ماده مخدر آیس از کجا می‌‌آید و چطور اثر می‌کند؟

آیس (Ice) یک ماده مخدر جدید است که اینروزها می‌شود آن را درهمه جای جهان پیدا کرد. تولید این ماده در امریکا و مکزیک آغاز شد اما اکنون آزمایشگاه‌های کوچک در کشورهای دیگر نیز آن را تولید می‌کنند. در فاصله دو سال از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ میزان مصرف آیس در جهان از ۲۲ درصد به ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده و این ماده را به فراگیرترین مخدر حال حاضر جهان تبدیل کرده است. این اطلاعات اولیه می‌تواند به شما کمک کند شناخت بیشتری از آیس و مصرف کنندگان این ماده پیدا کنید. چه بسا بتوانید به آن‌ها در ترک اعتیادشان کمک کنید.  

آیس چیست؟

آیس همراه با دو مخدر دیگر به نام‌های بیس (Base) و اسپید (Speed) مشتقات یک محرک دارویی به نام متامفتامین هستند که در دهه ۶۰ میلادی توسط شرکت دارویی Burroughs-Wellcome که اکنون در شرکت دارویی گلاکسواسمیت کلاین ادغام شده است تولید شد.

از نظرشیمیایی متامفتامین باعث ترشح بیشتر ناقل عصبی دوپامین در مغز می‌شود. اثر دوپامین که به آن هورمون رضایتمندی نیز گفته می‌شود این است که در مصرف کننده آن احساس سرخوشی بیشتر و کارایی حرکتی بالاتر ایجاد می‌کند. اما این اثرات بعد از مصرف مقدار مشخصی از متامفتامین کاهش پیدا می‌کنند و در نتیجه مصرف کننده برای رسیدن به سرخوشی و کارآیی تجربه شده قبلی‌اش نیاز به مصرف مقدار بیشتری از این ماده را دارد. اعتیاد به متامفتامین از همین مصرف بیشتر ایجاد می‌شود.   

تفاوت آیس، بیس و اسپید در میزان خلوص آن‌هاست بطوری که آیس خالص‌تر از بیس، و بیس خالص‌تر از اسپید است. خلوص بیشتر آیس باعث می‌شود اثرات جانبی آن بمراتب قوی‌تر از دو ماده دیگر باشد. از جمله این که آیس باعث جنون آنی قوی‌تر، برگشت کندتر به حالت طبیعی و اعتیاد بیشتر می‌شود. موضوع قابل توجه در مصرف آیس این است که جنون آنی ناشی از مصرف آن منجر به بروز رفتار خشونت آمیز می‌شود.

آیس به مصرف کنندگانش احساس پر انرژی بودن و شعف و اعتماد بنفس می‌دهد. این احساس سرخوشی می‌تواند برای روزها ادامه داشته باشد ولی مصرف کننده در این مدت کمتر غذا بخورد یا بطور کلی چیزی نخورد. حالت اوج و خلسه ناشی از مصرف آیس از نیم ساعت یا یک روز متغیر است ولی روی دیگر سکه زمانی‌ست که اثر این مخدر رفته رفته کاهش پیدا می‌کند. مصرف کننده آیس در جریان برگشت به حالت عادی احساس افسردگی شدید پیدا می‌کند، خسته و عصبانی می‌شود، ملتهب است، نیاز به خواب بیشتری دارد و اشتهایش را از دست می‌دهد.

مصرف کنندگان آیس در اثر کمبود تغذیه و اختلالات شیمیایی دچار عوارض لثه‌ای و دندانی ناشی از دود کردن این ماده می‌شوند. این عوارض تا جایی پیش می‌رود که کارآیی دندان‌های‌شان از دست می‌رود و باید آن‌ها را از لثه خارج کرد. ولی عوارض از لثه و دندان عبور می‌کنند و به زخم‌های پوستی ناشی از خارش عمیق، نارسایی کبدی، مقاومت کم به بیماری‌ها، عوارض کلیوی و ریوی، کاهش شدید وزن و اختلالات پایدار روانی می‌انجامد.

یکی از مشکلات شایع ناشی از مصرف آیس ایجاد پارانویا یا همه‌دشمن‌پنداری‌ست. همراهی پارانویا با خشونت خانگی نسبت به کودکان و سوء استفاده جنسی از آن‌ها در مصرف کنندگان آیس بسیار فراگیر است. مشکل اصلی در استفاده از آیس این است که این مخدر بمرور کارآیی نواحی تولید کننده دوپامین در مغز را مختل می‌کند و در نتیجه میزان تولید دوپامین کاهش می‌یابد. مادامی که تولید دوپامین کافی‌ست احساس سرخوشی در مصرف کننده ایجاد می‌شود اما آیس بمرور تولید این هورمون را کاهش می‌دهد و محرک‌های صنعتی را به جای آن می‌نشاند. مصرف کننده بتدریج برای ایجاد احساس مشابه با آنچه از دوپامین دریافت می‌کرد ناگزیر به مصرف بیشتر آیس می‌شود و هر بار در نتیجه مصرف کمتر افسردگی بیشتری در خود احساس می‌کند. مهم‌ترین دلیل افزایش مصرف آیس این است که مصرف کننده دچار احساس افسردگی نشود، اتفاقی که بطور مداوم رو به مصرف بیشتر ادامه پیدا می‌کند.     

در حال حاضر برای رفع اعتیاد به آیس ترکیبی از ورزش، تغذیه درمانی و سونا را به کار می‌گیرند که به آن برنامه سم‌زدایی می‌گویند. برنامه سم‌زدایی حدود ۱۰ تا ۱۴ روز طول می‌کشد و در این مدت سعی می‌کنند رسوب شیمیایی آیس را از اندام‌ها خارج کنند. از نظر درمانی اثرات رفع اعتیاد تا یک سال و نیم گریبانگیر فرد معتاد است و دوره‌ای سخت برای ترک اعتیاد محسوب می‌شود ولی در پایان بخش زیادی از توانایی‌های بدنی مصرف کننده سابق در او بازیابی می‌شوند.