نگهبان ٩٤ ساله اردوگاه آشویتس به پنج سال حبس در زندان محکوم شد

رینهولد هنینگ، یکی از نگهبانان اردوگاه آشویتس در زمان جنگ دوم جهانی که ٩٤ سال دارد، محکوم به ۵ سال حبس در زندان شده است.
 
او محکوم به مشارکت در قتل دست کم ۱۷۰ هزار نفر است که به دستور مقامات حکومت نازی به قتل رسیدند.
 
او بین سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴ نگهبان آشویتس و مامور اس اس بود. او اذعان کرده است که از آنچه در اردوگاه رخ می‎داد مطلع بوده، اما برای متوقف کردن آن اقدامی انجام نداده است.
 
محاکمه او چهار ماه پیش در دتموند، شهری در غرب آلمان شروع شد.
 
به گفته شاهدانی که در دادگاه حضور داشتند، آقای هنینگ که روی صندلی چرخ‌دارش می‌نشیند، بیشتر اوقات در طول محاکمه، هیچ احساسی نشان نمی‌داد، سرش را پایین نگه می‎داشت و مستقیما به چشمان کسی نگاه نمی‌کرد.
 
در طول محاکمه بیش از ده تن از بازماندگان سالمند آشویتس با روایت تجربه‎های وحشتناک خود علیه هنینگ شهادت دادند.
 
دادستانی آلمان گفت که او مسئول زندانی‌های تازه از راه رسیده بود و یکی از مامورانی بود که احتمالا افراد تازه وارد را به اتاق‎های گاز هدایت می‌کرد.
  رینهولد هنینگ در زمان جوانی با یونیفورم اس اس وکلای مدافع آقای هنینگ استدلال کردند که او هیچوقت شخصا کسی را نکشته و یا مضروب نکرده است.
 
آقای هنینگ در ماه آوریل در دادگاه گفت: "می‎خواهم بگویم که من عمیقا از اینکه در یک سازمان جنایی نقش داشتم پریشانم. من از اینکه شاهد بی‌عدالتی بودم و درباره آن کاری نکردم شرمنده‌ام و بابت آن عذرخواهی می‎کنم. من خیلی خیلی متاسفم."
 
دادستانی آلمان تا همین اواخر باید شواهدی ارائه می‎داد تا نشان دهد متهمین مستقیما در کشتار زندانی‎های آشویتس دست داشته‌اند.
 
پرونده آقای هنینگ یکی از سه مورد پرونده اتهام کسانی است که به ارتباط با جنایات نازی‎ها متهم هستند و ممکن است با توجه به بالا بودن سن متهمین آخرین پرونده‌ای باشد که به محکومیت رسیده است.
 
از میان نگهبانان و ماموران اس اس که در آشویتس خدمت می‌کردند، حدود شش هزار و پانصد نفر از جنگ جان به در بردند و از آن میان، کمتر از پنجاه نفر محاکمه و محکوم شده‌اند.
 
اردوگاه آشویتس شامل چند زندان بود که حکومت نازی در اراضی اشغالی در لهستان برای اعزام یهودیان ایجاد کرد. در این محل هزاران مرد، زن و کودک زندانی بودند.
 
اکثر ساکنان این اردوگاه در اتاق های گاز یا به طرق دیگر به قتل رسیدند یا به علت گرسنگی و شرایط ناگوار اردوگاه، جان دادند.
 
گفته می شود بین سال های ١٩٤٢ تا ١٩٤٥، حدود یک میلیون و ششصد هزار نفر در این اردوگاه از میان رفتند.