بی‌تفاوتی یک اعدامی در دادگاه
رأی دهید
این محکوم دیروز با بی‌تفاوتی به سوالات قضات پاسخ داد و گفت که برای مرگ آماده است. هفتم مرداد 87 هوشنگ 30 ساله که به دنبال رابطه پنهانی با یک زن جوان به نام ناهید به پشت‌بام خانه او در شهرستان نهاوند استان همدان رفته بود پس از روبه‌رو شدن با شوهر این زن به نام رحمت، او را کشت و جنازه‌اش را در اعماق دره‌ای در جاده دهبوره نهاوند رها کرد.
هوشنگ با اطلاعاتی که پسر نوجوان قربانی به پلیس داده بود، ردیابی و بازداشت شد و گفت: «من سر خیابان مغازه خدمات کامپیوتری داشتم و فرزندان ناهید برای بازی رایانه‌ای به مغازه‌ام می‌آمدند. به همین خاطر با ناهید آشنا و به او علاقه‌مند شدم. نیمه‌شب به پشت‌بام خانه ناهید رفتم تا او را ببینم. درحالی که رحمت شوهر ناهید در اتاقش خوابیده بود ناهید به پشت‌بام آمد و گرم صحبت شدیم. در آن بین، رحمت صدای ما را از کانال کولر شنید و به پشت‌بام آمد. او به محض اینکه من و همسرش را دید، شوکه شد. من هم که ترسیده بودم با لگد به شکم او زدم و ناهید چادر خود را به دور گردن شوهرش پیچید. وقتی رحمت بیهوش شد او را سوار ماشین کردیم و در جاده دهبوره به ته دره انداختیم.»
به دنبال اعتراف‌های هوشنگ، مشخص شد که این مرد پیش‌تر با گروهک‌های ضدانقلاب رابطه داشته و تحت‌تعقیب بوده است. با افشای این ماجرا، او در شعبه 15 دادگاه انقلاب، محارب شناخته و به اعدام محکوم شد.
پرونده قتل رحمت نیز با نیابت قضایی در دادگاه کیفری استان تهران تحت‌رسیدگی قرار گرفت.
هوشنگ در دادگاه کیفری استان تهران به قصاص و ناهید به سه سال زندان محکوم شد. حکم قصاص و اعدام هوشنگ در دیوان‌عالی کشور مهر تایید خورده بود که اولیای‌دم رحمت اعلام گذشت کردند.
به این ترتیب مرد اعدامی دیروز بار دیگر پای میز محاکمه ایستاد.
در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران تشکیل شد نماینده دادستان کیفرخواست را خواند و با توجه به رضایت اولیای‌دم طبق ماده 612 قانون مجازات برای هوشنگ تقاضای کیفر مطرح کرد.
سپس هوشنگ روبه‌روی قضات ایستاد و گفت: «من محارب شناخته شده‌ام و حکم اعدامم در دیوان‌عالی کشور تایید شده است. به همین خاطر در آستانه اعدام قرار دارم و گذشت اولیای‌دم رحمت تاثیری در وضعیتم ندارد. من حرفی برای دفاع ندارم.»
او در پاسخ به سوال قاضی درباره اینکه چطور توانستی رضایت اولیای‌دم را جلب کنی، گفت: «من تلاشی برای جلب‌رضایت اولیای‌دم رحمت نکردم و مبلغی هم به آنها نپرداختم. آنها خودشان اعلام گذشت کردند.»
او که با بی‌تفاوتی پاسخ قضات را می‌داد، گفت: «من برای مرگ آماده‌ام و برایم فرقی نمی‌کند که دادگاه چه مجازاتی برایم در نظر بگیرد.»
در پایان این جلسه هیات قضایی وارد شور شد تا طبق ماده 612 قانون مجازات اسلامی هوشنگ را به زندان محکوم کند.
