چرا اسب دریایی نر زایمان می‌کند؟

دانشمندان بخشی از اسرار ژنتیکی عجیب و غریب اسب‌های دریایی را کشف کردند که به شناخت هر چه بیشتر این جانور دریایی کمک می‌کند.
 
به گزارش  آنا به نقل از رویترز، محققان در مطالعات خود روی اسب‌های دریایی به نکات عجیب و غریبی در این جانور دست‌یافته‌اند که از آن جمله می‌توان به بارداری اسب‌های آبی نر اشاره کرد.
 
دانشمندان برای اولین بار توالی ژنوم این جانور دریایی را بررسی کردند و ژنتیک خاصی را در این توالی شناسایی کردند که ویژگی‌ منحصر به فردی را در این موجودات دریایی شبیه ماهی ایجاد کرده است. این اسب‌های عادی در آب‌های ساحلی سراسر دنیا زندگی می‌کنند.
 
اسب‌های دریایی مجموعه‌ای از عجایب هستند. برخلاف بسیاری از موجودات، جنس نر به جای ماده وظیفه به دنیا آوردن نوزاد را به عهده می‌گیرد. آنها قادرند به طور عمودی و نه افقی شنا کنند. سری شبیه اسب و پوزه‌ای لوله‌ای شکل دارند و هیچ دندانی ندارند. دم آن مانند چنگک عمل می‌کند و برای جلوگیری از لیز خوردن، دم خود را به علف‌های دریایی و مرجان‌ها گره می‌زند.
 
بدن آنها پوشیده از ورقه‌های استخوانی است. اسب‌های دریایی برخلاف بیشتر ماهی‌ها، فاقد دم و باله‌های لگنی هستند. چشم‌های آنها به طور مستقل عمل می‌‌کنند و می‌توانند به طور هم‌زمان به جلو و عقب نگاه کنند. این جانور همچنین برای استتار خود تغییر رنگ می‌دهد.
 
محققان معتقدند که جمعیت اسب‌های دریایی به دلیل تخریب زیستگاه‌ و شکار توسط انسان‌ها رو به کاهش است. آنها ژنوم اسب‌ آبی دم ببری بومی آسیای جنوب شرقی را مورد مطالعه قرار دادند که 10 سانتی‌متر طول و دمی با نوارهای زرد و سیاه دارد.
 
این جانور دریایی سریع‌ترین سرعت تکامل مولکولی را بین سایر ماهی‌هایی مورد مطالعه از آن خود کرده‌اند. اسب‌های دریایی نر برای بچه‌دار شدن، دارای یک کیسه مخصوص قرار گرفتن بچه هستند.
 
هنگام جفت‌گیری، حیوان ماده تخم‌های خود را داخل این کیسه می‌ریزد. جانور نر، ابتدا این تخم‌ها را بارور می‌کند و آنها را تا زمانی که نوزادها بیرون بیایند، به داخل کیسه می‌برد و سپس نوزادان کامل شکل‌یافته را در دریا رها می‌کند.
 
ژنی در ماهی‌ دیگر یافت می‌شود که نقش مهمی در تخم گذاشتن و تکثیر اسب‌ دریایی دارد و محققان تصور می‌کنند که نقش جدیدی است که به شکل‌گیری کیسه در نرها کمک می‌کند. ژن‌هایی که در انسان‌ها و سایر حیوانات نقشی در تولید دندان‌‌ها ایفا می‌کنند، در اسب‌های دریایی، جهش‌یافته است و عملکرد خود را از دست می‌دهند.
 
اسب‌های دریایی دندان ندارند بنابراین از پوزه خرطومی مانند خود برای مکیدن پلانکتون‌ها و سایر شکارهای کوچک استفاده قرار می‌دهند. ژنی که مسئول رشد باله‌های لگنی در سایر ماهی‌ها و رشد پاها در انسان است، در اسب‌های دریایی وجود ندارد. در عوض، این حیوان با کمک باله‌های کوچک روی کمر که به سرعت تکان می‌خورند و نیز باله‌های سینه‌ای کوچک که در نزدیک پشت سر قرار گرفته‌اند، شنا می‌کند.