ضمیر«ما»ی قُلابی...!

پارسینه , علی نصری
در بسیاری از متن‌های انتقادی که در شبکه‌های اجتماعی در مورد مسائل ایران و رفتارهای اجتماعی «ایرانی»‌ها نوشته می‌شود٬ از یک ضمیر «ما» استفاده می‌شود که مفهوم واقعی‌اش «همه ما» نیست.
 بلکه معنی‌اش «شما» است: «شما» به علاوه «من» - که با شما فرق دارم - اما به دلیل «تواضع»‌ام خودم را با شما جمع می‌بندم تا عادت‌‌های بدتان را گوشزدتان کنم! «ما» مردم دروغ‌ گویی هستیم٬ «ما» خودپسند هستیم٬ «ما» نژادپرست هستیم٬ «ما» بی‌عرضه هستیم؛ قطعاً گوینده این «ما» خودش را دروغ‌گو و خودپسند و نژادپرست و بی عرضه نمی‌داند اما با استفاده از این ضمیر «مُجاز» می‌شود تا این خصلت‌ها را به کل جامعه نسبت بدهد.
 
این ضمیر «ما»ی قُلابی سه کارکرد دارد؛ اول این‌که «خشونت» واقعی کلام گوینده را پشت لایه‌ای از دلسوزی و تواضع مصنوعی پنهان می‌کند. دوم این‌که از تحلیل دقیق و گفتوگوی صادقانه و سازنده جلوگیری می‌کند - چرا که مخاطبان چنین متن‌هایی ناگزیرند که سخن گوینده را تایید کنند و با او همراه شوند تا خود را از خشونت پنهان سخنش تبرئه کنند. و سوم این‌‌که «خودزنی»٬ «جمع‌بندی» و «برچسب‌زنی» به کل یک ملت را تسهیل و مجاز می‌کند.
 
این «ما»ی قلابی نه تنها در نوشته‌های و اظهار نظرهای روزمره در شبکه‌های اجتماعی به طور رایج بکار میرود که بعضاً در تحلیل‌های اساتید جامعه‌شناسی نیز استفاده می‌شود. مثلاً دکتر زیباکلام - نویسندهء کتاب «چگونه ما٬ ما شدیم؟» - در مصاحبه‌ای می‌گوید « اگر بخواهم ایرادهای "ما" را بگویم، اولین و مهم‌ترین آن این است که "ما" نژاد پرستیم؛ بغض و کینه و نفرت داریم از اعراب، بغض و کینه و نفرت داریم از افغانی‌ها، برای خودمان خیلی دسته گل‌های الکی می‌فرستیم؛ مثل: "ملت بزرگ ایران"، "ملت قهرمان ایران" ، "ملت شجاع، سرافراز و ..." که به نظر بنده همه قلابی هستند».
 
در مواجهه با چنین متن‌هایی کافی است تا ضمیر «ما»ی قلابی را به «شما» تغییر بدهیم تا پرده تواضع‌ بیافتد و خشونت پنهان‌ مطلب آشکار شود:‌ « اگر بخواهم ایرادهای "شما" را بگویم، اولین و مهم‌ترین آن این است که "شما" نژاد پرستید؛ بغض و کینه و نفرت دارید از اعراب، بغض و کینه و نفرت دارید از افغانی‌ها، برای خودتان خیلی دسته گل‌های الکی می‌فرستید؛ مثل: "ملت بزرگ ایران"، "ملت قهرمان ایران" ، "ملت شجاع، سرافراز و ..." که به نظر بنده همه قلابی هستند».
 
«ما»ی قلابی٬ شکل پنهان انگشت اتهام به سوی یک جمع گرفتن و برچسب کلی به او زدن است که هم به عنوان یک روش تحلیلی و هم از نظر اخلاقی مردود است. پیشنهاد می‌کنم مدتی این ضمیر قلابی را در نوشته‌ها و سخنانمان شناسایی و حذف کنیم تا تاثیرش را در کیفیت تحلیل‌‌ها و میزان خشم و خشونت در گفتوگوهایمان امتحان کنیم.
رأی دهید
دیدگاه خوانندگان
۵۸
liberté - مونترال، کانادا
دقیقا روش تحلیل کسایی هست که تا دشمنان مردم ایران خبرهای جعلی پخش میکنند سریع دست بکار مین و برای خود شیرینی و اجتبی پرستی روی جریان های وطن فروشی و مردم فروشی اسکی میرن.
شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۴ - ۰۱:۴۷
۳۷
hossein+87+ - ایران، ایران
بسیار مو شکافانه بود. به نظر بنده حرف این نویسنده کاملا درسته و زد تو خال. متاسفانه در شبکه های اجتماعی به دلیل فقر فرهنگی ، خیلی اتفاقات ناگوار داره میفته. خیلی چرندیات داره به بزرگان نسبت داده میشه و از زبان اونها نقل میشه. مردم خیلی بر رحم شدن. واسه یه اتفاق کوچیک همه آه و ناله میکنن و فقط انتقاد و انتقاد و انتقاد ولی تا نوبت خودشون میشه همه زیر کار در رو! یعنی یه جوری شده که یه گوشه لم دادیم و از بیرون میگیم لنگش کن! من معتقدم تا تک تک ماها خودمون رو درست نکنیم ، این مملکت همینه. یعنی ایرانیا رو کلا جمع کنن ببرن آمریکا و اونا بیان ایران ، بعد از یه مدت کوتاه اونجا هم میشه خرابه! شما حساب کن وقتی هنوز یاد نگرفتیم که تو خیابون آشغال نریزیم ، چه توقعات دیگه ای میشه داشت؟ مثلا انتظار داریم پراید 20 تومنی رو 40 تومن نخرن؟! زرشک. ربطی به اخوند و شاه و غیره نداره . ایران خیلی وقته که عقب موندس. زمان شاه چون دروازه ها باز بود ، این فقر فرهنگی کمتر نمود پیدا میکرد و الان که داریم تو خودمون میلولیم ، این معضل بسیار نمایان و آشکار شده. اول از خودمون شروع کنیم.
شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۴ - ۰۷:۴۸
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.