پدرها... - عکس

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::]. با شما موافقم . ما بچه‌ها هیچ وقت قدر پدر و مادر‌ها رو نمیدونیم ولی‌ وقتی‌ از پیشمون می‌رن تازه می‌فهمیم چی‌ بودن . هر روز و هر لحظه آرزو می‌کنم‌ای کاش یه بار دیگه بتونم خنده ‌های پدرم رو ببینم . دستش رو تو دستم بگیرم .‌ای کاش فقط یه بار دیگه می‌تونستم حداقل صداش رو بشنوم .

[::Tina1389 - اﺷﺘﻮﺗﮕﺎﺭﺕ، آلمان::]. هموطن عزیز من درست احساس شما را درک میکنم چون خود در این آرزو میسوزم. همین که شما هنوز آرزوی دست نوازش پدر را داری نشان این است که انسان و پدری با ارزش بوده. به آنها که زنده هستند برسیم و برای رفتگان فرزندان خوبی باشیم. هر دو خوشحال خواهند شد. همیشه شاد باشید.

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::. ﻣﻤﻨﻮﻥ. اﺯ ﺷﻤﺎ, ﻣﻦ ...ﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ و ﺷﺎﺩﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

. من و بابام. 4 ساله که بودم: پدرم میتوانست هرکاری را انجام بدهد. 5 ساله که بودم : پدرم خیلی چیزها بلد بود . 6 ساله که بودم: پدرم باهوش تر از پدر بقیه بچه ها بود . 8 ساله که بودم: اینطور هم نبود که پدرم همه چیز را بلد باشد . 10 ساله که بودم : فکر میکردم در ایام کودکی پدر، اوضاع با حالا خیلی فرق میکرد . 12 ساله که بودم: اوه ! پدر واقعا از این چیزها سر در نمی آورد. پیرتر از آن است که یادش بیاید خودش در بچگی چه میکرده. 14 ساله که بودم: به حرفهای پدرم اعتنا نکن او خیلی اُمل است!. 21 ساله که بودم: او؟ خدای من ! او به کلی از مرحله پرت است . 25 ساله که بودم: پدرم یک چیزهایی درباره این قضیه میداند . دلیلش هم معلوم است. مدتی در این زمینه کار کرده. 30 ساله که بودم: شاید بهتر باشه از پدرم بپرسم. هرچه باشد او در این زمینه تجربه های زیادی دارد . 35 ساله که بودم: تا وقتی با پدرم حرف نزنم قدم از قدم بر نمیدارم. 40 ساله که بودم: خیلی برایم عجیب است که پدر چطور توانست از پس مشکلی به این بزرگی برآید . اوخیلی عاقل است و یک دنیا تجربه دارد .

50 ساله که بودم: حاضرم هرچه دارم بدهم که پدرم فقط یک دقیقه اینجا باشد و بتوانم با او حرف بزنم . حیف که نفهمیدم چقدر عاقل و زیرک بود . خیلی چیزهایی میتوانستم از او یادبگیرم.

چقدر سخته که آدم از باباش دور باشه اما وقتی که بابات زنده باشه باز خیالت راحته که یکی مثل کوه پشتته . با آرزوی سلامتی برای تمام پدران زحمت کش

چقدر سخته که آدم از باباش دور باشه اما وقتی که بابات زنده باشه باز خیالت راحته که یکی مثل کوه پشتته . با آرزوی سلامتی برای تمام پدران زحمت کش

50 ساله که بودم: حاضرم هرچه دارم بدهم که پدرم فقط یک دقیقه اینجا باشد و بتوانم با او حرف بزنم . حیف که نفهمیدم چقدر عاقل و زیرک بود . خیلی چیزهایی میتوانستم از او یادبگیرم.

