پنج ادویه شفادهنده

بسیاری از بیماری ها را میتوان با رعایت رژیم غذایی مناسب درمان کرد. ادویه ها دارای خواص درمانی زیادی هستند، با اگاهی از خواص شفا بخش ادویه ها می توان بسیاری از بیماری ها را بدون مصرف داروهای شیمیایی درمان کرد.
 
در ادامه 5 ادویه شفابخش را می شناسید:
 
در هند ادویه‌جات تنها بخشی از آشپزی نیست، بلکه نوعی داروی شفادهنده نیز محسوب می‌شود. مثلاً زردچوبه نه تنها برای خوش‌طعم و خوشرنگ کردن غذاها استفاده می‌شود، بلکه در زخم ها برای ضدعفونی و ترمیم سریع‌تر زخم نیز به کار می‌رود. خوردن کمی زنجفیل در بهبود تهوع بسیار موثر است.
 
دم کرده گشنیز در شیر گرم برای درمان بی خوابی به کار می‌رود. تحقیقات نشان می‌دهد که کورکومین ماده فعال زردچوبه در درمان سرطان بسیار مؤثر است و درمان بسیاری از بیماری‌های مزمن، از جمله سرطان را با ادویه‌جات میسر است.
 
پژوهشگران سراسر جهان کشف کرده اند، ادویه‌جات حاوی ترکیباتی هستند که با اکسیداسیون و التهاب مبارزه می‌کنند. التهاب و اکسیداسیون از جمله فرایندهایی هستند که ابتلا به بیماری‌های مزمن را موجب می‌شوند.
 
مطالعات نشان می‌دهند که ادویه‌جات در پیشگیری و درمان بیش از 150 بیماری موثرند. در ادامه پنج ادویه ساده را که دوست سلامتی هستند و معمولاً در تمامی آشپزخانه‌ها وجود دارند، بررسی می‌کنیم:
 
 دارچین از خواص اصلی دارچین تنظیم و کنترل قند خون است. این ادویه خوشمزه که بیشتر آشپزها از آن در تهیه دسرها و شیرینی‌ها استفاده می‌کنند، به کنترل قندخون کمک می‌کند و شاید یکی از دلایل افزایش مبتلایان به بیماری دیابت در آمریکا عدم استفاده کافی از این ادویه باشد. در دو دهه گذشته تعداد مبتلایان به دیابت دو برابر شده است.

مطالعات نشان می‌دهند که دارچین نقش مهمی در کنترل قندخون و دیگر بیماری‌های قلبی عروقی دارد. دیابت و تصلب شرائین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی - عروقی را شش برابر افزایش می‌دهد، ولی خوشبختانه با تغییر در شیوه زندگی می‌توان از روند ابتلا و پیشرفت بیماری دیابت پیشگیری کرد.
 
 تغییر در شیوه زندگی از داروها بسیار موثرتر است
در مطالعه‌ای در ایالات متحده، 109 بیمار مبتلا به دیابت مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه افرادی که روزانه 1 گرم دارچین مصرف می‌کردند، پس از سه ماه، مقدار هموگلوبین A1C خون آنها 83 درصد کاهش یافته و در 7 درصد از آنها بیماری کنترل شده و در 1 درصد از آنها بهبودی حاصل شد.
 
پژوهشگران سوئدی نیز با تحقیق بر روی 14 نفر دریافتند که استفاده از دارچین به عنوان چاشنی غذا قندخون را به مقدار قابل توجهی کاهش می‌دهد.  دارچین همچون انسولین عمل می‌کند. این ماده موجب تحریک گیرنده‌های چربی و سلول‌های عضلانی می‌شود و قند اضافی را از خون خارج و در سلول‌ها ذخیره می‌کند و این درست همان کاری است که انسولین انجام می‌دهد.
 
 دارچین از ابتلا به بیماری‌های زیر پیشگیری و آنها را درمان می‌کند:
سرطان، کلسترول خون افزایش یافته، مسمومیت غذایی، بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا، سکته، زخم عفونت‌های قارچی واژن، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و مقاومت به انسولین.
 
