این چند سال گذشته کنار امیر قلعه نویی بودید و از امسال دیگر در کادرفنی او حضور نداشتید. تصمیم گرفتید جدا کار کنید؟ حضور کنار امیر قلعه نویی یک دانشگاه آموزشی برای من بود و در این پنج سال تمام اصول را از او یاد گرفتم ولی از یه جایی دیگر تصمیم گرفتم نفر دوم نباشم. من اگر می خواستم زودتر از این ها نفر اول باشم می توانستم 10 سال پیش وارد دنیای مربیگری شوم اما خواستم این کار را اصولی انجام دهم تا بتوانم نتیجه بگیرم.
شما فکر نمی کنید برانکو با مصاحبه ای که شب اردوی تیم ملی در دبی انجام داد به کی روش توهین کرد؟ حرف شما درست اما توهین را با توهین جواب نمی دهند. آقای کی روش سرمربی رئال مادرید و دستیار فرگوسن بوده و ایشان باید بزرگی و رفتار درست را به بقیه آموزش بدهد.
کمی برگردیم به دوران بازی شما. این روزها خیلی ها این بحث را مطرح کردند که در دربی سال 78 وقتی پرسپولیس در نیمه اول دو بازیکنش اخراج شد، در بین دو نیمه آقای فائقی آمد و به شما گفت که بازی را مساوی کنید.آیا این حرف درست است؟ در این چند سالی که در استقلال بودم من همیشه لباسم را در سونای رختکن عوض می کردم و همیشه به اتفاق چند بازیکن همیشه آنجا می نشستیم و من چیزی در این مورد نشنیدم. من اصلا این حرف را نمی توانم قبول کنم. شما باید فضای دربی را تجربه کنید. در این بازی برادر به برادر رحم نمی کند. مگر می شود در دربی مراعات کرد وقتی یک هوادار با برد و باخت جانش را از دست می دهد؟ من اصلا این حرف ها را قبول ندارم و چیزی هم در این مورد در رختکن نشنیدم. ما در آن می خواستیم شش گل پرسپولیس را در دربی جبران کنیم ولی نشد.
