ستاره‌های ما در قطرند، ستاره‌های ژاپن در آلمان و ایتالیا
رأی دهید
کروش و شاگردانش هم از این موضوع به خوبی خبر دارند. کروش همین چند وقت پیش، قبل از بازی با هند گفت: «رنکینگ فیفا فقط یک رده‌بندی است. معنای زیادی برای من ندارد. وضعیتی که ما در آن قرار گرفته‌ایم در مقایسه با سایر کشورها فقط پروسه پیشرفت و توسعه ما را نشان می‌دهد.
کشورهایی مانند ژاپن، استرالیا و کره‌جنوبی در وضعیت بهتری هستند زیرا ظرفیت بالاتری نسبت به ما دارند.» اگر امروز و در آستانه بازی ایران و ژاپن نگاهی به لیست دو تیم بیندازید، متوجه تفاوت‌ها می‌شوید. ژاپن لژیونرهای متعددی دارد. لژیونرهایی که حتی بعضی از آنها به خاطر ترافیک بازیکن، به تیم‌ملی دعوت نمی‌شوند، مثل اوچیدا (شالکه آلمان)، اینوی (ایبار اسپانیا)، یویا اوساکو (کلن آلمان)، یوئیچارو هاکیتانی (بازل سوئیس)، یونیا تاناکا (اسپورتینگ لیسبون پرتغال) و... لیگ ژاپن لیگی بازیکن‌ساز است. خیلی از استعدادهای این کشور با قراردادهای پایین به تیم‌های دسته دوم کشورهای مختلف می‌روند.
فقط باید چند سال دیگر منتظر بمانید تا ناگهان اسم آنها را بشنوید. ژاپن روی فوتبال سرمایه‌گذاری زیادی کرده و امروز حلیل‌هوزیچ سرمربی این تیم برای دعوت کردن بازیکنان با مشکلات زیادی روبه‌رو است. او مجبور است روی نام تعدادی از لژیونرهایش خط قرمز بکشد. وضعیت حلیل‌هوزیچ در ژاپن به هیچ‌وجه قابل قیاس با کروش در تیم‌ملی ایران نیست.
لیگ‌برتر پویا نیست، هر سال تعداد استعدادهایش انگشت‌شمار است و این بازیکنان هم ترجیح می‌دهند پول لیگ برتر را دو دستی بچسبند تا اینکه با قرارداد کم به اروپا بروند و سختی بکشند. کروش هم در این باره می‌گوید: «ببینید تیمی مثل ژاپن یا استرالیا و کره چند بازیکن شاغل در اروپا دارند. این یکی از عوامل مهم برتری آنها نسبت به ایران است.» نگاهی به لیست لژیونرهای دو تیم هم به خوبی این مسئله را نشان می‌دهد. بهترین بازیکن ایرانی یعنی اشکان دژاگه در تیم العربی توپ می‌زند. آندرانیک تیموریان در تیم ام‌صلال بازی می‌کند. سردار آزمون بهترین استعداد ایران در تیم روستوف روسیه حضور دارد که جزو تیم‌های مطرح اروپا نیست اما ژاپن در تیم‌هایی چون میلان، اینتر، ساوتهمپتون و... بازیکن دارد. این است تفاوت اصلی که شاید حرص ژاپنی‌ها را به خطر صدرنشینی ایران در آسیا، بیشتر دربیاورد.
لژیونرهای ژاپن
لژیونرهای ایران
