تلفنمان را در سفر آمریکا با خود ببریم یا نه؟
رأی دهید
"دفعه دیگر که قصد دارید از مرز کشوری عبور کنید، تلفنتان را با خود نبرید."
این توصیهای است که در یک وبلاگ منتشر و در سطح وسیع همرسانی شده است.
کوئینسی لارسون، نویسنده این وبلاگ که مهندس نرمافزار است، پیش از این نیز در مورد اهمیت مراقبت از اطلاعات شخصی در وبلاگش نوشته اما اکنون نگران است که در هر سفر خارجی این اطلاعات در معرض خطر قرار بگیرد.
این نگرانی از ماجرای سید بیکاناوار، مهندس ناسا که در آمریکا متولد شده شروع شد. او ماه پیش به شیلی سفر کرده بود و وقتی به خانهاش در هوستون برمی گشت، به گفته خودش، پلیس مرزبانی او را دستگیر کرد و زیر فشار شدیدی قرار داد که رمز تلفن هوشمندش را به پلیس بگوید آن هم در حالی که این تلفن را ناسا در اختیار او گذاشته بود.
بیکاناوار سرانجام تسلیم شد و تلفن و رمز را در اختیار مقامات گذاشت. تلفنش نیم ساعت در اختیار آنها بود و بعد به او گفته شد که آزاد است.
به نظر لارسون این بدعت خطرناکی است: "ما اکنون میبینیم که هر کسی ممکن است حین عبور از بازرسی گمرک مجبور شود تمام اطلاعات زندگی دیجیتالش را تحویل دهد."
این را هم می دانیم که جان کلی رییس جدید امنیت ملی آمریکا پیش از این گفته هنگام درخواست ویزا، رمزهای حسابهای فرد در شبکههای اجتماعی نیز باید ارائه شوند، اما معلوم نیست آیا این روال شامل عبور از مرز کشورها هم میشود یا نه.
روز پنجشنبه یکی از نمایندگان کنگره آمریکا در توییتر با افتخار اعلام کرد که اولین لایحهاش را به کنگره ارائه کرده است؛ اینکه هنگام بررسی درخواست ویزا، باید فعالیت فرد در شبکههای اجتماعی نیز بررسی شود.
لارسون پیشبینی میکند بزودی این به رویه بدل خواهد شد و مسافران در سفر خارجی باید محتویات تلفن خود را در اختیار پلیس مرزبانی بگذارند، نه فقط در آمریکا بلکه در تمام دنیا.
بنابراین او توصیه کرده که تلفن و لپتاپ خود را در خانه بگذارید و در مقصد تلفن و لپتاپ کرایه کنید. البته این توصیه کمی افراطی به نظر میرسد، من که فکر نمیکنم در طول پرواز بتوانم لحظهای تلفنم را کنار بگذارم و مطمئنم که خیلیهای دیگر هم همینطور هستند.
از این رو تصمیم گرفتم با وزارت خارجه بریتانیا و سفارت آمریکا در لندن مشورت کنم و بپرسم آیا اگر مجبور شوم قفل تلفنم را برای مرزبانان باز کنم یا رمز عبور حسابهایم را در شبکههای اجتماعی را در اختیار آنها قرار دهم با چه خطری مواجه هستم.
وزارت خارجه بریتانیا گفت توصیههای رسمی آنان برای مسافران به این موضوع نپرداخته اما اگر به فرض من در فرودگاه جان اف کندی نیویورک گیر مامور مرزبانی بیفتم که از من میخواهد رمز عبورم را به او بگویم میتوانم به سفارت بریتانیا تلفن و درخواست وکیل کنم.
در مورد سفارت آمریکا، راستش پنجشنبه تلفن کردم و جواب بسیار مطلوبی گرفتم. آنها گفتند باید با واشنگتن تماس بگیرند و بعد به من تلفن میزنند و پاسخ سوالهایم را درباره تلفن هوشمند و توییتر و فیسبوک میدهند.
تا موقع نوشتن این مطلب، هیچ خبری نشده است. شاید در واشنگتن موضوعات مهمتری وجود دارد. شاید هم بهتر باشد شاید وقتی به آمریکا سفر میکنم از تلفن موسوم به "برنر" (تلفن یکبار با شماره موقت) استفاده کنم.
