داوطلبان آمریکایی که همراه کردها علیه 'داعش' می‌جنگند

جرمی وودوارد (ایستاده وسط) در عراق و افغانستان جزو نیروهای نظامی آمریکا بود

 

سپان صدایش می کنند و با ته‌ریشی که دارد در میان دیگر مبارزان کرد سوری (ی‌پ‌گ) در شمال شرقی سوریه در خط مقدم جنگ با گروه 'دولت اسلامی' خیلی متفاوت به چشم نمی‌آید.

ولی واقعیت این است که فرق می‌کند. به انگلیسی صحبت می‌کند و لهجه‌اش مثل مردم مناطق جنوبی آمریکاست.

نام اصلی اش جرمی است و از ایالت می‌سی‌سی‌پی آمده است.

تازه یک ماه است که به سوریه آمده، اما آن را "خانه دوم" خود می‌داند.

جرمی وودوارد یکی از انگشت‌شمار سربازان سابق ارتش آمریکاست که نیمی از دنیا را طی کرده‌اند تا به جنگ علیه داعش بپیوندند.

تمام چیزی را که با خود به همراه آورده بود با حمله شبه‌نظامیان از دست داد. سه روز بعد موقعیتشان را پس گرفتند و سپان می‌گوید دو نفرشان را کشته است: "با کشتن آنها حس نکردم که آدم بدی هستم."

او می‌گوید: " هر روز مردم بی‌گناه را می‌کشند. به زنان و کودکان تجاوز می‌کنند و آنها را به عنوان برده می‌فروشند. از نظر من کشتن یک عضو داعش خدمت به دنیاست. همه‌شان را باید نابود کرد. نمی‌شود با چنین آدم‌هایی گفت‌وگو کرد. منطق به کارشان نمی‌آید. این یک جنگ است و باید همه‌شان را نابود کنیم."

'خوب‌ها در برابر بدها'

سیپان، مثل دیگر داوطلبان آمریکایی، جنگ سوریه را از طریق اینترنت و فیسبوک و سایر شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کرده است. البته همه داوطلبان آمریکایی در یک واحد رزمی نیستند اما در جبهه‌های متفاوتی در یک منطقه گسترده پخش شده‌اند.

او به راهنمایی کسی به نام زاگرس، که نام اصلی‌اش برایان ویلسون است و با واسطه‌های کرد ارتباط برقرار کرده بود، راهش را برای پیوستن به کردهای سوری پیدا کرد. سیپان یک ماه پیش از مسیر ترکیه و کردستان عراق به این‌جا آمد.

برایان در جبهه دیگری در راس‌العین خدمت می‌کند، سمت غرب این منطقه در شمال شرقی سوریه که توسط شبه‌نظامیان "ی‌‌پ‌گ" و پدر معنوی اش "پ‌ی‌د" اداره می‌شود. "پ‌ی‌د" شاخه‌ای از حزب "پ‌ک‌ک" ترکیه به رهبری عبدالله اوجالان است، کسی که عکسش در همه جای این منطقه به چشم می‌خورد.

برایان به من گفت: "این‌جا برخی کمی انگلیسی بلدند و دارند به من کردی یاد می‌دهند."

"من می‌خواستم در جنگ با داعش به "ی‌پ‌گ" کمک کنم. این یک موضوع سیاسی نیست. خیلی ساده است، داعش آدم‌های بدی هستند، و در طرف مقابلشان آدم‌های خوبی قرار دارند. 'ی‌پ‌گ' نمی‌خواهد سرزمین‌های دیگران را تصرف کند. آنها فقط در حال دفاع از خانه‌هایشان هستند."

برایان هم مثل سیپان می‌گوید با اینکه دو فرزند ۱۰ و ۱۴ ساله‌ دارد که با همسر سابقش در اوهایو زندگی می‌کنند، اما احتمالا برای مدت زیادی این‌جا می‌ماند.

وقتی ما او را دیدیم در حال بازگشت از مراسم خاکسپاری یکی از همرزمانش بود.

زاگرس که نام اصلی‌اش برایان ویلسون است، یکی از نیروهای داوطلب آمریکایی است. می‌گوید می‌خواهد به کردها کمک کند که از خود دفاع کنند.

