۵ راهکار برای کاهش جذب آلومینیوم
رأی دهید
آلومینیوم کمابیش در تمام محصولات مصرفی ما وجود دارد. اما امروزه نتایج بررسی های متعدد نشان داده است که این ماده عامل برخی از مشکلات سلامتی است. متخصصان بر این باور هستند که این فلز عاملی برای ابتلا به آلزایمر است و جذب بالای آن برای برخی از بیماران مبتلا به بیماری های استخوانی یا نارسایی کلیوی مضر است.
آلومینیوم همچنین نوروتوکسیک (مسموم کننده عصبی) محسوب شده و مانع از رشد سلول های مغزی در انسان می شود. با توجه به این عوارض به نظر می رسد که باید تا حد امکان از جذب بالای این فلز پیشگیری کرد. در ادامه 5 راهکار برای دور ماندن از آلومینیوم را ذکر می کنیم. لطفاً با ما همراه باشید.
در مصرف آب شیر زیاده روی نکنید
در برخی شهرها در زمان تصفیه آب شرب برای شفاف کردن آن سولفات آلومینیوم یا کلر اضافه می کنند. اما آلومینیوم نوروتوکسیک (عصب زهر) است و وارد خون شده و در مغز فیکس می شود. در نتیجه روند پیری و تخریب دستگاه عصبی را سرعت می دهد.
محققان از سال 1976 به این نتیجه رسیدند که آلومینیوم باعث بروز نوعی بیماری عصبی در برخی بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی که به طور منظم دیالیز انجام می دهند می شود. محققان مشاهده کردند در طی این درمان، آلومینیوم موجود در آب مایع دیالیز به طور مستقیم وارد خون و مغز شده و اختلالات کلامی، تشنج و غیره بروز می دهد. از آن زمان نیز عوارض آلومینیوم روی مغز موضوع مطالعات زیادی قرار گرفته است. در تمام پژوهش ها محققان ردپایی از اثرات آلومینیوم در بروز اختلالات عصبی مانند زوال عقل پیدا کردند.
چه باید کرد؟
در گام اول وظیفه مسئولان بهداشت و سلامت مردم است که در تصفیه آب از مواد غیر مضری مانند کلرو فریک (کلریدآهن) به جای آلومینیوم استفاده کنند. شما نیز در منزل نباید در استفاده از آب شیر زیاده روی کنید. توصیه می شود از دستگاه های تصفیه کننده آب استفاده کرده و یا آب معدنی های مطمئن مصرف کنید.
برچسب مواد غذایی را به دقت بررسی کنید آلومینیوم در تولیدات صنعتی محصولات کشاورزی به طور گسترده استفاده می شود. این فلز در شوینده ها (پودرهای شستشو)، نان های مختلف و بیسکوییت ها و کیک های صنعتی وجود دارد. از آلومینیوم به عنوان ماده نگهدارنده در سوسیس و کالباس، غذاهای آماده، به عنوان رنگ خوراکی در تهیه شیرینیجات و به عنوان ماده افزودنی در محصولات لبنی کاربرد دارد.
چه باید کرد؟ برای اطمینان حاصل کردن از میزان آلومینیوم در محصولی که خریداری می کنید لازم است که مواد افزودنی ذکر شده در برچسب ترکیبات آن را به دقت مطالعه کنید. یادتان باشد که E173 (رنگ خوراکی)E520-E521-E522-E523 (میوه ها و سبزیجات کنسرو شده و غیره)،E554-E555-E556-E559 (پودر شیر، نمک، شکر، کاکائو، برخی پنیرها، برنج، سوسیس و کالباس و غیره)،E541 (محصولات نانوایی، بیسکوییت و غیره) حاوی آلومینیوم هستند.
خودتان آشپزی کنید
اگر خودتان آشپزی کنید به راحتی می توانید کیفیت ترکیباتی که برای غذایتان به کار می برید را کنترل کنید. توصیه می کنیم تا حد امکان از مواد غذایی طبیعی و ارگانیک که عاری از افزودنی ها هستند استفاده کنید. بدانید که آلومینیوم هیچ خیری برای بدن ندارد. با این حال برخی مواد غذایی به طور طبیعی حاوی این فلز هستند مانند کاکائو؛ چای، اسفناج، کاهو، ریحان و غیره. زیاده روی در مصرف هر ماده غذایی می توانید برایتان دردسرساز شود.
از پیچیدن مواد غذایی با ورقه های آلومینیوم بپرهیزید
توصیه می کنیم از لوازم آلومینیومی کهنه شده استفاده نکنید و مواد غذایی را به مدت طولانی در تماس با آلومینیوم قرار ندهید. یادتان باشد که بهترین شیوه پخت و پز همان بخارپز کردن است چون بیشترین میزان ویتامین ها داخل آن حذف می شود.
حواستان به برخی داروها باشد
داروهای ضداسید و واکسن ها بیشترین آلودگی را به آلومینیوم دارند. داروهای ضداسید معده مانند قرص مالوکس حاوی آلومینیوم هستند. با احتمال مصرف روزانه تا 12 عدد قرص مالوکس (هر قرص 400 میلی گرم آلومینیوم دارد) 480 برابر دوز حداکثری هفتگی توصیه شده وارد بدن می شود. فراموش نکنید که خطر التهاب روده ناشی از زیاده روی در مصرف داروها وجود دارد.
برخی داروهای ضداسید عاری از آلومینیوم هستند مانند قرص Rennie یا داروی گاویسکون. بهتر است قبل از خوددرمانی برای برطرف کردن مشکلات معده به پزشک مراجعه کنید. به گفته متخصصان حداکثر دوز دریافتی آلومینیوم در هفته باید برای هر کیلوگرم وزن فرد 1 میلی گرم باشد. یعنی برای یک فرد 70 کیلوگرمی معادل 10 میلی گرم در روز.