این توصیهای است که در یک وبلاگ منتشر و در سطح وسیع همرسانی شده است.
کوئینسی لارسون، نویسنده این وبلاگ که مهندس نرمافزار است، پیش از این نیز در مورد اهمیت مراقبت از اطلاعات شخصی در وبلاگش نوشته اما اکنون نگران است که در هر سفر خارجی این اطلاعات در معرض خطر قرار بگیرد.
این نگرانی از ماجرای سید بیکاناوار، مهندس ناسا که در آمریکا متولد شده شروع شد. او ماه پیش به شیلی سفر کرده بود و وقتی به خانهاش در هوستون برمی گشت، به گفته خودش، پلیس مرزبانی او را دستگیر کرد و زیر فشار شدیدی قرار داد که رمز تلفن هوشمندش را به پلیس بگوید آن هم در حالی که این تلفن را ناسا در اختیار او گذاشته بود.
بیکاناوار سرانجام تسلیم شد و تلفن و رمز را در اختیار مقامات گذاشت. تلفنش نیم ساعت در اختیار آنها بود و بعد به او گفته شد که آزاد است.
به نظر لارسون این بدعت خطرناکی است: "ما اکنون میبینیم که هر کسی ممکن است حین عبور از بازرسی گمرک مجبور شود تمام اطلاعات زندگی دیجیتالش را تحویل دهد."
این را هم می دانیم که جان کلی رییس جدید امنیت ملی آمریکا پیش از این گفته هنگام درخواست ویزا، رمزهای حسابهای فرد در شبکههای اجتماعی نیز باید ارائه شوند، اما معلوم نیست آیا این روال شامل عبور از مرز کشورها هم میشود یا نه.
روز پنجشنبه یکی از نمایندگان کنگره آمریکا در توییتر با افتخار اعلام کرد که اولین لایحهاش را به کنگره ارائه کرده است؛ اینکه هنگام بررسی درخواست ویزا، باید فعالیت فرد در شبکههای اجتماعی نیز بررسی شود.
لارسون پیشبینی میکند بزودی این به رویه بدل خواهد شد و مسافران در سفر خارجی باید محتویات تلفن خود را در اختیار پلیس مرزبانی بگذارند، نه فقط در آمریکا بلکه در تمام دنیا.
بنابراین او توصیه کرده که تلفن و لپتاپ خود را در خانه بگذارید و در مقصد تلفن و لپتاپ کرایه کنید. البته این توصیه کمی افراطی به نظر میرسد، من که فکر نمیکنم در طول پرواز بتوانم لحظهای تلفنم را کنار بگذارم و مطمئنم که خیلیهای دیگر هم همینطور هستند.
از این رو تصمیم گرفتم با وزارت خارجه بریتانیا و سفارت آمریکا در لندن مشورت کنم و بپرسم آیا اگر مجبور شوم قفل تلفنم را برای مرزبانان باز کنم یا رمز عبور حسابهایم را در شبکههای اجتماعی را در اختیار آنها قرار دهم با چه خطری مواجه هستم.
وزارت خارجه بریتانیا گفت توصیههای رسمی آنان برای مسافران به این موضوع نپرداخته اما اگر به فرض من در فرودگاه جان اف کندی نیویورک گیر مامور مرزبانی بیفتم که از من میخواهد رمز عبورم را به او بگویم میتوانم به سفارت بریتانیا تلفن و درخواست وکیل کنم.
در مورد سفارت آمریکا، راستش پنجشنبه تلفن کردم و جواب بسیار مطلوبی گرفتم. آنها گفتند باید با واشنگتن تماس بگیرند و بعد به من تلفن میزنند و پاسخ سوالهایم را درباره تلفن هوشمند و توییتر و فیسبوک میدهند.
تا موقع نوشتن این مطلب، هیچ خبری نشده است. شاید در واشنگتن موضوعات مهمتری وجود دارد. شاید هم بهتر باشد شاید وقتی به آمریکا سفر میکنم از تلفن موسوم به "برنر" (تلفن یکبار با شماره موقت) استفاده کنم.
