از مردان هندی شغل همسرشان را نپرسید

سالها پیش جهت انجام ماموریتی برای بی بی سی در هند سفر می کردم.

هنگامی که سوار یک قطار شبانه شده و پس از پیدا کردن کوپه ام خودم را برای ماموریتی که در پیش داشتم آماده می کردم، مردی که روبروی من نشسته بود سر صحبت را باز کرد و از من در باره مقصدم، این که اهل کدام شهر هند هستم و شغلم پرسید.

 

بعد از این که من به این سئوال ها جواب دادم از من پرسید: "شغل شوهرت چیست؟"

 

من که حتی به او نگفته بودم ازدواج کرده ام از این سئوال ناراحت شدم- برای او اهمیتی نداشت که من یک خبرنگار بودم و برای ماموریت کاری در حال سفر بودم.

 

از نظر او من صرفا یک زن بودم و از دید جامعه مردسالار هند، یک زن بی اهمیت است مگر این که به عنوان دختر، خواهر، یا همسر یک نفر مطرح باشد.

 

این نه اولین بار و نه آخرین باری بود که از من یک چنین سئوالی می شد. بسیاری از دوستان من از این شکایت دارند که مرتبا اشخاصی که تنها چند دقیقه از مدت آشنایی شان با آنها می گذرد، این سئوال را می کنند.

 

از این رو تصمیم گرفتم این سئوال را در خیابان های دهلی از مردان بکنم و از آنها بپرسم: "همسر شما چکاره است؟"

 

این یک تجربه کاملا غیرعلمی و ناشی از کنجکاوی و شاید کمی حساسیت بیش از حد من بود.

ولی من از این که بیشتر مردان حاضر بودند به این پرسش پاسخ دهند تعجب کردم. تمام مردانی که با آنها صحبت کردم اظهار داشتند که هرگز چنین سئوالی از آنان نشده بود ولی بیشتر آنان آزادانه در باره همسرانشان با آمیخته ای از محبت، احترام و واقع گرایی صحبت می کردند.

محمد محسن، که ۲۷ سال دارد در جواب سئوال من با لبخند جواب می دهد که هنوز مجرد است. محمد محسن می گوید در گذشته عده زیادی از او سئوال های متعددی کرده بودند ولی "هرگز کسی این سئوال را نکرده بود."

او می گوید مطرح کردن این سئوال او را عصبانی نکرده " فقط کمی خجالت کشیده".

محمد محسن می گوید: "بگذارید اول من کسب و کارم را رو به راه کنم بعدا به فکر ازدواج خواهم افتاد."

ساندیپ یاداو، که راننده یک درشکه ریکشاو در دهلی است، در پاسخ به سئوال من می گوید: "همسرم از خانه، زمین و احشام مواظبت می کند."

ساندیپ که ۵۳ ساله است اهل روستایی در ایالت اوتار پرادش، در شمال هند است و طی هشت سال گذشته در دهلی زندگی و کار کرده.

او می گوید همسرش هنوز در همان دهکده زندگی می کند و از "چهار فرزندمان، سه گاو، یک گوساله و یک گاومیش مواظبت می کند."

ساندیپ می گوید از سئوال من ناراحت نشده: "شما از من سئوالی کردید و من جواب دادم. چیز مهمی نبوده. زن من در دهکده است، شما نمی توانید به او دسترسی پیدا کنید یا به نحوی به او صدمه بزنید؛ پس چرا من باید عصبانی شوم؟"

مانوج سینگ راتور، که ۲۸ سال دارد می گوید هنوز خیلی زود است ازدواج کند: "پدر و مادرم تمام مدت از من می پرسند چه موقعی ازدواج می کنم و من به آنها می گویم فقط موقعی که آماده ازدواج هستم."

آقای راتور، می گوید وقتی مردم از زنها می پرسند که همسرشان چکاره است به این دلیل است که هندی ها "مردم معاشرتی و خوش مشرب هستند و فقط سعی دارند سر صحبت را با شما باز کنند."