. من و بابام. 4 ساله که بودم: پدرم میتوانست هرکاری را انجام بدهد. 5 ساله که بودم : پدرم خیلی چیزها بلد بود . 6 ساله که بودم: پدرم باهوش تر از پدر بقیه بچه ها بود . 8 ساله که بودم: اینطور هم نبود که پدرم همه چیز را بلد باشد . 10 ساله که بودم : فکر میکردم در ایام کودکی پدر، اوضاع با حالا خیلی فرق میکرد . 12 ساله که بودم: اوه ! پدر واقعا از این چیزها سر در نمی آورد. پیرتر از آن است که یادش بیاید خودش در بچگی چه میکرده. 14 ساله که بودم: به حرفهای پدرم اعتنا نکن او خیلی اُمل است!. 21 ساله که بودم: او؟ خدای من ! او به کلی از مرحله پرت است . 25 ساله که بودم: پدرم یک چیزهایی درباره این قضیه میداند . دلیلش هم معلوم است. مدتی در این زمینه کار کرده. 30 ساله که بودم: شاید بهتر باشه از پدرم بپرسم. هرچه باشد او در این زمینه تجربه های زیادی دارد . 35 ساله که بودم: تا وقتی با پدرم حرف نزنم قدم از قدم بر نمیدارم. 40 ساله که بودم: خیلی برایم عجیب است که پدر چطور توانست از پس مشکلی به این بزرگی برآید . اوخیلی عاقل است و یک دنیا تجربه دارد .

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::. ﻣﻤﻨﻮﻥ. اﺯ ﺷﻤﺎ, ﻣﻦ ...ﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ و ﺷﺎﺩﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

[::Tina1389 - اﺷﺘﻮﺗﮕﺎﺭﺕ، آلمان::]. هموطن عزیز من درست احساس شما را درک میکنم چون خود در این آرزو میسوزم. همین که شما هنوز آرزوی دست نوازش پدر را داری نشان این است که انسان و پدری با ارزش بوده. به آنها که زنده هستند برسیم و برای رفتگان فرزندان خوبی باشیم. هر دو خوشحال خواهند شد. همیشه شاد باشید.

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::]. با شما موافقم . ما بچه‌ها هیچ وقت قدر پدر و مادر‌ها رو نمیدونیم ولی‌ وقتی‌ از پیشمون می‌رن تازه می‌فهمیم چی‌ بودن . هر روز و هر لحظه آرزو می‌کنم‌ای کاش یه بار دیگه بتونم خنده ‌های پدرم رو ببینم . دستش رو تو دستم بگیرم .‌ای کاش فقط یه بار دیگه می‌تونستم حداقل صداش رو بشنوم .

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::]. با شما موافقم . ما بچه‌ها هیچ وقت قدر پدر و مادر‌ها رو نمیدونیم ولی‌ وقتی‌ از پیشمون می‌رن تازه می‌فهمیم چی‌ بودن . هر روز و هر لحظه آرزو می‌کنم‌ای کاش یه بار دیگه بتونم خنده ‌های پدرم رو ببینم . دستش رو تو دستم بگیرم .‌ای کاش فقط یه بار دیگه می‌تونستم حداقل صداش رو بشنوم .

[::Tina1389 - اﺷﺘﻮﺗﮕﺎﺭﺕ، آلمان::]. هموطن عزیز من درست احساس شما را درک میکنم چون خود در این آرزو میسوزم. همین که شما هنوز آرزوی دست نوازش پدر را داری نشان این است که انسان و پدری با ارزش بوده. به آنها که زنده هستند برسیم و برای رفتگان فرزندان خوبی باشیم. هر دو خوشحال خواهند شد. همیشه شاد باشید.