او می‌افزاید: "اگر من این‌جا کشته شوم، احتمالا بچه‌هایم نخواهند فهمید. در واقع شاید خیلی از مردم آمریکا هم متوجه نشوند."

'دلیل شرافتمندانه'

پس از نیم‌روز رانندگی به سمت شرق، هنوز ته‌ریشی دارد. او که دندانش در یک حمله با نارنجک شکسته، می‌داند احتمال کشته‌شدنش هم وجود دارد.

وقتی از او می‌پرسم چه زمانی این جنگ را رها می‌کنی؟ گفت "تا زمان مرگم"، و خندید.

او می‌گوید: "همیشه این احتمال وجود دارد. وقتی من به این‌جا آمدم، خیلی‌ها گفتند این کار خودکشی است. ممکن است حق با آنها باشد، اما نگاه من به موضوع طور دیگری است."

"به نظرم دلیل خوب و شرافتمندانه‌ای برای این کار دارم. اگر بمیرم، می‌دانم که برای کمک کردن به این‌جا آمده بودم، و این چیزی است که من می‌خواهم."

جرمی می‌گوید بیشتر از هر چیز دلش برای دختر چهارساله‌اش تنگ شده که سرپرستی‌اش نیز با او بوده است.

"اگر برگشتم برای او توضیح خواهم داد که من فقط به وظیفه‌ام عمل کردم، چیزی که به عنوان یک انسان حس کردم باید انجام دهم، ایستادگی کنم و بجنگم. امیدوارم مرا درک کند. امیدوارم خانواده‌ام هم درکم کنند. اما اکنون، شرایط سختی را به من تحمیل کرده‌اند."

"من دارم طوری زندگی می‌کنم که واقعا می‌خواهم. هرچند چیز زیادی نیست، اما حس می‌کنم اکنون با چیزهایی که دارم، یعنی دوستانی که می‌توانم رویشان حساب کنم، ثروتمندترین فرد جهانم. البته ممکن است این‌جا گلوله به شما اصابت کند، یا بمبی در کنارتان منفجر شود، اما این موقعیتی است که باید از آن استفاده کرد."

او می‌گوید "چیزبرگر، کوکاکولا، پیتزا، و رانندگی با ماشینم، در جایی که خطر تیر خوردن وجود ندارد" از چیزهای دیگری است که دلش برایشان تنگ شده است.

دشمن سرسخت

جرمی که ۲۸ سال دارد، ۱۸ ماه در عراق و یک سال در افغانستان، به عنوان متخصص در گردان پیاده‌نظام ارتش آمریکا خدمت کرده است.

او می‌گوید: "اما نبرد این‌جا کاملا متفاوت است."

"جنگ با داعش به‌مراتب سخت‌تر است. آنها قوی‌تر، مسلح‌تر و با پشتوانه مالی قدرتمندتری هستند. ولی القاعده و طالبان در مقایسه مثل چند کودک، بسیار ضعیف بودند.

ما پشتیبانی حملات هوایی را از سوی آمریکا داریم، اما این کار را تمام نمی‌کند. کشورهای بیشتری باید همکاری کنند و نیروهای زمینی‌شان را بفرستند. این تنها راه حل است، در غیر این صورت وضعیت بدتر می‌شود."

همین تعداد کم از آمریکایی‌هایی که برای جنگ به کمک "ی‌پ‌گ" آمده‌اند، نشانه‌ای سمبلیک در مقابل صدها نفر خارجی‌ است که عضو گروه "دولت اسلامی" شده‌اند.

"ی‌پ‌گ" سیستمی برای جذب داوطلبان خارجی ندارد. این داوطلبان حقوقی دریافت نمی‌کنند و تنها لباس نظامی، غذا و محل اسکان به آنان داده می‌شود. جرمی وودوارد می‌گوید هنگامی که همه چیزهایش را در حمله داعش از دست داد به او مقداری پول دادند.

با اینکه داوطلبان آمریکایی همراه با دولتشان در یک جبهه مشترک می‌جنگند، اما روشن است که آنها از سوی دولت برای آمدن به این‌جا تشویق نشده‌اند.

آنها می‌گویند هیچ‌گونه تماسی نیز با دولت ایالات متحده ندارند.