درو خوشلا، مدیر یک شرکت مهندسی است. او که سی و یک سال دارد می گوید هرگز از مردم سئوال های شخصی نمی کند چون نمی خواهد از خودش هم چنین سئوال هایی بشود.

او می گوید مردم هند کنجکاو هستند چون فکر می کنند "اگر شما بیست و چند ساله اید باید ازدواج کرده باشید".

ولی به عقیده آقای خوشلا، این نوع سئوال ها را افراد مسن تر می کنند و نسل او متفاوت است: "من از همسرم جدا شده ام. بیشتر دوستان و خواهر بزرگترم ازدواج نکرده اند.اغلب از ما سئوال می کنند که آیا ازدواج کرده ایم؟

"این سئوالی است که اشخاص غریبه نباید بکنند. این توهین آمیز است."

از او می پرسم آیا هرگز این احساس به او دست داده که کسی را کتک بزند؟ و او در جواب می گوید "بله".

جاگدیش سینگ کایرا، می گوید این سئوال برای بازکردن سر صحبت است و یک سئوال شخصی نیست که او را ناراحت کند.

او که همسرش یک دانشجو است می گوید غالبا دوستان و افراد خانواده اش از او سئوال می کنند آیا ازدواج کرده یا نه ولی هیچکس از او نمی پرسد همسرش چکار می کند.

سینگ کایرا می افزاید: "علت این که از زنها در باره همسرانشان سئوال می شود این است که مردم هند فکر می کنند شخص باید ازدواج کرده باشد. هندی ها نمی توانند قبول کنند که یک زن، مجرد باشد."

آنوبهاو راج، یک مهندس ۳۰ ساله مجرد است. او که کاملا محسوس است از سئوال من ناراحت شده می پرسد: "چرا ازمن این سئوال را می کنید؟"

وقتی دلیل این سئوال را توضیح می دهم می گوید: "وقتی از من این سئوال را کردید ابتدا کمی ناراحت شدم ولی وقتی بیشتر فکر می کنم می بینم خیلی هم سئوال عجیبی نیست."

پرابهو میشرا، می گوید همسرش صاحب یک بوتیک است و لباس هایی را که خودش طراحی می کند در این بوتیک می فروشد. آقای میشرا، مشکلی برای در میان گذاشتن اطلاعات شخصی اش با من ندارد ولی می گوید این اطلاعات را با شخص دیگری در میان نخواهد گذاشت.

پرابهو میشرا، در مورد این که چرا ممکن است کسی از یک چنین سئوال هایی ناراحت شود، نظریه خاصی دارد: "اگر همسر شما موفق باشد شما اهمیتی نمی دهید. من خوشحالم در باره همسرم صحبت کنم چون او در کار خود موفق است. من به او افتخار می کنم."

آقای میشرا اضافه می کند که هرگز کسی در باره شغل همسرش از او نپرسیده و اذعان دارد که "مرتبا از زنش در باره او سئوال می کنند."

او می گوید: "ولی فکر می کنم زنم از این سئوال ها ناراحت نمی شود. تصور می کنم اگر من فرد موفقی نبودم ناراحت می شد، مردم موقعی از صحبت در باره همسرشان ناراحت می شوند که در زندگی مشترک خوشبخت نباشند."

هنگامی که در این باره از دکتر واجیا گوئل، که در متروی دهلی پهلوی من نشسته سئوال می کنم، اول خیلی ناراحت می شود و از من می پرسد چه کسی هستم و چرا این سئوال را می کنم. او می گوید: "شما حق ندارید چنین سئوال هایی از من بکنید"

هنگامی که به او می گویم این سئوال را چندین بار از خود من کرده اند، جواب می دهد: "خب اگر مردی حدود نیم ساعت با شما صحبت کرده باشد، اشکالی ندارد چنین سئوالی از شما بکند".