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::. ﻣﻤﻨﻮﻥ. اﺯ ﺷﻤﺎ, ﻣﻦ ...ﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ و ﺷﺎﺩﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

. من و بابام. 4 ساله که بودم: پدرم میتوانست هرکاری را انجام بدهد. 5 ساله که بودم : پدرم خیلی چیزها بلد بود . 6 ساله که بودم: پدرم باهوش تر از پدر بقیه بچه ها بود . 8 ساله که بودم: اینطور هم نبود که پدرم همه چیز را بلد باشد . 10 ساله که بودم : فکر میکردم در ایام کودکی پدر، اوضاع با حالا خیلی فرق میکرد . 12 ساله که بودم: اوه ! پدر واقعا از این چیزها سر در نمی آورد. پیرتر از آن است که یادش بیاید خودش در بچگی چه میکرده. 14 ساله که بودم: به حرفهای پدرم اعتنا نکن او خیلی اُمل است!. 21 ساله که بودم: او؟ خدای من ! او به کلی از مرحله پرت است . 25 ساله که بودم: پدرم یک چیزهایی درباره این قضیه میداند . دلیلش هم معلوم است. مدتی در این زمینه کار کرده. 30 ساله که بودم: شاید بهتر باشه از پدرم بپرسم. هرچه باشد او در این زمینه تجربه های زیادی دارد . 35 ساله که بودم: تا وقتی با پدرم حرف نزنم قدم از قدم بر نمیدارم. 40 ساله که بودم: خیلی برایم عجیب است که پدر چطور توانست از پس مشکلی به این بزرگی برآید . اوخیلی عاقل است و یک دنیا تجربه دارد .

50 ساله که بودم: حاضرم هرچه دارم بدهم که پدرم فقط یک دقیقه اینجا باشد و بتوانم با او حرف بزنم . حیف که نفهمیدم چقدر عاقل و زیرک بود . خیلی چیزهایی میتوانستم از او یادبگیرم.

چقدر سخته که آدم از باباش دور باشه اما وقتی که بابات زنده باشه باز خیالت راحته که یکی مثل کوه پشتته . با آرزوی سلامتی برای تمام پدران زحمت کش

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::]. با شما موافقم . ما بچه‌ها هیچ وقت قدر پدر و مادر‌ها رو نمیدونیم ولی‌ وقتی‌ از پیشمون می‌رن تازه می‌فهمیم چی‌ بودن . هر روز و هر لحظه آرزو می‌کنم‌ای کاش یه بار دیگه بتونم خنده ‌های پدرم رو ببینم . دستش رو تو دستم بگیرم .‌ای کاش فقط یه بار دیگه می‌تونستم حداقل صداش رو بشنوم .

[::Tina1389 - اﺷﺘﻮﺗﮕﺎﺭﺕ، آلمان::]. هموطن عزیز من درست احساس شما را درک میکنم چون خود در این آرزو میسوزم. همین که شما هنوز آرزوی دست نوازش پدر را داری نشان این است که انسان و پدری با ارزش بوده. به آنها که زنده هستند برسیم و برای رفتگان فرزندان خوبی باشیم. هر دو خوشحال خواهند شد. همیشه شاد باشید.

. من و بابام. 4 ساله که بودم: پدرم میتوانست هرکاری را انجام بدهد. 5 ساله که بودم : پدرم خیلی چیزها بلد بود . 6 ساله که بودم: پدرم باهوش تر از پدر بقیه بچه ها بود . 8 ساله که بودم: اینطور هم نبود که پدرم همه چیز را بلد باشد . 10 ساله که بودم : فکر میکردم در ایام کودکی پدر، اوضاع با حالا خیلی فرق میکرد . 12 ساله که بودم: اوه ! پدر واقعا از این چیزها سر در نمی آورد. پیرتر از آن است که یادش بیاید خودش در بچگی چه میکرده. 14 ساله که بودم: به حرفهای پدرم اعتنا نکن او خیلی اُمل است!. 21 ساله که بودم: او؟ خدای من ! او به کلی از مرحله پرت است . 25 ساله که بودم: پدرم یک چیزهایی درباره این قضیه میداند . دلیلش هم معلوم است. مدتی در این زمینه کار کرده. 30 ساله که بودم: شاید بهتر باشه از پدرم بپرسم. هرچه باشد او در این زمینه تجربه های زیادی دارد . 35 ساله که بودم: تا وقتی با پدرم حرف نزنم قدم از قدم بر نمیدارم. 40 ساله که بودم: خیلی برایم عجیب است که پدر چطور توانست از پس مشکلی به این بزرگی برآید . اوخیلی عاقل است و یک دنیا تجربه دارد .

