"گام بزرگ" پژوهشگران استرالیایی برای تشخیص زودرس آلزایمر
رأی دهید
نتایج پژوهش اخیر دانشگاه نیوساوت ولز استرالیا، پیشرفت یا گام بسیار مهمی در شناخت بیماری آلزایمر محسوب می شود، زیرا برای نخستین بار نشان داده چگونه سلول های مغزی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند یا به قول سرپرست تیم تحقیق؛ دکتر ولادیمیر سایتنیک، با یکدیگر حرف می زنند.
دکتر سایتنیک و تیم پژوهشگران دانشکده تکنولوژی زیستی نیو ساوت ولز می گویند در مراحل ابتدایی بیماری آلزایمر که فرد هنوز نشانه های بالینی ندارد، آسیب سلولی با تخریب نوعی از مولکول های چسبنده سلول به نام NCAM2 در محل سیناپس ها یا اتصال سلول های عصبی مغز آغاز می شود.
آنها معتقدند شناسایی این ساز و کار راه را برای درمان های جدید و توقف سیر بیماری آلزایمر باز می کند.
درمان های فعلی، سیر بیماری را متوقف نمی کنند و تنها علائم آن را کنترل می کنند. در ماه سپتامبر "کلینک کلیولند" در اوهایو یک کوکتل دارویی شامل، دکسترومتورفان، داروی رایج ضد سرفه و کینیدین داروی مؤثر بر نامنظمی ضربان قلب برای کنترل بیقراری بیماران معرفی کرد.
دکتر جفری کومینگ از کلینیک کلیولند گفت: "این ترکیب دو دارویی، تأثیر شگرفی در کاهش بیقراری بیماران مورد مطالعه ما داشت و علاوه بر آن نگرانی و فشار کاری پرستاران را به اندازه قابل توجهی کم کرد."
سیناپس های مغزی، شبکه ارتباطی مراکز مهم مغز و پایه و اساس همه عملکردهای آن از جمله تعقل، تفکر، حافظه و یادگیری است و پژوهشگران می گویند درمان باید پیش از آسیب به این شبکه ارتباطی آغاز شود.
دکتر نانسی دونوآن از بیمارستان بیریگام و زنان می گوید: "در واقع ایده اصلی این است که ما درمان را زمانی آغاز کنیم که هنوز پروتئین های مخربی که ارتباط سلول ها را با یکدیگر قطع می کنند، هنوز در مغز ایجاد نشده و بیمار دچار زوال ذهن و از دست دادن رفتن حافظه نیست. و ما احتمال می دهیم آسیب سلولی ۱۰ سال پیش از بروز علائم اتفاق می افتد."
سال ۲۰۱۵ میلادی، پژوهش های مربوط به دمانس و آلزایمر، پیشرفت های شگرفی داشتند و به گفته بسیاری از متخصصان از بن بست خارج شدند. در اواخر ماه ژوئیه سال جاری نیز، کنفرانس بین‌المللی انجمن آلزایمر در آمریکا، شرکت دارویی الی لیلی داروی سولانزماب Solanezumab را برای نخستین بار و پس از چند دهه تلاش و معرفی ۱۲۳ داروی نافرجام، برای درمان بیماران مبتلا به آلزایمر معرفی کرد.