پودر دارچین پس از چند ماه عطر خود را از دست می‌د‌هد؛ بنابراین بهتر است چوب آن را بخرید و هرگاه به آن نیاز دارید، آن را آسیاب کنید. دارچین سری‌لانکا بهترین دارچین جهان شناخته شده است. موارد استفاده:
 

 
 هر نوع چای گیاهی را دم کنید و دو فنجان آب سیب و یک لیموی ورقه شده و دو چوب دارچین به آن اضافه و پس از 10دقیقه میل کنید. می‌توانید به جای چای گیاهی از آب‌جوش خالی نیز استفاده کنید.
 
 زردچوبه یکی از خاصیت‌های اصلی زردچوبه کاهش التهاب است. زردچوبه یکی از ادویه‌های اصلی مردم هند است که تقریباً در تمامی غذاهای آنها یافت می‌شود. شاید به همین دلیل است که مردم هند نسبت به کشورهای غربی، به خصوص آمریکا کمتر به بیماری‌های مزمن مبتلا می‌شوند.
 
خاصیت درمانی زردچوبه ناشی از ماده فعال تشکیل‌دهنده آن به نام کورکومین است که این ترکیب قوی و متنوع سرشار از آنتی‌اکسیدان بوده و خاصیت ضدالتهابی دارد و تقریباً برای سلامت تمام اعضاء بدن مفید است.
 
زردچوبه از اکسیداسیون و در نتیجه التهاب مزمن جلوگیری می‌کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که کورکومین موجود در زردچوبه در مقایسه با داروهای ضدالتهابی و ضددرد مؤثرتر است و البته مصرف آن هیچ عارضه جانبی ندارد. داروی تاموکسی‌فن از جمله داروهایی است که برای جلوگیری از گسترش و عود سرطان سینه تجویز می‌شود.
 
براساس پژوهش‌ها، تأثیر کورکومین در کاهش درد و التهاب بیش از تاثیر داروی آسپرین و ایبوپروفن، و درکاهش سلول‌های سرطانی بیش از بسیاری از داروهاست. زردچوبه تنها منبع خوراکی کورکومین است که به راحتی می‌توان از آن استفاده کرد.
 
  زردچوبه در درمان و پیشگیری از بیماری‌های زیر مؤثر است:
آسم، سرطان، کلسترول خون افزایش یافته، آکنه، آلرژی، آلزایمر، آرتریت، کولیت (التهاب روده)، فیبروز، افسردگی، درماتیت، دیابت نوع 2، اگزما، عفونت چشم، نفخ شکم، بیماری‌های کیسه صفرا، نقرس، بیماری قلبی، بیماری‌های لثه، نفخ شکم، بیماری‌های کیسه صفرا، نقرس، بیماری‌های لثه، فشار خون بالا، خارش، بیماری‌های کبدی، چاقی، درد، سکته، زخم، پسوریازیس و بثورات جلدی.
 
بیشتر زردچوبه‌های جهان از دو نقطه در هند تأمین می‌شوند، آلپی و مادراس است. زردچوبه مانند زنجفیل گیاهی یک ریشه است. توصیه می‌شود آن را به اندازه مورد نیاز خود خریداری کرده و بیش از چند ماه نگهداری نکنید؛ زیرا عطر و طعم خود را از دست می‌دهد...
 
موارد استفاده
قبل از سرخ کردن سبزیجات، زردچوبه را داخل روغن ماهی تابه بریزید؛ پس از چند ثانیه آنها تست می‌شوند و هیچ‌وقت نمی‌سوزند.
 

 
 گشنیز از جمله خواص اصلی گشنیز درمان مشکلات گوارشی است. گشنیز از برگ‌های معطر گیاه تهیه و به صورت ادویه استفاده می‌شود که بسیار معطر است و روغن تهیه شده از آن حاوی لینالول استات می‌باشد که از سلول‌ها محافظت‌ می‌کند.
 
در مطالعه‌ای 32 فرد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) مورد بررسی قرار گرفتند که همه آنها علائمی مانند شکم درد، دل درد و نفخ همراه با اسهال و یبوست داشتند. مصرف گشنیز پس از هشت هفته، با کاهش سه برابری در درد و علائم بیماری همراه بود، زیرا گشنیز همانند یک داروی ضداسپاسم عمل کرده و عضلات گوارشی را شل می‌کند و ناراحتی‌های ناشی از سندرم روده تحریک‌پذیر و دیگر اختلالات روده را کاهش می‌دهد.
 
