واردات ۱۴ تن سنگ پا در دولت احمدی نژاد

دولتی که روزگاری با شعار مهرورزی و آوردن پول نفت به سر سفره های مردم به روی کار آمد؛ فساد و فقر را کلید زد.
بسیاری بر این باورند که کالاهای بی کیفیت چینی نباید به کشور وارد شود و مردم باید از بهترین کالا ها استفاده کنند اما اگر بخواهیم از دید دیگری به مسئله نگاه کنیم متوجه این مهم می شویم که علاوه بر واردات بی رویه،  قدرت خرید مردم ایران بسیار کاهش یافته است و عموم مردم دیگر توان استفاده از اقلام تولیدی سایر کشور ها و حتی تولیدات درجه یک و 2 چین را ندارند.

 

شاید اگر دولت‌های نهم و دهم ادامه روند اقتصادی دولت اصلاحات را در دستور کار خود قرار می دادند امروز مردم ایران از سرناچاری مجبور به استفاده از کالاهای درجه پایین کشور چین نبودند. دولت محمود احمدی نژاد می توانست با بهره گیری درست از درآمد های نفتی و غیر نفتی، کشور را به سمت توسعه هدایت کند و مانع از فقیر و فقیرتر شدن بسیاری از ایرانیان شود.

 

علی یکی از شهروندان تهرانی است که در خصوص استفاده از کالاهای چینی به ایلنا می گوید: تا زمانی که بهای دلار در ایران پایین بود مردم توان خرید تولیدات ایرانی و حتی غیر ایرانی را داشتند اما از آن روزی که بهای دلار سه برابر شد قیمت تمامی اجناس به شدت افزایش پیدا کرد و مردم کالای چینی ارزان قیمت را جایگزین کالاهای تولیدی داخل و کشور های توسعه یافته کردند.

گرانی اجناس و نبود ثبات در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد به حدی بود که یکی از مسئولان وقت بیان کرد که ما قادر به کنترل بازار نبودیم و همین امر موجب شد تا بهای کالاهای تولیدی و وارداتی به شدت افزایش یابد.

محمد در بازار پوشاک کار می کند و بیان می دارد که در چهار سال دوم دولت محمود احمدی نژاد بهای تمام شده پوشاک در تولیدی‌ها و همچنین اجناس وارداتی روز به روز تغییر می کرد و همین امر موجب شد تا بسیاری از تولید کنندگان پوشاک ورشکسته و از عرصه تولید خارج شوند چراکه در آن زمان اجناس چینی به بازار ایران امده و تولید کننده ایرانی نمی توانست با کالای مشابه چینی رقابت کند. البته دلیل این عدم رقابت، قیمت تمام شده نازل پوشاک چین بود.

قیمت تمام شده ای که عموم مصرف کنندگان از آن رضایت داشتند و کیفیت محصولات از درجه اهمیت پایینی برای آنان برخوردار بود. میراثی که از محمود احمدی نژاد به جای ماند، "فساد" و "شکاف طبقاتی" بود.

در دولت احمدی نژاد مردم ایران روز به روز فقیر و فقیرتر شدند، دیگر کمتر ایرانی قادر به خرید تولیدات درجه یک و 2 بود به طوری که حتی اگر امروز در یک محل، اجناسی با قیمت پایین به فروش برسد عموم مردم مشتری آن کالا خواهند بود و این نتیجه هشت سال تلاش دولت مهرورزی است.

براساس اعلام سازمان توسعه تجارت ایران در آن مقطع زمانی اجناس چینی از جمله ، ‌لوستر، چراغ و روشنایی، تلویزیون، LCD ، بادام زمینی،  سیر، مجسمه،  دستگاه ضبط و پخش،  مایکروویو،  گوشی تلفن همراه، ‌آجر،  ماشین رختشویی، پارچه، کیف مدرسه، چمدان، ‌بلندگوی خودرو،  ‌ساعت مچی (دیواری،‌جیبی)، ‌لیوان،  کره، لامپ کم مصرف ، ‌قاشق و چنگال، پشم حلاجی شده،  دستکش جراحی،  سشوار، ‌عروسک، میکروفن، ‌باطری، بیل و کلنگ، ریش تراش،  شانه،  ‌زیپ، بخار برقی،  تیغ،  میخ، پونز، پیچ، ‌اسباب‌بازی ، آهن ربا، زغال،  شن و ماسه، عینک و عدسی،  ‌پارچه،  چادر ،  روسری، دستمال گردن ، ‌ترازو،سیم خاردار،  الکل، بازی‌های ویدئویی، کاغذ و مقوا، ‌چسب، سبوس ، هدفون، آچار،  آرد و سویا، ‌دستکش، شیلنگ،  جوراب، ‌کاشی،  فرش، بلندگو، گاو صندوق،  ‌لاستیک و حصیر بوده است.

