دولت چین به پروانه کاظمی، فاتح اورست، اجازه ورود به تبت را نداد

پروانه کاظمی، فاتح اورست، به دلیل مممنوعیت دولت چین برای شهروندان ایرانی، امکان ورود به سرزمین تبت برای فتح قله «چوایو» را پیدا نکرد.
 
این در حالی است که به گفته او، سایر کوهنوردان که از نقاط مختلف جهان آمده بودند، همگی وارد تبت شدند و این ممنوعیت فقط در خصوص او که تابعیت ایران را دارد اعمال شده است.
 
خانم کاظمی برای صعود به ششمین قله جهان، برنامه‌ فشرده‌ای را در طول تابستان سپری کرد تا بتواند بار دیگر، کوهی با ارتفاع بیش از هشت هزار متر را فتح کند.
 
او می‌گوید: بدون اینکه بدانم چرا، مجوز حضور در خاک تبت برای کوهنوردان ایرانی میسر نیست.
 
مراحل هماهنگی، به این صورت است که برای اخذ مجوز صعود، ابتدا باید از نپال باید اقدام کرد و پس از هماهنگی، سازمان کوهنوردی چین اقدام به صدور مجوز می‌کند که برای دریافت روادید چین، ضروری است. در مرحله آخر، اجازه ورود به تبت را صادر می‌کنند.
 
پروانه کاظمی برای این صعود، تنها عضو ایرانی یک تیم بین‌المللی بود که کوهنوردانی از سراسر جهان را در بر می‌گیرد. اما پیش از آغاز برنامه به او اطلاع دادند که چین به ایرانی‌ها مجوز صعود نمی‌دهد.
 
او به خبرگزاری ایسنا گفته است: «باور نکردم و پیگیر ماجرا شدم، چون روابط ایران با چین به ظاهر خوب است و ایران بازار خیلی خوبی برای کالاهای چینی است. از طریق کانال‌های مختلف در نپال و شرکت‌های گوناگون، پیگیر شدم. حتی خودم به آنجا سفر کردم اما به در بسته خوردم».
 
پروانه کاظمی به صورت مستقل، چند قله‌ هشت هزار متری را فتح کرده و نخستین زن در جهان است که در طول یک فصل، صعودی موفقیت‌آمیز به دو قله اورست و لوتسه داشته است.
 
خانم کاظمی پیشتر تاکید کرده بود برای جذب اسپانسر در صعود اورست به سازمان‌های دولتی و خصوصی رفت اما هیچ‌کدام حاضر به حمایت نشدند. حتی معاونت بانوان در وزارت ورزش، به او وقت ملاقات نداد.
 
بهار ۹۱ برای صعود اورست و لوتسه، ۴۵ هزار دلار نیاز بود که خودش متقبل شد و به موفقیت رسید. سال بعد «کانگچن جونگا» سومین قله بلند دنیا با ارتفاع ۸۵۸۶ متر را هدف قرار داد. پروانه در صعود به ماکالو، نه طناب ثابت داشت و نه مسیر برف‌کوبی.
 
او برای اخذ مجوز نهایی ورود به تبت، به هر کجا مراجعه کرده، بدون ارائه دلیل به او گفته‌اند: «نه، ایرانی نه!»
 
کاظمی با ابراز ناراحتی، به خبرگزاری ایسنا گفت: تمام هم گروهانم به تبت رفتند ولی من با وجود صرف هزینه زیاد، مجبور شدم برگردم.
 
این بانوی کوهنورد ایرانی به سفارت چین در ایران نیز مراجعه کرده. در این خصوص می‌گوید: «با یک برخورد بسیار بد مواجه شدم. فکر کنم معاون کنسول بود که برخورد بسیار بدی داشت. پاسخگو نشد و به من گفت در یک دقیقه حرف خود را بزن و برو».