نوزادانی که با سگها بزرگ میشوند، «کمتر آسم میگیرند»
رأی دهید
به گزارش رویترز، دانشمندان سوئدی در تحقیقی به این نتیجه رسیدهاند که نوزادانی که در حضور سگها بزرگ میشوند، هنگامی که به سن مدرسه میرسند ۱۳ درصد کمتر از همسن و سالانشان (شش سالگی) در معرض ابتلا به آسم هستند. این در حالی است که نوزادانی که در مزارع و در کنار حیواناتی مثل اسبها بزرگ میشوند حتی تا ۵۲ درصد کمتر در معرض ابتلا به این بیماری تنفسی هستند.
نتیجه این تحقیق ثابت نمیکند که سگها موجب پیشگیری از بیماری آسم میشوند ولی این فرض را که وجود این حیوانات در سالهای اول زندگی کودک ممکن است منجر به این بیماری شود، رد میکند. محقق اصلی این پروژه دکتر تاو فال از دانشگاه اوپسالا در سوئد عقیده دارد که حیوانات خانگی باعث غنی شدن زندگی کودکان به اشکال مختلف میشود و حالا میتوانیم بگویم که سیستم ایمینی آنها را هم قویتر میکنند.
دکتر فال و همکارانش در این تحقیق بیش از یک میلیون کودک سوئدی را که در فاصله سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۱۰ بهدنیا آمده بودند مطالعه کردهاند. این تحقیق شامل نزدیک به سیصد هزار کودک مدرسهرو، ۲۲ هزار کودکی که در سال اول زندگیشان در خانه به همراه سگ زندگی میکردند و ۹۵۰ کودکی که در مزارع بزرگ شدهاند می شد. از بین این یک میلیون کودک مورد مطالعه، ۱۱ هزار و ۶۰۰ نفر تا سن مدرسه به بیماری آسم مبتلا شده بودند.
دکتر فال عقیده دارد که دلیل ریسکپذیری کمتر این کودکان میتواند این باشد که این کودکان از زمان کودکی در معرض خاک و یا میکروبهای که در بیرون خانه موجود است (و توسط سگ یا دیگر حیوانات خانگی به خانه آورده میشوند) هستند و بنابراین سیستم ایمنی مقاومتری در آنها شکل میگیرد. «شاید این چیز خوبی [برای نوزادان]باشد که در خانهای که در آن سگ هست، نمیشود همه چیز را همیشه تمییز نگاه داشت.»
چندی پیش هم نتایج تحقیقی که در مجله معتبر ساینس (دانش) منتشر شده بود نشان داده بود که باکتریهایی که در فضولات حیوانی به خصوص فضولات گاوها وجود دارد، باعث میشود ساختار سلولهای تنفسی در ششها نسبت به آلرژی مقاوم شود. بنابراین افرادی که در مزارع و دامداریها بزرگ میشوند کمتر از بقیه دچار حساسیت و بیماریهای تنفسی مانند آسم میشوند.
نظریهای وجود دارد که میگوید هر چه بچهها در کودکی بیشتر در معرض میکروبها قرار گیرند، مقاومت بدنیشان در بزرگسالی نسبت به بیماریها بیشتر میشود. تحقیقاتی که قبلا در کشور سوییس و بر روی کودکانی که در مزارع و دامداریها بزرگ میشوند نشان داده بود که آنها بیست درصد کمتر از همسن و سالانشان که در شهرها زندگی میکنند از حساسیت رنج می برند. نتایج تحقیقات بر روی کودکان آمیش (که زندگی کشاورزی در برخی ایالتهای شرقی آمریکا دارند) هم نشان از میزان کمتر حساسیت میداد.