همچنین بر اساس آماری دیگر حجم برخی اقلام  به میزان 830 تن مداد تراش و تیغه ، 247 تن مداد پاکن، 780 تن میخ ، میخ سر پهن و پونز، 780 کیلو رخت آویز چوبی، 713 تن سیر، 388 تن عدس ، 184 تن زرد چوبه ، 48 تن نخود فرنگی، 160 تن قرقره و ماسوره ، 160 کیلو خمیر بازی ، یک تن انواع شمع ، 14 تن سنگ پا ، 16 تن واکس کفش، 10 تن زیپ و 35 تن سوزن دوزندگی بوده است.

با این همه باید اعلام کرد که اگر قرار بود دلارها صرف واردات شود آیا بهتر نبود اجناسی به کشور وارد شود که تولید آن برایمان صرفه اقتصادی به همراه نداشت. به طور مثال در ابتدای دولت احمدی نژاد یکباره تعرفه گوشی تلفن همراه افزایش چشم گیری داشت و دلیل این افزایش از سوی مقامات وقت راه اندازی خط تولید گوشی تلفن همراه در کشور بود که نتیجه آن افزایش قابل توجه گوشی های قاچاق در بازار و همچنین شکست پروژه تولید گوشی تلفن همراه بود.

حال دفتر رییس دولت های نهم و دهم اعلام کرده است که رقم های اعلام شده صحیح نیست و تناقضات آماری در دولت کنونی وجود دارد. اگر به راستی چنین تناقضاتی وجود دارد چرا رییس گمرک دولت احمدی نژاد حاضر به مناظره با کرباسیان رییس کمرگ دولت کنونی نیست. عباس معمارنژاد که به واسطه همکاری و دوستی با حسینی، وزیر اقتصاد دولت دهم بر کرسی ریاست گمرک تکیه زد، بهتر است با حضور در یک رسانه بی طرف یا یکی از دانشگاه ها در برابر دیدگان مردم با کرباسیان مناظره ای داشته باشد.

مردمی که به لطف دولت گذشته فقیرتر شده‌اند حق دارند بدانند که چه در اقتصاد ایران رخ داده است. مردم باید در جریان تمامی اقدامات قرار گیرند همان طور که امروز مسئله هسته ای به طور شفاف به مردم اعلام می شود و دولت روحانی تلاش دارد که مردم بدانند که چه اقداماتی را انجام می دهند.

براساس آمار دولت محمود احمدی نژاد بیشترین در آمدی نفتی را در اختیار داشت و دولت وی نمی تواند این مهم را رد کند چرا که نفت بالای یکصد دلار دروغ نیست و جهانیان شاهد این رقم بوده اند. دولت وی که فقر و فساد را در کشور کلید زد باید بگوید این مقدار در آمد نفتی و غیر نفتی در کجا هزینه شده است و چرا طی گذشت 2 سال همچنان سعی دارد خود را به عنوان یک دولت پاک دامن معرفی کند.

براساس آمار دیگری نیز میزان قاچاق کالا در دولت وی از رقم یک میلیارد دلار ابتدا به 6 میلیارد دلار رسید و در انتهای این دولت نیز میزان قاچاق کالا به 20 میلیارد دلار رسید. قاچاق میلیاردی که به طور حتم پشت پرده ها و رازهایی را در دل خود جای داده است چرا که نمی توان تصور کرد یک یا چند قاچاقچی ساده، میلیاردها دلار ارز از کشور خارج و کالاهای قاچاق را به طور برنامه ریزی شده روانه بازار مصرف ایران کنند.