50 ساله که بودم: حاضرم هرچه دارم بدهم که پدرم فقط یک دقیقه اینجا باشد و بتوانم با او حرف بزنم . حیف که نفهمیدم چقدر عاقل و زیرک بود . خیلی چیزهایی میتوانستم از او یادبگیرم.

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::. ﻣﻤﻨﻮﻥ. اﺯ ﺷﻤﺎ, ﻣﻦ ...ﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ و ﺷﺎﺩﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

چقدر سخته که آدم از باباش دور باشه اما وقتی که بابات زنده باشه باز خیالت راحته که یکی مثل کوه پشتته . با آرزوی سلامتی برای تمام پدران زحمت کش

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::. ﻣﻤﻨﻮﻥ. اﺯ ﺷﻤﺎ, ﻣﻦ ...ﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ و ﺷﺎﺩﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

چقدر سخته که آدم از باباش دور باشه اما وقتی که بابات زنده باشه باز خیالت راحته که یکی مثل کوه پشتته . با آرزوی سلامتی برای تمام پدران زحمت کش

. من و بابام. 4 ساله که بودم: پدرم میتوانست هرکاری را انجام بدهد. 5 ساله که بودم : پدرم خیلی چیزها بلد بود . 6 ساله که بودم: پدرم باهوش تر از پدر بقیه بچه ها بود . 8 ساله که بودم: اینطور هم نبود که پدرم همه چیز را بلد باشد . 10 ساله که بودم : فکر میکردم در ایام کودکی پدر، اوضاع با حالا خیلی فرق میکرد . 12 ساله که بودم: اوه ! پدر واقعا از این چیزها سر در نمی آورد. پیرتر از آن است که یادش بیاید خودش در بچگی چه میکرده. 14 ساله که بودم: به حرفهای پدرم اعتنا نکن او خیلی اُمل است!. 21 ساله که بودم: او؟ خدای من ! او به کلی از مرحله پرت است . 25 ساله که بودم: پدرم یک چیزهایی درباره این قضیه میداند . دلیلش هم معلوم است. مدتی در این زمینه کار کرده. 30 ساله که بودم: شاید بهتر باشه از پدرم بپرسم. هرچه باشد او در این زمینه تجربه های زیادی دارد . 35 ساله که بودم: تا وقتی با پدرم حرف نزنم قدم از قدم بر نمیدارم. 40 ساله که بودم: خیلی برایم عجیب است که پدر چطور توانست از پس مشکلی به این بزرگی برآید . اوخیلی عاقل است و یک دنیا تجربه دارد .

50 ساله که بودم: حاضرم هرچه دارم بدهم که پدرم فقط یک دقیقه اینجا باشد و بتوانم با او حرف بزنم . حیف که نفهمیدم چقدر عاقل و زیرک بود . خیلی چیزهایی میتوانستم از او یادبگیرم.

[::Tina1389 - اﺷﺘﻮﺗﮕﺎﺭﺕ، آلمان::]. هموطن عزیز من درست احساس شما را درک میکنم چون خود در این آرزو میسوزم. همین که شما هنوز آرزوی دست نوازش پدر را داری نشان این است که انسان و پدری با ارزش بوده. به آنها که زنده هستند برسیم و برای رفتگان فرزندان خوبی باشیم. هر دو خوشحال خواهند شد. همیشه شاد باشید.

[::Gharibeh-Ashena - هانوفر، آلمان::]. با شما موافقم . ما بچه‌ها هیچ وقت قدر پدر و مادر‌ها رو نمیدونیم ولی‌ وقتی‌ از پیشمون می‌رن تازه می‌فهمیم چی‌ بودن . هر روز و هر لحظه آرزو می‌کنم‌ای کاش یه بار دیگه بتونم خنده ‌های پدرم رو ببینم . دستش رو تو دستم بگیرم .‌ای کاش فقط یه بار دیگه می‌تونستم حداقل صداش رو بشنوم .