پژوهشگران معتقدند که اثر آرام‌بخش آن بر روی شریان‌ها می‌تواند به کاهش فشارخون نیز کمک کند و علاوه بر آن در درمان و پیشگیری از بیماری‌های زیر نیز مؤثر است:
 
نفخ، کلسترول خون افزایش یافته، سرطان روده، اسهال، اگزما، نفخ شکم، فشار خون بالا، سندرم روده تحریک‌پذیر، سوءهاضمه، بی‌خوابی، مسمومیت با سرب، بیماری کبد، پسوریازیس، دل درد، زخم، عفونت قارچی واژن، دیابت نوع 2. تخم گشنیز در دو نوع اصلی دارد: گشنیز اروپائی و گشنیز هندی که گشنیز اروپائی کروی شکل و انباشته از چربی است.
 
اما گشنیز هندی تخم‌مرغی شکل است و عطر و بوی خوبی دارد. از هر دو نوع گشنیز می‌توان در پخت و پز استفاده کرد. گشنیز به صورت پودر نیز در بازار وجود دارد، ولی بهتر است دانه‌های آن را خریداری و هنگام مصرف آن را آسیاب کنید.
 
 موارد استفاده

 
 رازیانه  زردرنگ است و پوششی سبز دارد. پودر رازیانه پس از شش ماه عطر و طعم خود را از دست می‌دهد؛ و دانه‌های رازیانه را فقط می‌توان تا سه ماه نگهداری کرد. بیشتر دانه‌های رازیانه موجود در جهان از مصر تأمین می‌شوند. رازیانه‌های هند نیز خوش‌عطر و خوش‌طعم هستند. هندی‌ها پس از شام، رازیانه می‌خورند.
 موارد استفاده
 
از دانه و یا پودر آن در تهیه چای استفاده می‌شود که به طور طبیعی مکمل بسیاری از غذاها است؛ به خصوص غذاهای مدیترانه‌ای و دریایی. در سالاد میوه، سوسیس و تخم‌مرغ نیز خوش‌طعم می‌شود.
 
برای عطردارکردن روغن زیتون 1 قاشق چایخوری رازیانه را با مقداری پونه کوهی و آویشن خشک شده به 2 فنجان روغن زیتون بیفزایید. به این ترکیب می‌توانید یک‌دوم فنجان کره آب‌شده نیز اضافه کنید.
 
 زنجبیل هزاران سال است که در سراسر جهان پزشکان سنتی برای رفع حالت تهوع از زنجبیل استفاده می‌کنند و چندین دهه است که اثربخشی آن اثبات شده است. گروهی از پژوهشگران در دانشگاه یانگ مینگ در تایوان، تأثیر زنجفیل در حالت تهوع 13 نفر را بررسی کردند.
 
این افراد روی صندلی‌های چرخان قرار گرفتند و مقدار حالت تهوع آنها برآورد شد. روز بعد، قبل از اینکه روی این صندلی‌ها بنشینند 1000 تا 2000 میلی‌گرم زنجفیل خوردند و در کمال تعجب حالت تهوع آنها بسیار کمتر بود و زودتر بهبود یافتند. در این مطالعه پژوهشگران مقدار هورمون وازوپرسین خون را اندازه گرفتند.
 
این هورمون در حالت تهوع افراد تأثیر دارد. مقدار این هورمون با مصرف زنجفیل کنترل می‌شد و فعالیت الکتریکی در معده نیز طی چرخش با مصرف زنجفیل تقریباً از ثبات بیشتری برخوردار بود. زنجفیل به پیشگیری و درمان بیماری‌های زیر کمک می‌کند:
 
ورم مفاصل، آسم، سرطان، کلسترول خون افزایش یافته، حمله قلبی، سوزش سردل، سوءهاضمه، میگرن، بیماری صبحگاهی، تهوع، سکته مغزی و تری‌گلیسرید خون افزایش یافته.
 
زنجبیل تازه بهتر از نوع خشک آن است که می‌توان آن را به مدت دو هفته در کیسه‌های کاغذی در یخچال و زنجبیل پوست‌کنده را به مدت نامحدود در فریزر نگهداری کرد.
 
 موارد استفاده